Tag Archives: Vladimir Suchy

Wyobraź sobie, że budzisz się w łóżku jako głowa państwa. Włączasz swój ulubiony serwis informacyjny do porannej kawy, w którym ponownie dowiadujesz się o kolejnych rekordowo wysokich temperaturach odnotowywanych przez stacje meteorologiczne na świecie. Już o 6 rano widzisz za oknem skromne +35 C na termometrze, doskonale zdając sobie sprawę, że zmiany klimatyczne robią się coraz bardziej niebezpieczne. Nagle Twoją poranną rutynę zakłóca telefon ze sztabu z informacją, że naukowcy odnotowali niespotykanie szybki jak dotąd rozrost Słońca, a z przeprowadzonych przez nich symulacji wynika, że za 4 lata wszystko co żywe na świecie zginie. Na pocieszenie w tej dosyć niekomfortowej ...

Nie zdarza się to jakoś szczególnie często, ale od czasu do czasu pojawia się na rynku gra, która całą sobą nadeptuje mi na odcisk z mniej lub bardziej irracjonalnych powodów. W ostatnich miesiącach zwycięski los na loterii pozornie nieuzasadnionego uprzedzenia trafił się grze Woodcraft. Tak się składa, że jest to druga z kolei wygrana gry wydanej przez Delicious Games i Portal, bo w zeszłym roku frustrowałem się prywatnie i w zaciszu domowym grą Messina 1347. Dobrze, rys nakreślony, perspektywę już znacie, zaczynam spokojnie i bez żółci. 

Pulsar 2849 – zdobywca nagrody Zaawansowana Gra Roku 2019 (tytuł niesłusznie niedoceniany i zapomniany) – zapoczątkowała moje zainteresowanie grami Vladymira Suchego. Nie licząc rzeczonego Pulsara, do tej pory miałem okazję poznać jeszcze 5 gier tego autora – Ostatnią Wolę, Podwodne Miasta, Pragę: Caput Regni, Messinę 1347 i opisywanego dzisiaj Woodcrafta. Zostały ze mną Pulsar, Podwodne Miasta i Praga i mają one pewne miejsce w mojej kolekcji. A jak sprawa będzie się miała w przypadku Woodcrafta?

Gdyby Messina wyszła 3 lata temu, byłaby kolejnym euro osadzonym w jakichś arbitralnych okolicznościach historycznych. Tak się jednak niefortunnie zdarzyło, że pojęcia zarazy czy kwarantanny stały się nam ostatnio całkiem bliskie. A to sprawia, że siadając do Messiny nie sposób uciec od analogii, a i do elementów przedstawionego świata podchodzi się w sposób odrobinę mniej abstrakcyjny.

Wczoraj odbyła się premiera polskiej wersji Messiny 1347. Dotychczasowe dzieła Vladimira Suchego spotykały się z ciepłym przyjęciem polskiej społeczności eurograczy. Wystarczy wspomnieć nagrodę Zaawansowanej Gry Roku dla Pulsar 2849 czy szereg pozytywnych recenzji Ostatniej Woli i Podwodnych Miast. Jak będzie tym razem?

Poznawanie gier autorstwa Vladimira Suchego zacząłem od rozgrywki w Pulsar 2849. Tematyka zupełnie nie z mojej bajki, ale mechanicznie tytuł mnie zachwycił do tego stopnia, że z miejsca wszystkie gry pana Suchego trafiły na mój radar. Potem przyszła kolej na Podwodne miasta. Choć gra nie wzbudziła u mnie takiego zachwytu jak wspomniany Pulsar, to w dalszym ciągu trafia na stół dosyć regularnie, co tylko świadczy o tym, że podoba się nie tylko mi, ale i moim współgraczom (szczególnie po uzupełnieniu jej o dodatek Pm: Nowe odkrycia). Odkąd więc Portal Games zapowiedział wydanie polskiej wersji Pragi: Caput Regni  była to jedna ...

Podwodne miasta – jeden z najlepszych eurosucharów zeszłego roku oczekuje właśnie na polską premierę pierwszego dużego dodatku. Ja miałem okazję już w Podwodne miasta: Nowe odkrycia zagrać i jakbym miał go określić jednym zdaniem to „jest to ewolucja nie rewolucja”. Czyli to co ja lubię najbardziej.

Ostatnia pozycja Vladimira Suchego mnie zachwyciła. W zasadzie to właśnie Pulsar 2849 zwrócił moją uwagę na tego autora, bo wcześniej ominęła mnie zarówno Ostatnia wola jak i Klub utracjuszy (nie mówiąc już o Shipyard). Zaległości powoli nadrabiam, bo po jednym z Mathandlów do mojej kolekcji dołączył Klub utracjuszy, a teraz od wydawnictwa Portal Games dostałem do recenzji Podwodne miasta.

Kiedy mówimy o grze „klasyczne euro”, czego się przeważnie spodziewamy? Worker placementu. Zasobów, które będziemy przetwarzać w inne zasoby. Wydawania tych zasobów by zdobyć punkty albo kupić/zbudować coś, co pomoże nam efektywniej zdobywać zasoby i punkty. Raczej wyścigu, niż konfrontacji i wysokiej interakcji. Nie wszystkie wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione, ale realizacja kilku z nich zbliży nas do klasycznego euro.

Vladimír Suchý to projektant o dość szczególnej pozycji. Człowiek, który pewnie bez problemu byłby najbardziej znanym projektantem wywodzącym się z dowolnego porównywalnego wielkością do Czech kraju, ale ma tego pecha, że jest krajaninem supergwiazdy Vladimíra Chvátila. I tak póki co Suchý rzadko wymieniany jest w szeregu „tych największych” twórców, choć gdy spojrzy się na jego dorobek, nie sposób nie pokiwać głową z uznaniem. Trzeba jednak przyznać, że w zeszłym roku projektant znacząco podniósł sobie poprzeczkę pokazując światu Pulsar 2849, czyli dość niespodziewanie jedną z najlepszych gier targów Spiel 2017. Nic więc dziwnego, że w tym roku na Underwater Cities czekało ...