Sumo – weekendowe przemyślenia Ten tekst przeczytasz w 3 minut

Pewnie się zastanawiacie co ma to wspólnego z planszówkami. Prawie nic… oprócz tego, że w czwartek wszedłem na bgg i zobaczyłem takie zdjęcie:

Giganci na dojo. Automatycznie w głowie pojawił mi się pomysł na grę… niestety po bliższym zapoznaniu się z linkiem do którego wskazywało zdjęcie, okazało się… że mój pomysł został już wydany ;-) Nic to – pomyślałem- muszę ją wypróbować. Zacząłem poszukiwania… na razie bezowocne, prawdopodobnie grę będę musiał ściągnąć z USA, a na chwilę obecną zadowolić się samoróbką.
Offtopicowo dla tematu, napiszę tylko że nie lubię samoróbek. Źle mi się w nie gra, nawet najlepiej wykonane nie sprawiają mi takiej radości jak gry normalnie wydane… no ale jak nie ma oryginału, a spróbować musiałem więc… zabrałem wczoraj Sumo do klubu.

Pierwsze dwie partie były takie sobie, coś nie pasowało, niedomówienia w instrukcji, pomyłka w rozgrywce… fajne, ale nie specjalnie. Na szczęście znalazł się jeden kumpel chętny do dalszego próbowania. Zmieniłem kolejność zagrywania kart… i gra ruszyła. Kolejne trzy partie okazały się wyśmienite.
Na czym polega gra? Mechanika jest banalna. Okrągła plansza przedstawia dojo, na nim 19 pól po których poruszają się wojownicy. Jak się przemieszczają, zależy od kart które zagrywamy. Każdy z graczy ma dokładnie ten sam zestaw 12 kart (mam wersję udostępnioną na bgg, w oryginalnej każdy ma po 10), wśród nich karty obrony i ataku. Losujemy 3 i zagrywamy po jednej – zakrytej. Odkrywamy je równocześnie, najpierw wykonywane są akcje obrony, następnie ataku… poszczególne karty mają różne liczby, jeśli zagrane są dwie karty ataku (obrony), to najpierw wykonujemy karty o niższym nominale. Po ruchu dobieramy karty do trzech. Oczywiście gra polega na wyrzuceniu przeciwnika z dojo.

Gra jest bardzo dynamiczna. Sytuacja na planszy zmienia diametralnie. Ataki, uniki, zmiany kierunków… W zasadach gry proponowane jest by przy wykładanej karcie podawać nazwę techniki na głos. W naturze sprawdza się to rewelacyjnie. Siedzieliśmy na przeciw siebie i już nie mówiliśmy, ale wykrzykiwaliśmy nazwy. Yori-Kiri! Tsuppari! Okuri-dashi!
W Sumo gra się około 20 minut… tak mi się wydaje, bo dokładnie nie mierzyłem. Czym lepiej znamy grę, tym lepsza zabawa. Jak to z karciankami bywa, Sumo jest losowe. Czy mocno wpływa na wynik? Trudno mi ocenić po 5 rozgrywkach… wiem jedno, gra zagości na moim stole jeszcze nie raz. Spróbujcie!

Sumo na bgg.