Wszystkie wpisy

Hasp to mieszcząca się w małym pudełeczku karcianka oparta o mechanikę zbierania lew i lekkiej licytacji. Fabularnie została osadzona w tym samym świecie, co inna gra wydawnictwa Agie Games – Zura. Przystosowana została przede wszystkich do rozgrywek czteroosobowych (w zespołach dwa na dwa), ale posiada również zmodyfikowane zasady dla dwóch i trzech graczy.

„Zdobycie Marsa było zaledwie początkiem podboju Układu Słonecznego. Czas na Wenus!„. Wenus jest drugim w kolejności dodatkiem do Terraformacji Marsa autorstwa Jackoba Fryxeliusa, który ujrzał światło dzienne w 2017 roku. Rozszerzenie oddaje w ręce graczy wszystkie narzędzie potrzebne do terraformacji Wenus, a co za tym idzie, uczynienie jej zdatną do zamieszkania przez rasę ludzką. Wprowadzone zostają nowe zasoby, dodatkowa faza rozgrywki i – co najważniejsze – plansza przedstawiająca powierzchnię tytułowej planety, wraz ze wszystkimi jej dobrodziejstwami.

W zeszłym roku Phalanx Games wypuściło na polski rynek grę Pomiędzy Dwoma Zamkami Szalonego Króla Ludwika (recenzje gry znajdziecie TUTAJ). Zapewne wielu z Was wie, że gra ta stanowi kontynuację takich tytułów jak Zamki Szalonego Króla Ludwika i Pałac Szalonego Króla Ludwika. Zakładam jednak, że nie wszyscy wiedzą, że mechanicznie Pomiędzy Zamkami jest sequelem gry Between Two Cities – tytułu wydanego oryginalnie przez Stonemaier Games (Scythe, Charterstone, Na skrzydłach, Viticulture), który – niestety – do tej pory polskiej edycji się nie doczekał.

Co ci przypomina ta chmurka? Pomysł jest dość oryginalny. Patrz w niebo i puść wodze fantazji.

Doodle po angielsku znaczy: gryzmolić. To już wiecie na czym będzie gra polegała? Tym razem nie układamy żetonów na planszy, tym razem będziemy nasze kawałki materiału rysować.

Dobrych gier słownych nigdy za wiele :). Ja nie wyobrażam sobie udanej imprezy bez Tabu czy 5 sekund. Dlatego też miałam wielką ochotę wypróbować Tagi – nowość od Rebela w gatunku gier skojarzeniowo-słownych. Czy warto szykować dla niej miejsce na półce imprezówek?

Moje zamiłowanie do zabawy kostkami bywa niekiedy zdradliwe. Uwielbiam kiedy mogę nimi w łatwy sposób manipulować (Zamki Burgundii, Wyrocznia Delficka), uwielbiam draft kości (Marco Polo, Grand Austria Hotel, Santa Maria, Pulsar 2849), lubię kiedy kości są wykorzystane w niekonwencjonalny sposób  (Coimbra). Czasami jednak możliwości manipulacji jest zbyt mało, draftu nie ma, a na dodatek jedne wyniki zdają się być lepsze od innych (Troyes, Ganges, Dice Brewing) i wtedy gra kościana zaczyna mnie irytować. Zarządzanie kośćmi cenię jednak na tyle mocno, że mimo kilku rozczarowań, do gry z mechaniką dice drafting lub dice manipulation siądę z chęcią. Tak też było w ...

Każdego roku, podczas letniego przesilenia dorośli i nastolatkowie z maleńkiej wioski – Zura – wyruszają by odbyć inicjację strażników równowagi. W wiosce pozostają tylko starcy i dzieci zbyt małe by uczestniczyć w uroczystości. Tym razem jednak wydarzyło się coś dziwnego. Gwiazdy zgasły, pozostawiając noc ciemną i nieprzeniknioną, skutecznie uniemożliwiając odnalezienie drogi powrotnej do Zury. Na barkach pozostawionych w wiosce dzieci (czyli graczy) spoczęła ogromna odpowiedzialność – odnalezienie legendarnych Tzerzurian, którzy przywrócą gwiazdom blask. Tak oto przedstawia się tło gry Zura od wydawnictwa Agie Games.

O Seikatsu pisałam już trzy tygodnie temu, jak tylko do mnie przyszła. Wtedy miałam za sobą głównie tryb solo. Dziś jestem już po wielu partiach 2 i 3 osobowych (w 4 osoby dalej nie zagrałam, ale też jakoś kompletnie mnie do tego drużynowego trybu nie ciągnie) i w zasadzie w moim postrzeganiu Seikatsu wiele się nie zmieniło. Nadal jest to pozycja, w którą gram z przyjemnością - lekka, niezobowiązująca i piękna w swoim wykonaniu.

Na koniec tego dość przypadkowego cyklu „dodatki do moich ulubionych planszówek” przyszło mi zrecenzować dwa rozszerzenia do Najeźdźców z Północy wydane (po niemałych tarapatach) przez upadające Games Factory. Przyznam, że na dodatki te czekałem chyba najbardziej (pewnie dlatego, że i najdłużej). W końcu zarówno Pola chwały jak i Hala bohaterów trafiły na moją półkę, a pod koniec lutego wylądowały również na stole. Pograłem najpierw z jednym dodatkiem, potem z drugim, w końcu z oboma naraz i … no cóż – uczucia mam nieco mieszane. Przekonajcie się jednak sami.