Wszystkie wpisy

Biuro szyfrów to niewielka drewniana skrzyneczka owinięta w łańcuch i zabezpieczona kłódką. Co z tym zrobić? Instrukcja jest bardzo skąpa. Żadnych znaczków, żadnych ekstra symboli, literek etc. Po prostu wejdź na stronę i przeczytaj parę zdań wstępu. Pamiętaj, że zaczynasz od ZERA ….

Jak mówi stare przysłowie: „lepiej późno niż wcale”. Tak więc w końcu, po licznych perypetiach i ciężkim dniu pracy, o godzinie 23.45 publikujemy wtorkowy Cotygodnik. Tylko tym razem do poczytania nie przy porannej kawie, ale do później kolacji lub nawet do poduszki. Życzymy miłej lektury i … kolorowych snów :)

Zejść do lochów, dotrzeć do skarbów, schować je do worka, wrócić i żyć w dostatku. Rewelacyjny plan, cóż mogłoby pójść nie tak? Jak to zwykle bywa, zdecydowanie zbyt wiele. Wielki czerwony smok zapadł wprawdzie w drzemkę, ale jego zmysły pozostają nieludzko wyczulone. Kilka fałszywych ruchów, trochę niepotrzebnego hałasu i bestia obudzi się w bardzo, ale to bardzo złym humorze…

Biała koperta bezszelestnie wśliznęła się przez szparę w drzwiach. Przez jakichś czas dotrzymywała towarzystwa eleganckiemu stojakowi na buty, czerwonemu chodnikowi z nazwą hotelu oraz płaszczowi, niedbale rzuconemu na podłogę, mieszającemu swoją czerń z chłodem ciemnych kafelków.

  Waszym zadaniem jest puścić wodze fantazji. O czym ćwierkają wróbelki? sikorki? dzierzby? Niech te puste pola będą dla was inspiracją…

Uwe Rosenberg ewoluuje. Być może bardziej niż u innych znanych autorów widać u niego linię gier, w której każda kolejna znacząco opiera się na poprzedniej. Zapożycza wiele, ale też za każdym razem dodaje coś nowego, a przy tym również zmienia nieco charakter gry. Agricola. Kawerna. Pola Arle. Kolejny krok zdawał się nieunikniony, a krokiem tym okazało się A Feast for Odin (niebawem w Polsce – Uczta dla Odyna w wydaniu Lacerty). Każdy wie, czego spodziewać się po Rosenbergu. Będą jacyś robotnicy, jakieś przetwarzanie towarów w inne towary i jakaś faza żywienia. Jednak A Feast for Odin nie tylko rozbudowuje linię ...

Ćwierkający marzec w pełni, wiosna za płotem, czas przedstawić ptaszki.

Wiele się działo w tym czasie, w historii Polski. Początek marca przyniósł na przykład w 1652 roku pierwsze użycie zasady Liberum Veto w trakcie obrad Sejmu polskiego. Obchodząc tę rocznice kuflem… gorącej herbaty i patrząc na stojące obok mnie pudełko niedawno recenzowanej gry pt. Liberum Veto, ogłaszam konkurs.

Nie trzeba być wybitnym znawcą jakże „bogatego” rynku gier planszowych, aby na hasło „Mafia!” wiedzieć co się święci. Wreszcie jedno z wydawnictw – Granna – dokonało cudownej materializacji i przełożenia „na papier” kultowej gry z dzieciństwa, obecnej często na obozach, koloniach, imprezach. Mafia jest grą ponadczasową, grali w nią nasi rodzice, gramy my i grać będą nasze wnuki.

Po raz kolejny przekonaliśmy się, że nie jest łatwo wyłonić zwycięzcę w konkursie, w którym trzeba wykazać się kreatywnością – a do takich niewątpliwie należy zadanie napisania recenzji.