Tag Archives: Reiner Stockhausen

To nie jest tak, że Altiplano wymaga dodatku. Faktem jest jednak, że na dodatek do Altiplano czekałem od momentu, kiedy dowiedziałem się jaki będzie jego tytuł. I miałem związane z tym dodatkiem pewne bardzo konkretne nadzieje. Otóż w swojej recenzji kilka miesięcy temu pisałem, że nie przypadła mi szczególnie do gustu mechanika przemieszczania się pomiędzy lokacjami i że wydaje mi się, że nie wykorzystuje swojego potencjału. Kiedy zatem usłyszałem, że dodatek ma nosić nazwę Podróżnik od razu pomyślałem, że autor ekspresowo wysłuchał moich zażaleń i w jakiś sposób zmodyfikował lub wzbogacił kwestię podróży.

Premiera Altiplano: Podróżnik planowana była dopiero na Essen. Odnoszę jednak wrażenie, że Baldar od jakiegoś czasu kultywuje tradycję dostarczania swoich gier graczom przed, a nie po zapowiadanej dacie premiery. I tak dodatek trafił do redaktorów Games Fanatic pod koniec zeszłego tygodnia, a od tego poniedziałku był już też dostępny w sklepach.

Kiedy stykamy się z Altiplano po raz pierwszy wiemy o nim przeważnie dwie rzeczy – że jest sequelem Orleanu i że ma dziwne pudełko w peruwiańskie szlaczki, w dodatku z kuriozalną alpaką. No dobrze, czasem wiemy tylko o tych szlaczkach i alpace. Tak czy siak Altiplano na pewno przykuwa (na dobre lub na złe) uwagę bardzo nietypową oprawą graficzną pudełka. Czy w środku znajdziemy grę równie nietypową, czy też kolejną iterację tego samego, tylko z innymi grafikami?

Polska, gola! to gra, którą raczej (ups…) nigdy w życiu bym się nie zainteresowała, gdyby nie fakt, że jej autorem jest Reiner Stockhausen, autor takich gier jak Orlean czy Altiplano. Nie zainteresowałabym się, bo temat piłki nożnej wręcz mnie odpycha, może kiedyś zagrałabym na jakimś konwencie, ale podchodząc do tego z dystansem. Ależ popełniłabym ogromny błąd! W przypadku Polska, gola! sprawdza się powiedzenie „Nie oceniaj gry po okładce.”, a i można by dopisać „Po klimacie także.”. Dlaczego? Przeczytajcie sami!

Oficjalna premiera Altiplano zapowiedziana została na 8 marca, jednak już od ponad tygodnia kupujący mogą znaleźć grę w sklepach z planszówkami. Ja od momentu zapowiedzi polskiej wersji gry czekałem na nią bardzo niecierpliwie (podejrzewam, że tytuł byłby w top 5 najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku). Wszystko za sprawą Orleanu, który – obok Great Western Trail – był dla mnie najlepszą grą jaką poznałem w 2017 r. Teraz pora sobie odpowiedzieć na pytanie czy Altiplano sprostał oczekiwaniom.

Znajdujecie się na wyżynach Ameryki Południowej, gdzieś pomiędzy łańcuchami górskimi na terenach Boliwii i Peru. Życie na wysokości 3000 metrów nad poziomem morza narzuca tutejszej ludności trudne warunki i wymusza racjonalne korzystanie ze znikomych zasobów roślinności – tak zaczyna się instrukcja do Altiplano – nowej gry Reinera Stockhausena (autora wysoko przez nas ocenionego Orleanu). Wydania polskiej wersji gry podjął się Baldar, a jej premiera zapowiedziana jest już na marzec bieżącego roku.

Altiplano to jedna z najczęściej wspominanych gier tegorocznego Essen. Miałem okazję, i przyjemność, zagrać w nią w czasie tegorocznego Pionka. Co prawda pełny pięcioosobowy skład, to pewnie ostatnia taka moja partia, ale gra przypadła mi do gustu i na tym chciałbym się skupić. Pod pewnymi względami przypomina Kawernę (mnóstwo typów surowców i produktów), pod innymi Orlean (ale to przecież ten sam autor), a pod wieloma wieloosobowy pasjans. Przy czym od razu podkreślę, że ten pasjans (czyli minimalna interakcja) jest na tyle wciągający, że grającym jedne napoje ostygły, a inne się ogrzały – tak nas to wciągnęło!

Dzisiejsza recenzja jest moją setną opublikowaną na łamach Games Fanatic. Skoro więc okazja jest szczególna, to wypadałoby zrecenzować grę godną tego jubileuszu. Z drugiej strony kalendarze pokazuje mi, że najwyższy czas zabrać się do przygotowania recenzji gry Orlean podesłanej przez wydawnictwo Baldar. Czy więc gra autorstwa Reinera Stockhausena sprosta roli przeze mnie stawionej? A przede wszystkim czy warta jest uwagi graczy?

Z grą Futbol Ligretto wiąże się miła historia. Otóż zachorowałam na nią jakoś tak spontanicznie i beznadziejnie. Nie wiem, czemu aż tak mnie urzekła. Zobaczyłam pudełko, przeczytałam zasady i zaczęłam marzyć, aby ją mieć. Lubiłam piłkę nożną, ale żeby aż tak? Byłam na początku swojej planszówkowej drogi, zastosowana mechanika wydała mi się porywająca, fenomenalna i super atrakcyjna. Teraz, po kilku latach do tamtego momentu i kilkuset poznanych grach… ja nadal uważam, że to świetna gra!