Wszystkie wpisy

Palec Boży to gra, która miała swoją premierę pod koniec zeszłego roku. O tym, że ten tytuł warto wypróbować, przekonuję w swojej recenzji z tamtego okresu. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji sprawdzić się w pstrykaniu, koniecznie do niej zajrzyjcie. Teraz do sklepów trafił dodatek do gry, Kataklizm. Przekonajmy się, co kryje się pod tą intrygującą nazwą.

Z recenzjami Food Chain Magnate na etapie listopada 2021 roku jest taki problem, że zasadniczo chyba wszystko zostało już powiedziane. Że gra jest brzydka i droga. Że jest wymagająca i bezlitosna. Że nie dla każdego, ale jak wpadnie w upodobania, to na zabój. Że nie ma losowości. Że da się przegrać w pierwszym ruchu, bo według filozofii projektowania autorów jeśli by się nie dało, to pierwszy ruch nie jest ważny. Wszystko to prawda i stratą czasu byłoby to powtarzać w dłuższej formie tylko po to, żeby wypełnić blok tekstu samymi frazesami. FCM to jeden z najbardziej nietypowych i hermetycznych tytułów ...

Uwielbiam fantazyjne aranżacje przestrzeni na świeżym powietrzu. Elementy, takie jak np. piękne fontanny, urocze ozdoby, czy wreszcie zadbane, przycięte z pomysłem drzewa i krzewy, zawsze mnie zachwycają. Dlatego też z przyjemnością sięgnęłam po grę, w której oprowadzamy grupę turystów po parku pełnym topiarów. Aby mogli oni w pełni czerpać przyjemność z wędrówki i zobaczyć wszystkie “eksponaty”, musimy wybrać dla nich odpowiednią trasę. Na tym właśnie polegać będzie nasze zadanie w jednym z nowych tytułów wydawnictwa Edgard Games. Zapraszam do recenzji gry Sprytni ogrodnicy.

Kiedy zdecydowałem, że chciałbym wypróbować grę Boonlake, moje zainteresowanie nią oparło się wyłącznie i jedynie na nazwisku projektanta – Alexandra Pfistera, autora Wyspy Skye, Great Western Trail, Blackout Hongkong i paru innych równie niszowych gier. Nie wiedziałem nic o mechanice, nie wiedziałem nic o klimacie (poza okładką, która również nic nie mówi o klimacie), ale to Pfister, więc wchodzę w ciemno.

Już jutro premiera polskiej wersji Tinner’s Trail autorstwa Martina Wallace’a.  Cynowy Szlak zostanie wydany w Polsce przez wydawnictwo Phalanx, które udostępniło nam, jako patronowi medialnemu, przedpremierowy egzemplarz do recenzji. Niestety z uwagi na ograniczony czas na ogranie tytułu ten tekst powstał po zaledwie jednej partii, choć – już zdradzę – gra zasługuje zdecydowanie na więcej, chociażby ze względu na sporą liczbę modułów które posiada, a w które nie udało mi się zagrać. Oczywiście za jakiś czas znajdziecie też u nas pełną recenzję gry, tymczasem zapraszam do zapoznania się z zasadami i moimi pierwszymi wrażeniami z rozgrywki.

Nie pamiętam, gdzie po raz pierwszy zobaczyłem Furnace, ale po prezentacji na kanale Rahdo wiedziałem, że to gra dla mnie. Minimalizm estetyczny, minimalizm mechaniczny i maksimum kombinowania. Nie mam zamiaru więc owijać w węgiel – ta recenzja to list miłosny do dymiących kominów, przetapianej stali i baryłek chlupoczących ropą naftową. Przedstawiam Wam Furnace – gorącą jak martenowski piec nowość z Essen 2021!

Ta niewielka karcianka od Granny skradła moje serce. Mamy tu dwie główne mechaniki: set collections (zbieranie zestawów) oraz I cut you choose (ja dzielę, ty wybierasz). Zbieramy różne gatunki ryb - molinezje punktują indywidualnie, gupiki punktują lepiej jak są w liczbie parzystej (bo każdy z nich daje wtedy 3pkt a jak jest ich liczba nieparzysta w naszej kolekcji to tylko 2pkt), gurami daje dużo, bo aż 5 punktów, ale zjada za to jedną rybkę, skalary punktują tylko wtedy, gdy są trzy (lub wielokrotność trzech) i tak dalej. Zbieramy zestawy w trakcie gry, aby na koniec za każdy gatunek zapunktować.

Zapewne niewielu graczy wie, że w tym roku przypada okrągła rocznica – 300 lat od wydania pierwszej gry po polsku. Oczywiście dużo wcześniej w Polsce znane były szachy, warcaby, tryktrak, młynek czy forteca ale to są wszystko gry niezależne językowo, nie wymagające żadnych tekstów na planszy. A „Gra włoska ucieszna, gąską nazwana”, wydana w Krakowie w roku 1721 przez Oficynę Franciszka Cezarego, była pierwszą grą „lokalizowaną” tzn. miała na środku planszy instrukcję w języku polskim i polskie nazwy ważnych dla rozgrywki pól, takich jak studnia, więzienie czy gospoda.

Masz dosyć kilkania w plastikową klawiaturę? Drukarka laserowa odmawia posłuszeństwa, a atramentowa jest zbyt kosztowna w utrzymaniu? A może po prostu lubisz manualną pracę, zapach drewna i ryzyko uszkodzeń ciała podczas użytkowania ostrych narzędzi? O rany, w takim razie mam idealną grę dla Ciebie. Zakasaj rękawy i wkrocz do świata zaciekłej konkurencji wśród średniowiecznych zakładów drukarskich!

Waga gry jest znaczna i wcale nie myślę tu o ciężarze rozgrywki ;). Odbierając paczkę z paczkomatu pomyślałam: "ej, na pewno tam jest tylko ta jedna gra?". Okazało się, że tak, chociaż z dodatkiem, przy czym główny ciężar jednak spoczywa na wielkim, podstawowym pudle. A to za sprawą drewnianych kotków, sporej liczby kart oraz grubego kartonu z którego zrobione są statki i tetrisowe kotki, które na tych statkach będą lądować.