Recenzje

Zanim zasiadłem do pierwszej rozgrywki w Majestat, tytuł zdążył już przyciągnąć moją uwagę nazwiskiem autora, zaintrygować wrażeniami graczy z przedpremierowych partii czy  porównaniem do Splendoru i Century oraz zachwycić ślicznymi grafikami. Oczekiwanie już na starcie miałem więc duże i w tej recenzji zastanawiam się czy gra zdołała je spełnić.

Olbrzymia popularność Zamków szalonego króla Ludwika nie mogła skończyć się inaczej. Skoro możemy budować zamki, możemy też zaprojektować pałac. Czy Ted Alspach sprezentował nam odgrzewany kotlet? No cóż, zobaczmy…

Poniższa recenzja będzie nietypowa, jak na to, co dotychczas robiłem. Po pierwsze z powodu przedmiotu recenzji. Po drugie z powodu procedur testowych. Po trzecie wreszcie z powodu technik prezentacji. No i jest zdecydowanie najdłuższa recenzja, jaką kiedykolwiek popełniłem – ponad dziewięć stron maszynopisu.

Nie jestem fanem suchych logicznych gier, dlatego też nie ciągnęło mnie zbytnio do poznania kolejnych wariacji Kółka i krzyżyka. Nie grałem w Hack Tricka, nie grałem w Pentago, a Gobblety niezbyt przypadły mi do gustu. Ostatnio jednak, dzięki uprzejmości firmy Egmont, miałem okazję poznać Trexo.

Przyzywaj łaski bogów, by wywołać deszcz. Rzucaj zaklęcia by przeszkodzić innym szamanom. Konja, czyli jak zostać najpotężniejszym szamanem.

Spinderella to trzeci, po Epoce Kamienia Junior i Ice Cool, laureat nagrody Kinderspiel des Jahres, który wylądował na naszej półce, a w konsekwencji i na naszym stole. Na pytanie czy i czym gra sobie zasłużyła na tak prestiżowe wyróżnienie postaram się odpowiedzieć w niniejszej recenzji.

Cywilizacja: Poprzez Wieki, Ciężarówką przez Galaktykę, Władcy Podziemi... ale Vlaada Chvátil to również Tajniacy. Czy nadal radzi sobie z takimi lżejszymi tytułami? Oto jest pytanie!

Dziś chcę Wam zaprezentować kolejną grę dla maluchów – 4-, 5-, 6-latków. Tym razem będzie to szalony wyścig pod ziemią. Będą robaczki, stokrotki, truskawki oraz ćwiczenia w określaniu długości. Czy Gnaj robaczku! podoba się przedszkolakom?

Autor Przewrotnych Motylków nie jest szeroko znany polskiej publiczności, choć możecie go już kojarzyć z Żyrafometrem lub ze Zgubionym Znalezionym. Przewrotne Motylki wpasowują się w ten nurt gier imprezowo-spostrzegawczych. Czy jest jednak w niej coś, czym może zaskoczyć? Wydaje się, że w tej dziedzinie wymyślono już wszystko co było do wymyślenia i w zasadzie większość pozycji to powielanie sprawdzonych rozwiązań.

Wydawnictwo FoxGames ma umiejętność wynajdywania perełek i to zarówno wśród gier, jak i ich twórców. Jedną grę Henriego Kermarreca już wydali - Kraby na fali. Teraz czas na drugą - Ekö. A ja zaliczyłabym ją właśnie do takich perełek.