GamesFanatic for AI Gry planszowe, karciane, recenzje, felietony, nowości ze świata.
Wreszcie druga część długo oczekiwanego podcastu z Gliwic – Stacja Kredens. Usłyszycie w nim recenzje gry The Golden Compass, dyskusję o tym jak wciągnąc nowych w planszówkowe hobby oraz co nowego pojawi się na siódmej edycji konwentu Pionek. Jak zwykle czekamy na wasze wrażenia i komentarze.
Stacja Kredens 2 [45MB]
Jak widzicie Stacja Kredens dorobiła się już swojego logo. Jego autorem jest Michał 'Zielu’ Zieliński, który nie tylko sprawdza się w roli korespondenta Planszostacji, ale również dorabia na boku jako grafik Stacji Kredens. Brawo!
Nareszcie ;)
A, i potwierdzam, ze odcinek byl juz w internecie wczoraj, zgodnie z obietnica… trzeba tylko dobrze szukac :)
Co do tresci – nawiazujac do zartu mst, coby sie wzorowac na recenzji z Kredensu;) – niestety musze powiedziec ze pierwsze x minut (5? 10?) mozolnego tlumaczenia intrukcji to totalne nieporozumienie. Ani ja w te gre nie bede zaraz gral, ani mnie to szczegolnie nie interesuje (po co mi szczegolowe zasady gry, ktora byc mzoe i tak zaraz opiszecie jako niewarta zagrania?). Ten fragment okropnie nudny i niepotrzebny. Duzo bardziej podoba mi sie podejscie planszostacji, gdzie w paru zdaniach przedstawiaja gre, wskazuja podobienstwa, aby miec obraz tej gry w glowie, ale nie pelne zasady!
Najbardziej rozbawil mnie mst ktory w pewnym momencie wtraca cos w stylu „zapomnialem jeszcze o jednej bardzo istotnej rzeczy” i podaje jakas szczegolowa zasade dot. zagrywania kart. Prosze o wyluzowanie w tej kwestii – zwlaszcza ze macie tylko godzine na nagranie audycji!
Krzysiek bardzo dobrze spisuje sie jako montazysta, (wstawki typu petr murmak, czy teraz multidej), choc koncowa muzyczka w planszostacji jest bardzo sympatyczna. Proponuje, zeby Krzysiek wrzucil na koniec jakas wlasna produkcje ;)
To tak na szybko,
sorki za chaotyczna wypowiedz.
Odcinek mi sie podobal – jakosc jest zdecydowanie lepsza niz u nas w Planszostacji, ale nie bardzo jest jak tutaj cos poprawic.
Golden Compass, mimo ocen 3:1 na kupic mnie nie zaciekawil.
Opis zasad rzeczywiscie dlugi, ale poukladany i wyczerpujacy.
W kwestii wciagania znajomych w planszowki dodalbym 2 rzeczy:
– w niektorych przypadkach gry, gdzie trzeba duzo gadac i krzyczec (Fasolki) zupelnie sie nie sprawdza
– w niektorych przypadkach potrzeba gry ciezszej lub z klimatem – w wielu sytuacjach lepiej pokazac Puerto Rico, Wysokie Napiecie, czy wlasnie AH…
Czyli po prostu wszystko zalezy od tego, kogo wciagamy. Ale oprocz tego ze wszystkim wypada sie zgodzic.
A na Pionek niestety tym razem nie moge pojechac, ale bardzo bym chcial. Swietny pomysl ze spotkaniem tworcow gier – oby wypalilo.
Miałbym jedną prośbę. Czy nie moglibyście po każdym wydaniu spisywać gdzieś tytułów gier wymienionych w audycji (a jeszcze lepiej linki do BGG). Częstopada jakiś ciekawy tytuł, który bym sobie obejżał ale po samej wymowie częto jestt to niemożliwe do znalezienia w sieci.
Dla przykładu – padły nazwy gier jak Pit, (a może Pete?) Carroom, Karuum, Caroom…, Wisionary, Visionary?
Wzbudziliście wstępne zainteresowanie, ale dalej du.. bo nie mogę ich znaleźć i nie wiem czy są wogóle warte zachodu.. :/
Cała ta sprawa wpisuje się zreszta idealnie w temat metod przyciągania/zniechęcania nowych graczy :)
A sama audycja, super. Recenzja przemyślana i spójna i moim zdaniem dobra wyczerpująca (nie nurzyło mnie tłumaczenie zasad a dało wyrażne wyobrażenie o grze i pozwoliły wyrobić wstępną opinię niezleżnie od redakcyjnych). Zdania pełne bez wtrącenie typu eee, mmm itp których w planszostacji sporo.
Generalnie imo kredensy montażowo i prezentacyjnie o klasę lepiej, niż Plaszostacja która z kolei pomimo tamtych mankamentów jest tematycznie chyba ciekawsza – ale cieżko to póki co porównywac 2 do 14 odcinków, a poza tym mam wrażenie że kredensy są jakieś takie „lżejsze” i przyjemniejsze w słuchaniu…
„Miałbym jedną prośbę. Czy nie moglibyście po każdym wydaniu spisywać gdzieś tytułów gier wymienionych w audycji (a jeszcze lepiej linki do BGG).”
Może im więcej będzie osób, którym przyda się taka lista, to może kiedyś się pojawi :)
Podcastu jeszcze nie słuchałem więc się nie wypowiadam
to ja również przyłączę się do prośby o tytuły gier omawianych w podcastach :)
co do odcinka, nadal nie rozróżniam głosów multideja i marcina, tego drugiego, nie mst, przez to nie wiem kiedy i który z nich coś mówi :/
Lista gier to dobry pomysł. W tym odcinku była mowa o:
– Golden Compass
– Pit
– Fasolki
– Arkham Horror
– Visionary
– Lighting Reaction
– Wsiąść do pociągu
kolderek – nie mozliwe! Multidej ma glos jak Diablo. Trudno pomylic ;)
(zadzwon na numer redakcji, tam jest darmowa probka ;))
Dzięki za listę.
Niemniej nadal błądzę w ciemności jeśli chodzi o dwie gry.
Visionary znalazłem dwie na BGG, dlatego też linki do BGG wiele by ułatiwały (wiem że marudzę i naprawde doceniam że ci się che)
A carroom nadal nie wiem jakl się poprawnie pisze i nie mogę znależć na BGG :(
carrom
Przykro mi przyznać, ale po raz pierwszy odkąd pojawiają się Planszostacja (i Kredens) nie przebrnąłem przez odcinek. Zatrzymałem się na opisie „Golden Compass” – po minucie słuchania o szczegółach instrukcji, jednocześnie bez żadnego pojęcia o czym jest gra, jaka jest tematyka (oprócz informacji o tym, że trzeba przejść ileś tam pól), ani bez możliwości posiłkowania się zdjęciami, przerwałem odsłuchiwanie. Próbowałem cofać kilka razy, aby załapać o czym mowa, ale nie potrafię. Obejrzę zdjęcia na BGG i pewnie powrócę do odcinka, ale zwracam uwagę, że jest to pewien problem.
Przy okazji poddaje pod uwagę szaleńczy pomysł, aby Kredens przekształcił się w wideo podcast – wzorem Scotta Nicholsona, można by grę pokazać, potem wgłębiać się w mechanikę, a następnie dyskutować jest ocenę. Jeżeli rzecz jest nagrywana w studio, to warunki i możliwości już są – w odróżnieniu od Planszostacji, która takich możliwości nie ma.
Mam taką refleksję, nazwę ją „Dwa akapity o klimacie w grze”
Akapit 1.
Opis gry To Court the King. To Court the King to gra kościana, w której wykorzystano też karty. Polega ona na tym, aby wyrzucać za pomocą kości odpowiednie układy oczek. Odpowiednie układy umożliwiają zdobywanie kart dających możliwość coraz bardziej wyrafinowanego modyfikowania rzutów kością, oraz umożliwiają rzucanie większą ilością kości. Gra kończy się po rundzie, w której jeden z graczy wyrzuci 7 takich samych kości. Wygrywa ten, kto wyrzuci najwięcej takich samych kości.
Akapit 2.
Opis gry To Court the King. To Court the King to gra intryg salonowych o zdobywaniu uznania coraz wyżej postawionych w hierarchii osób zamieszkujących królewski dwór – od parobka poprzez pokojówkę, astronoma, alchemika, rycerza, królową po samego króla! W grze za pomocą kości, które symbolizują Twoją determinację i sferę wpływów będziesz próbował przekonać coraz wyżej postawione osoby do zwrócenia uwagi na Ciebie. Im wyżej postawione osoby przekonasz do współpracy, tym szersze kręgi będzie zataczała Twoja sfera wpływów na dworze królewskim. Wygrasz, jeśli uzyskasz audiencję u samego króla.
Wpis ten dedykuję mst, którego lubię, ale uważam, że odarł opisywaną przez siebie grę z wszelakiego smaku zostawiając jedynie molekuły mechaniki, oraz mojemu przyjacielowi cboot’owi, z którym gra w każdą grę (np. Go, Dragons of Kir), nabiera innego wymiaru.
no ja w 100% na serio preferuje zdecydowanie opis 1. przynajmniej mowi cos o grze, a nie odwala jakas scieme z ktorej nic dla mnie nie wynika.
klopot w tym ze koledzy nie bardzo pozwalaja mi tak opisywac gry, upieraja sie zawsze zebym 'wprowadzil w klimat’ albo podsumowuja opis stwierdzeniem 'bazik nie powiedzial najwazniejszego, wcielamy sie w role handlarzy plywajacych po morzu srodziemnym]
nie mowiac o tym ze opis 1 dotyczy To Court The King w którego gralem, opis 2 moze ciekawy, ale przykro mi, gralem w TCTK i to nie byla gra z tego opisu. jaka pokojowka? jakie intrygi? litosci.
Pawle, oczywiście opis drugi jest przyjemniejszy i bardziej zachęcający. Ale jeśli zadaniem opisu jest przygotowanie słuchaczy do dyskusji o grze to i tak po opisie 2 powinien nastąpić opis 1 ponieważ bez informacji o mechanice nie spełni on tego zadania. Jeśli zgodnie z sugestią z wcześniejszego komentarza przekształcilibyśmy naszą audycję w video podcast byłoby na pewno łatwiej wprowadzić więcej klimatu ponieważ np. mówiąc: „wysyłamy do lasu naszych drwali” moglibyśmy jednocześnie pokazać, że chodzi o wyłożenie na różne pola 3 niebieskich żetonów. Samo poznanie otoczki fabularnej może do gry zachęcić ale nie ułatwi zrozumienia dyskusji o wadach i zaletach. Niemniej dzięki za komentarz – będę się starał bardziej uwzględnić kwestie klimatu w przyszłych recenzjach (a jak łatwo zauważyć w mojej prywatnej ocenie mechanika odgrywa nieporównywalnie większą od niego rolę :-)).
mst – przy calym szacunku, jak przedmowca ktorys powiedzial tak i ja musze dodac ze za pierwszym razem wogole wylaczylem sie podczas sluchania opisu mechaniki a za drugim razem (tak, robilem drugie podejscie), przewijalem do tylu, zeby zalapac o czym mowa. Naprawde, nie jestem zlosliwy mowiac ze zupelnie mnie to nie wciagnelo. Przesluchawszy natomaist cala czesc druga recenzji ze tak powiem, moge twierdzic ze gra zapowiada sie ciekawie, wejsc sobie na bgg doczytac szczegoly zasad etc. Naprawde mysle ze tak ebdzie lepiej! (moja opinia nie ejst odosobniona jak widac)
Mnie opisywanie mechaniki wcale nie zniechęciło, ale zdawało się być trochę zbyt długie, pod koniec opisu zacząłem się nudzić. Jedyne czego mi brakowało, to głosu rodzynka :)
Poza tym strasznie mi się podoba logo Stacji.
Życzę kolejnych równie udanych, a nawet jeszcze „udańszych” odcinków
lostlukas – dzieki za podobanie sie, mi tez sie podoba ;p
Co do glosu rodzynka…
Coz – owszem, nie bylo rodzynka, ale nikt nie powiedzial ze nie bylo Jej GLOSU! Wsluchajcie sie uwaznie! (takie to rzeczy komputery i Krzysiek-montazysta wyczyniac potrafia…)
W swoim komentarzu opisałem dwie skrajne postawy. Nie opowiedziałem się po żadnej z nich. Uważam, że było za dużo mechaniki a za mało klimatu. Uważam, że gdzieś pomiędzy jest złoty środek i za wzór postawiłbym opis Galaxy Trucker’a z zeszłego odcinka. To moje zdanie. Zresztą jak widać po odpowiedziach, nie da się wszystkich zadowolić. Bądźcie sobą, i tak będę Was słuchał.
pozdrowienia.
Po zapoznaniu się ogólnym z „Golden Compass” dosłuchałem odcinek do końca i muszę powiedzieć, że naprawdę mi się podobał. Moim zdaniem dużo lepszy od pierwszego! Naprawdę kawał dobrej roboty, poza małym (z mojego punktu widzenia) problemem w ciągu pierwszych minut.