Wiadomości

Battlestar Galactica, będący remake starego serialu s-f z lat 70-tych ma, zwłaszcza w USA, olbrzymie grono wielbicieli. Ubiegłoroczny strajk scenarzystów spowodował, iż ostatni 4. sezon serialu został przerwany w połowie i ostatnie odcinki będziemy mogli obejrzeć w tym roku. Serial opowiada historię załogi ostatniego ziemskiego krążownika, który wraz z flotyllą cywilnych statków ucieka przed atakiem Cylonów – zbuntowanych robotów stworzonych kiedyś przez ludzi – poszukując mitycznej Ziemi. Serial jest wielowątkowy, przedstawia wielu intrygujących bohaterów, a fabuła oferuje o wiele więcej, niż zwykłe kosmiczne strzelaniny. Gra planszowa Battlestar Galactica czerpie z najbardziej charakterystycznego motywu serialu – niektóre modele Cylonów łudząco przypominają ...

Scott Nicholson to gość, którego nie trzeba żadnemu planszomaniakowi przedstawiać. Człowiek ten pomimo dziwacznych zainteresowań (gry planszowe i bibliotekarstwo) zdołał chyba wszystkich przekonać dowcipnymi i kompetentnymi prezentacjami różnych gier, jakie w postaci całkiem sporych filmów można sciągać z jego strony internetowej. Gdy więc okazało się, że Scott Nicholson wydaje własną grę, spojrzałem na ten nowy projekt bardzo przychylnym okiem. Gdy w dodatku okazało się, że akcja tej gry toczy się w siedemnastym wieku w Holandii i traktuje o szalonych spekulacjach cebulkami tulipanów, natychmiast przed oczami stanęła mi książka Zbigniew Herberta „Martwa natura z wędzidłem”, która była jak dotąd jedynym źródłem ...

Kamisado to nowa gra autora Take It Easy. Powinna zainteresować wszystkich tych, którzy lubią rozgrywkę opartą wyłącznie na umiejętnościach i strategii. Gra nie zawiera żadnych kości, kart ani innych losowych elementów. Wszystko jest w naszych rękach, jedyne co nam przeszkadza to przeciwnik.

W ciągu ostatnich dni wielokrotnie zadano mi pytanie: „Co się dzieje z Games Fanatic? Dlaczego w ciągu ostatnich dni było tyle aktualizacji?”. Niektóre osoby spekulowały, że tak nerwowo zareagowaliśmy na oskarżenia w komentarzach, że Games Fanatic jest za rzadko odświeżany. Nic bardziej mylnego, decyzja zapadła odrobinę wcześniej, niewiele, ale jednak wcześniej. A jaka decyzja?

Duck Dealer należy do bazikowego must-have. Głównie dlatego, że autorami tej gry są twórcy uwielbianej przez niego Indonesii. Do tej pory prawie nic nie wiadomo było o samej grze, wreszcie pojawiło się ciut więcej informacji. Cel gry jest prosty – wzbogacić się. Odbywa się to przez kupowanie i sprzedawanie we wszechświecie plastikowych paciorków, żółtych, gumowych kaczuszek, niebieskiej farby i innych najnowszych rozwiązań high-tech. Już widać, że autorzy robią sobie jaja i podeszli do samego tematu gry bardzo luźno.

Uruk to kolejny dobrze zapowiadający się tytuł na Essen, któremu nie towarzyszy specjalny rozgłos. Dlatego stwierdziłem, że kilka słów warto mu poświęcić. Autorami są Hanno i Willfried Kuhn, którzy jak sami twierdzą od dawna marzyli o zrobieniu gry o wynalazkach. Szukając miejsca akcji dla swojej gry, cofali i cofali się w czasie, w poszukiwaniu początków ludzkiej kreatywności. Doszli w końcu do pierwszej wysoko rozwiniętej cywilizacji, czyli do Sumerów i Mezopotamii. Stwierdzili, że właśnie w tym okresie umieszczą swoją grę Uruk. Celem całej gry jest przede wszystkim opracowywanie wynalazków, które zwiększą efektywność wydobywania surowców, a te pozwolą budować nowe miasta i ...

Tak zakręconego pomysłu dawno nie widziałem. Wyobraźcie sobie grę, w której macie do dyspozycji sześć kostek w waszym kolorze i dwa piony. W trakcie rozgrywki możecie przemieszczać zarówno kostki, jak i piony, ale jeśli w dowolnym momencie na którejś kostce znajdzie się więcej niż jeden pion, to ktoś wygrywa a ktoś przegrywa. Zwariowane? Jeśli pamiętacie że to wszystko jedna bryła – to tak, dość zwariowane.

Zakładam eurogrowe okulary i czas przypatrzeć się najnowszej produkcji Stefana Felda. Szczególnie, że po Notre Dame i In the Year of Dragon jestem jego zagorzałym fanem, i gdyby tylko istniała jakaś lotna bojówka pod wezwaniem Stefana Felda, bez wątpienia wykupiłbym w niej członkostwo. Tym razem z pod jego rąk wyszła gra The Name of the Rose, nawiązująca oczywiście do klasyki współczesnej beletrystyki, czyli do Imienia Róży Umberto Eco.

Miałem wczoraj okazję zagrać w Suleikę, przyjemną, lekką, losową grę jedną z nominowanych do ostatniej nagrody Spiel des Jahres. W tej grze plansza przedstawia niewielki placyk, na którym odbywa się sprzedaż pięknych ozdobnych dywanów. Każdy z graczy steruje (do pewnego stopnia) arabskim zarządcą targu dywanów, który pozwala graczom na rozkładanie swoich dywanów na sprzedaż. Assam przemieszcza się o liczbę pól zależną od rzutu kostką, ale przed rzutem gracze mogą wybrać kierunek, w jakim on pójdzie. Staramy się przy tym, żeby Assam nie zatrzymał się na rozłożonym wcześniej dywanie przeciwników, bo wtedy musimy im zapłacić za podeptanie ich własności. Gdy wszystkie ...

Najbardziej lubię w planszówkach spotykać się z nowymi, świeżymi pomysłami autorów. Natrafiać na kompletnie nowe rozwiązania, na które nikt dotąd nie wpadł, chociaż po ich poznaniu człowiek zachodzi w głowę jak to możliwe. Przecież to takie proste i efektywne – jak to się stało, że nikt wcześniej tego nie wymyślił? Wprawdzie przyglądając się corocznej gorączce pod hasłem „Essen” nadal odczuwam najwyżej znużenie, to czasem któraś z zapowiadanych gier przyciągnie przypadkiem moją uwagę. No i właśnie dzisiaj wydarzyło się coś takiego – przeczytałem o grze Hab & Gut. Od razu z góry przepraszam wszystkich, którzy wybierają się do Essen i którzy ...