Tag Archives: Zamki Burgundii

Stefan Feld to autor wielu znanych i cenionych gier planszowych. Wśród sygnowanych jego nazwiskiem tytułów znajdziemy mniej i bardziej udane projekty, np. Trajana, Bonfire i Kokopelli. Jest wśród nich także jeden, który od kilku lat lśni na planszówkowym niebie i przestać nie zamierza. Mowa oczywiście o fantastycznych Zamkach Burgundii.

Co lepsze? Stary i brzydki, ale wyrazisty i charakterny zamek w Burgundii? Ten sam zamek, nieco nawet ulepszony, ale upstrzony i kolorowy, jakby przygotowany na herbatkę u Barbie. A może nieco skromniejszy, skrywający mniej możliwości, ale dzięki temu nieco przystępniejszy i bardziej rodzinny zamek w Toskanii?

Na początek chciałabym zadać Wam dwa pytania: 1. Czy gralibyście w dobrą grę, nawet jeśli byłaby brzydka jak noc? 2. Czy gralibyście w kiepską grę, tylko dlatego że byłaby przepięknie wydana? Na tak postawione pytania odpowiedzi wydają się oczywiste: 1. Tak! 2. Jasne, że nie! W grach niestety, tak jak w życiu, nic nie jest oczywiste ani czarno-białe i zaraz postaram się Was przekonać, że na te pytania nie ma prostych odpowiedzi.

Do przeanalizowania zostały jeszcze dwa źródła punktów – za wielkość zamykanego regionu i za fazę, w których region został zamknięty. Wielkość zamykanego regionu punktowana jest nieliniowo, według szeregu liczb trójkątnych. Mogłoby się więc wydawać, że premiuje to plansze, na których są duże regiony. Tak jednak nie jest, co można zauważyć, analizując tabelkę, przedstawioną w 3 odcinku tego cyklu artykułów. Na planszach z dużymi regionami wyniki są raczej poniżej średniej, oczywiście z wyjątkiem przypadków, gdy tymi dużymi regionami są pastwiska.

Jak wynika z rozważań, przedstawionych w poprzednim odcinku, najwyższe wyniki udaje się uzyskać na planszach, na których są duże pastwiska. Dotyczy to przede wszystkim gry z udziałem 4 osób, bo w grze dwuosobowej zależność liczby punktów od wielkości pastwisk nie jest już tak bardzo odczuwalna. Ale nie każda plansza z dużymi pastwiskami pozwala na uzyskanie wysokiej średniej. Tak jest np. w przypadku planszy nr 1, która mimo układu pastwisk 5+1 daje stosunkowo słabe wyniki. Z kolei plansza nr 5, z układem pastwisk 3+3, jest jedną z lepszych, szczególnie w grze dwuosobowej. Zapewne decydujący wpływ ma tu liczba regionów, na które ...

W poprzednim odcinku pisałem o tym, że niektóre elementy punktacji, takie jak niewykorzystane grudki srebra, niewykorzystani robotnicy, sprzedane i niesprzedane towary oraz premie za ukończenie koloru, nie zależą od planszy. I tylko punkty za towary zależą, i to w niewielkim stopniu, od liczby graczy. Oceniam, że wymienione wyżej elementy punktacji dają graczowi średnio 40-50 punktów, co stanowi jakieś 20-25% ich ogólnej liczby. Źródła różnic w średniej liczbie zdobywanych punktów tkwią więc w pozostałych elementach punktacji. Przypomnę teraz tabelkę, od której zaczynał się pierwszy odcinek, rozszerzoną o kolumny, charakteryzujące poszczególne plansze.

Celem moich rozważań jest znalezienie przyczyn tego, że na różnych planszach i przy różnej liczbie graczy średnie wartości liczby zdobytych punktów wykazują statystycznie widoczne różnice. Skoro zajmuję się wartościami średnimi, będę też uśredniał ,czyli rozdzielał po równo między graczy np. punkty zdobywane dzięki żetonom nauki, choć w rozgrywce przypisane są do konkretnych uczestników.

Od Redakcji: Jak wszyscy wiemy, tytuł Gry Roku 2018 zdobyła wybitna gra kościana Stefana Felda Zamki Burgundii, wydana w Polsce przez Rebel. Korzystając z doniosłości tego wydarzenia, zamieszczamy pierwszy odcinek kolejnego artykułu pana Michała Stajszczaka traktującego o matematyce w grach. Tym razem dowiemy się, które plansze i dlaczego potrafią przynieść nam najwięcej punktów. Zapraszamy do miłej analitycznej lektury! :)

Uczta dla Odyna, Great Western Trail czy Orlean. Zaawansowani gracze lubiący przy planszy pomóżdżyć mają się z czego cieszyć w tym roku, bo wydane niedawno hity wagi ciężkiej doczekały się szybko polskiej premiery. Co prawda trochę więcej czasu upłynęło od pojawienia się na świecie Orleanu, ale ze względu na niewielką dostępność wydań zagranicznych rodzima wersja cieszyła się sporym zainteresowaniem. Tymczasem odnoszę wrażenie, że polska premiera Zamków Burgundii, na którą zdecydował się Rebel przebiegła niemal bez echa. A to bardzo dziwne, bo o tej grze nie usłyszałem / przeczytałem / zobaczyłem jeszcze ani jednej negatywnej opinii, a w większości wypadków spotykałem ...

Ostatnie upalne dni nie sprzyjały planszograniu, ale oczywiście na ekipę Games Fanatic nie ma mocnych :). A w dzisiejszym Cotygodniku poczytacie o doświadczeniach Inka w grze na świeżym powietrzu i kieszonkowym Imperium w relacji Pingwina. Ponadto MCI dzieli się swoimi wrażeniami z poznania nowości i staroci, a Ginet bije rekordy w Zamkach Burgundii (a raczej zostaje rekordowo pokonany). Miłej lektury!