Tag Archives: Galakta

Nowi bogowie, nowe cuda, no i ta święta góra... Wiek Cudów powraca z pierwszym rozszerzeniem w dwóch smakach - Folklore & Pilgrimage. Gotowi na pielgrzymkę, która zmieni losy świata? Zbierzmy więc swoich wiernych i ruszajmy - inni bogowie nie próżnują!

Wojna o Pierścień to gra, która już na zawsze pozostanie w panteonie kultowych planszówek wszechczasów. Nie tak dawno temu otrzymaliśmy jej karciany suplement. Czy gra ta wytrzyma porównywanie do kultowego pierwowzoru?

Gra strategiczna Wojna w Krainie Czarów to bardzo udany tytuł wydawnictwa Galakta, który sprawdzi się zarówno dla starszych jak i młodszych graczy. Bardzo udane połączenie mechanik. Gra została ładnie wydana, chociaż brakuje figurek, które zostały zastąpione tekturowymi standami.

Mityczny Wiatr zaprasza graczy do magicznego, przytulnego świata, z dala od stresów codzienności i mówi: zbudujcie tu coś razem. A więc gracze budują, uprawiają, eksplorują i handlują, by wspólnie rozbudować urokliwe miasto. Co czeka ich na końcu tej drogi?

Obłędnie - jeśli chodzi o komponenty - wydana gra o wyprowadzaniu psów na spacer. Logiczne centrum gry nie będzie jednak stanowić plansza - choć to ona jest największa i to po niej będziecie chodzić swoimi psio-ludzkimi meeplami. Esencją gry są karty psów. Każda karta to określona rasa oraz umiejętność. A także cena. Bo przecież żaden psiak nie pójdzie z tobą na spacer za darmo ;) od wieków wiadomo, że to człowieki są dla psów, a nie piesy dla człowieków. Musisz zapłacić myto, bo inaczej twój pies cię nie posłucha i będzie gnić w kojcu coraz bardziej sfrustrowany. Musisz więc wydać określone zasoby, by móc wyprowadzić wybranego psa na spacer. Np. dwie piłki.  Albo inną kombinację zasobów (kość, piłka, zabawka oraz patyk) przedstawioną na karcie psa.

Termin "osada", odnosi się do "małej wioski bez kościoła". Tak więc budując kościół, mała wioska zrobi krok naprzód w świecie.

Małe Epickie Wyprawy to odsłona serii w najbardziej słodkim wydaniu, a to się liczy i to bardzo. Zwłaszcza gdy mocno opiera się na nostalgicznych wrażeniach odbiorców. W skrócie gra, jest taka, że będziemy podróżować po okolicy, zabijał gobliny, odkrywał świątynie i stopniowo rozwijał swojego bohatera.

Moje miasto było jedną z moich ulubionych gier Reinera Knizii, jakie wypuścił na rynek w ostatnich latach. Był to efekt mojej wrodzonej słabości do gier kafelkowo-tetrisowo-układankowych spotęgowanej bardzo atrakcyjnym wykonaniem w połączeniu z pomysłem na zmiany w zasadach pomiędzy poszczególnymi rozgrywkami. Dzięki temu w każdej kolejnej rozgrywce czekało na nas coś nowego i zmieniającego sedno gry w mniejszy lub większy sposób. To w pewnym sensie nie była jedna gra, w którą graliśmy kilkadziesiąt razy, to było kilkadziesiąt minigier do rozegrania po jednej partii. 

Kiedy ludzie przybyli na teren Północnych Rubieży, wydawało im się, że trafili do raju. Przywitała ich żyzna gleba, dziewicza przyroda, lasy pełne zwierzyny, na którą można zapolować… Nie minęło wiele czasu, gdy osadnicy przekonali się, że ich poczynania rozbudziły Bestię. Ta zaś jest zdeterminowana, aby wyprzeć intruzów z należącego do niej terytorium. Kto będzie górą w tej potyczce?

Odkąd ludzie dowiedzieli się, że mogą przywrócić do życia dinozaury, pewne było, że prędzej, czy później będą chcieli… na tym zarobić. Wreszcie stało się – swoje podwoje otwiera nie jeden, a od dwóch do czterech parków tematycznych. Czy prowadzony przez Ciebie Świat Dinozaurów będzie tym, który zyska największe uznanie w oczach gości (pod uwagę brani są wyłącznie Ci z nich, którzy wycieczkę tę przetrwają…)? Jest tylko jeden sposób, aby się tego dowiedzieć!