Tag Archives: Wojciech Grajkowski

Co czeka ludzkość za kilkaset lat? Czy w Ziemia będzie w ogóle jeszcze nadawać się do zamieszkania? A może nasi potomkowie zasiedlą w tym czasie inną planetę lub ich domem stanie się np. międzynarodowa stacja kosmiczna? Uwielbiam książki, które odpowiadają na tego typu pytania. Miałam okazję wypróbować też kilka bardzo różnych gier planszowych poruszających ten temat (m.in. Terraformacja Marsa, Tortuga 2199, Obecność, Anachrony). Niedawno do moich rąk trafiła kolejna. Kroniki Zbrodni: 2400 to trzecia już odsłona serii Milenium. O ile poprzednie części nie były przeze mnie szczególnie wyczekiwane, to na ich futurystyczną siostrę nie mogłam się doczekać. Czas pokazał, że słusznie.

Miewacie czasem myśli, że projektanci gier niczym już was nie zaskoczą? Jakiś czas temu takie czarne wizje błądziły po mojej głowie. Wtedy jednak trafiłam na komiksy paragrafowe wydawnictwa FoxGames. Technomagowie, To jest napad!, a w końcu seria przygód Sherlocka Holmesa zawróciły mi w głowie. Hybryda książki i gry to dla mnie zaskakujący, oryginalny i przede wszystkim trafiony w 10 pomysł. Nareszcie mogę połączyć moje dwie wielkie miłości – czytanie i granie w gry planszowe! W kolejce do wypróbowania czekają cierpliwie interaktywne gry książkowe – Dziennik 29 i Wyprawa 1907. Tymczasem trafił do mnie skierowany do młodszych graczy Dziennik: Zagadkowa Podróż.

Przyczółki kręcą twista, czyli kolejna udana wariacja memory ;)

Gry kafelkowe to zdecydowanie jeden z moich ulubionych typów planszówek, choć nie powiem, żebym wszystkie łykała z taką samą chęcią. Carcassonne unikam jak ognia – z jakiegoś powodu w ogóle mnie nie bawi. Za to partii w Kakao, Wyspę Skye lub Festiwal Lampionów absolutnie nigdy nie odmówię! Duże zainteresowanie zatem wzbudziła we mnie zapowiedź wydania Wodnego szlaku – rodzinnej gry kafelkowej. Autor (Wojciech Grajkowski) obiecywał przyjemną, prostą rozgrywkę, z oryginalnym mechanicznym twistem, a FoxGames miało nadać całości piękną oprawę graficzną. Żal by było nie spróbować…

Na tegorocznej Zjavie miałem okazję pierwszy raz zagrać w Wodny szlak. Mimo, że bardzo lubię gry kafelkowe, nie spodziewałem się po tym tytule zbyt wiele. Ot, pewnie prosta gra dla dzieci czerpiąca pomysły ze znanych od dawna mechanik. Tymczasem wystarczył jeden drobny trick, żeby mnie bardzo miło zaskoczyć. Chodzi o mechanikę nurtu. O szczegółach z pewnością napiszemy szerzej w recenzji gry. Ja jednak dzisiaj przybliżę Wam nieco sylwetkę jej autora, bo udało mi się namówić go na krótki wywiad.