Wyobraź sobie, że twoja gra jest gotowa i znalazłeś chętnego wydawcę. Co dalej? Niektórzy uważają, że trzeba zająć się ochroną swojej własności intelektualnej. Jeżeli zagłębisz się w ten temat zauważysz, że są różne opinie o tym, czy i jak chronić grę. Ale po dokładniejszej analizie wypowiedzi okazuje się, że większość osób, popierających działania ochronne to prawnicy, natomiast sceptycznie do takich działań nastawieni są wydawcy i twórcy gier. Chronić grę można na 3 sposoby – poprzez jej opatentowanie, zastrzeżenie znaku towarowego albo z prawa autorskiego.

Jako osoba odpowiedzialna za kontakt z zewnętrznymi autorami w firmie Wizards of the Coast, przeglądam rocznie około 150 projektów. I z tych 150 testujemy może około tuzina. Może to wyglądać zaskakująco, ale z rozmów z innymi wydawcami wynika, że wszędzie jest podobnie. Większość zgłaszanych propozycji zawiera te same błędy. Jeżeli potrafisz ich uniknąć, twoja propozycja będzie miała z góry większe szanse niż 90% nadesłanych.

W poprzednim odcinku kilkakrotnie cytowany był Paul Randles. Dzisiejszy odcinek przybliża sylwetkę tego przedwcześnie zmarłego autora. Paul Randles był najpierw menedżerem w firmie Wizard of the Coast i to od niego zależało, która gier zostanie wydana przez to wydawnictwo. W 2000 roku zdecydował się na zmianę zawodu i postanowił samodzielnie projektować gry. Wraz z Danem Stahlem zaczął testować różne pomysły.

Zawodowcy rozróżniają dwa etapy tworzenia gry. Pierwszy to projektowanie, gdy powstaje koncepcja mechaniki i zarys przepisów. Drugi to „rozwój” (w książce użyte zostało słowo „development”), gdy ustalane są szczegóły: balansowane strategie, likwidowane niejasności i niejednoznaczności przepisów i gdy prowadzone są testy. W trakcie projektowania autor odpowiada na pytanie: co zrobić, by wygrać. Podczas rozwoju – na pytanie, czy pionek powinien zostać przesunięty o 6 czy o 8 pól.

Dlaczego ludzie grają W 6 i 7 odcinku cyklu podane były powody, dla których ludzie wymyślają gry. Dla świadomego projektanta ważniejsza jest odpowiedź na pytanie, dlaczego ludzie grają. Łatwiej jest wtedy określić grupę docelową i dostosować grę do jej potrzeb. A ludzie grają z wielu różnych powodów. Poniżej opisane zostaną najważniejsze.

Na stronie Interii pojawił się wczoraj artykuł o sensacyjnym tytule: Na gry wydajemy więcej niż na wódkę i leki. Niestety w tekście nie chodzi o gry planszowe tylko o rozmaite gry hazardowe.

Dotychczasowe odcinki cyklu zawierały informacje o różnych zagadnieniach, związanych z tworzeniem gier. Drogę od pomysłu na grę do umieszczenia gotowej gry na sklepowej półce można przedstawić w formie ośmiu niżej wymienionych etapów:

Kontynuując wątek samodzielnego wydawania gry dochodzimy do etapu, gdy gra została już wydrukowana. Co dalej? Oczywiście należy ją sprzedać, ale zanim do tego dojdzie, trzeba ją najpierw gdzieś zmagazynować. Czy wiesz, jaką objętość zajmie 1000 egzemplarzy twojej gry? Jeden z weteranów samodzielnego wydawania opowiadał kiedyś, że 1000 egzemplarzy gry zajęło mu całą wolną od mebli powierzchnię od podłogi do sufitu w living-roomie. Teoretycznie można trzymać gry w piwnicy albo garażu, ale nie jest to polecane, ze względu na ewentualną wilgoć, bardzo źle znoszoną przez papierowe elementy gry.

W dyskusjach pod kolejnymi odcinkami cyklu pojawiają się dość często wypowiedzi, wyrażające rozczarowanie z powodu braku konkretnych informacji, dotyczących np. kosztów wydawania gier. Tym razem będzie więc trochę konkretnych liczb. Przypominam jeszcze raz, że autor książki podaje informacje na temat rynku amerykańskiego, więc trudno je automatycznie dostosować do polskich realiów. Chociażby ze względu na inny system podatkowy – w USA nie ma podatku VAT, który odgrywa istotną rolę w cenie gier planszowych.

Google uruchomiło nowy system prezentowania wyników wyszukiwania pod nazwą Google Squared. Mechanizm został stworzony z myślą o znajdowaniu informacji na temat grupy elementów, tak więc wyniki podawane są w tabelce. Sprawdziłem, co wyświetla się przy zapytaniu „board game”.