Tag Archives: Ystari Games

Kolejna gra, która samą okładką sprawiła, że oczy mi się zaświeciły, a serce zabiło mocniej. Dużo mocniej! (Jak mawiał Tytus „Serce mi pika jak klapa u śmietnika.”) Co prawda, na razie mamy tylko skąpe informacje, ale oprawa graficzna i marka Ystari Games pozwala oczekiwać rezultatu równego moim doznaniom estetycznym.

Zapraszamy do pierwszego odcinka Planszostacji w roku 2010. Postanowiliśmy zmienić trochę formułę i tym razem nagrywamy w trzy osoby, w odrobinę zmienionym składzie.  Jeżeli chodzi o zawartość to jest ona obfita, bo nas dyskusje poniosły i wyszedł dwugodzinny odcinek. Punkty audycji wyglądają następująco:

Współczesne Indie nie jawią się synom cywilizacji łacińskiej, takim jak ja czy przeciętny europejski gracz, jako atrakcyjny i spokojny świat. Każdy, kto oglądał oskarowy film „Slumdog. Milioner z ulicy”, mógł zaobserwować istniejące tam podziały społeczne, polityczne i religijne. Zauważyć ciągłe kontrasty, gigantyczną biedę, slumsy sąsiadujące z przepychem gwałtownie rozwijających się nielicznych enklaw. Wielu z was ma pewnie jeszcze przed oczami zdjęcia z terrorystycznych ataków na hotele Trident-Oberoi i Taj Mahal. To wszystko mroczne strony tego kraju.

Ystari Games należy do wydawnictw, które bardzo cenię i każda z ich gier została do tej pory oceniana przeze mnie przynajmniej na 8 w serwisie BoardGameGeek (Ys, Caylus, Mykerinos i Yspahan). Pilny czytelnik zauważy jednak, że jeden tytuł pominąłem i odrobinę przekłamuję. Pojawił się bowiem jeszcze Caylus Magna Carta, który nie zaskarbił sobie mojego serca. Powodem jest to, że niczego, absolutnie niczego nie brakuje mi wersji planszowej Caylusa, żebym musiał grać w wersję wykastrowaną. Wiem, że jestem odosobniony w tej opinii wśród ekipy z Games Fanatic, u nich wersja karciana cieszy się większą popularnością. Cóż, ludzie wyprzedzający poglądami swoją epokę ...

W 1587 roku Abbas I zwany Wielkim obejmuje tytuł szacha Persji. W czasie swoich rządów prowadzi liczne wyprawy wojenne. Bije Uzbeków, Turków, Tatarów, gromi krwawo powstanie w Gruzji. Jednak nie tylko wojną Persja stoi. W 1592 roku Abbas I przenosi swój dwór do Isfahanu. Od tej pory nadchodzi dla młodej stolicy złoty wiek. W krótkim czasie miasto osiąga około miliona mieszkańców, a jak grzyby po deszczu powstają dziesiątki, jeżeli nie setki parków, pałaców, bibliotek, sklepów, meczetów, szkół i łaźni. Dumni Persowie zaczynają nazywać swoje miasto Nesf-e-Jahan, czyli połowa świata. Bo jak odwiedzisz Isfahan to tak jakbyś zobaczył połowę świata.

Na początku był Chaos… nie, nie, to nie to. Na początku był Ys! Zanim pojawił się Caylus i zdobył liczne nagrody. Zanim ugruntował pozycje Mykerinos. Zanim wydawnictwo Ystari Games było wychwalane za dobór tytułów – powstał Ys. Pierwsza gra tej dzisiaj słynnej już na całym świecie francuskiej firmy.

W lipcu 1798 roku Napoleon Bonaparte wraz ze swoimi żołnierzami przekroczył Nil, a następnie skierował się na północ od Kairu. Przeciwko niemu sunęła 12 tysięczna armia mameluków pod dowództwem Bej Ibrahima Paszy. Francuzi byli w niekorzystnej sytuacji. Kilkudniowa wędrówka w spiekocie przez pustynię wyczerpała żołnierzy. Chcąc to wykorzystać Ibrahim Pasza rzucił do ataku wszystkie swoje siły. Przed wojskami francuskimi na horyzoncie rysowały się piramidy. Widząc nadchodzący atak Napoleon rozkazał sformować czworobok i wykrzyknął słynne słowa: „Żołnierze! Z wierzchołka tych piramid spogląda na Was czterdzieści wieków historii”. Szarża 12 000 mameluków nie dała rady rozbić obrońców. Batalia zakończyła się wielkim sukcesem ...

Jest 1289 rok. Król Filip IV Piękny postanawia zbudować zamek w celu zapewnienia lepszej obrony granic w królestwie francuskim. Na miejsce budowy wybiera wioskę o nazwie Caylus…