Tag Archives: Uwe Rosenberg

Jeść trzeba. Tą zasadą kieruje się Uwe Rosenberg tworząc swą wybitną trylogię żywieniową. Oto 2007 rok zostaje naznaczony Agricolą, która okupuje pierwsze miejsce na liście przebojów BGG i staje się kamieniem węgielnym rodzinnych gier spod znaku worker placement, a zarazem znakiem rozpoznawczym autora. 2008 rok wita Le Havre, ascetycznie prezentującą się portową walkę o każdy kęs, w mniemaniu wielu najlepszą z całej serii. Rok później, w 2009, nominalnie pierwsza i najskromniejsza część ujrzała światło dzienne pod egzotycznym tytułem At the Gates of Loyang. I wreszcie mamy nowonarodzone dziecko dwojga genialnych rodziców (matki Agricoli i ojca Le Havre; pewnie poznali się ...

Naturalnie, chcę pobić rekord wszech czasów i przekręcić licznik. Niestety, w grze nie ma licznika. Próbuję więc przekręcić zakres liczb naturalnych. A zrobię to z Bożą pomocą i dlatego wyjątkowo często inwestuję w budynki klasztorne. Poczytaj mi, krasnoludzie – Propozycje na dziś: Portal2, Ora et labora albo film – proponuję Gośce. – Bardzo smutny film? – No, tak jakby. Opłakiwanie utraty dziecka. Uwielbiamy spędzać wesołe wieczory na opłakiwaniu utraty dziecka. – To może Sapkowski? Od jakiegoś czasu czytamy książki na głos, po dwie strony na zmianę. Audiobooki bez prądu. Powrót do dzieciństwa, poczytaj mi mamo, poczytaj mi krasnoludzie. Przy okazji ...

No i Uwe Rosenberg znowu to zrobił – stworzył naprawdę świetną grę! Po słabszym Merkatorze (który wg mojej spiskowej teorii był robiony na szybko, bo Lookout Games nie wyrobiło się z Ora et Labora na poprzednie targi w Essen) i słabiej przyjętym At the Gates of Loyang (który bardzo lubię) kolejna gra Uwe na naprawdę wysokim poziomie. Oczywiście nie uniknie się porównań do Le Havre – mechanika jest bardzo podobna. W grze wysyłamy jednego ze swoich mnichów do budynku, żeby wyprodukować jakieś dobra, ale przekształcić je w coś innego (najlepiej coś co da nam sporo punktów). Jednak pomimo zbliżonej mechaniki, ...

W końcu wiemy jakie nowe gry w tym roku wyda Lacerta. Są to Ora et Labora i Le Havre Uwe Rosenberga. Ta druga gra jest bardzo dobrze znana fanom cięższych, ekonomicznych tytułów i zyskała uznanie graczy na całym świecie. Ta pierwsza to nowość o prawdopodobnie zbliżonej do Le Havre „mózgożerności”, która zadebiutuje na tegorocznych targach Spiel w Essen. W przypadku Le Havre gra zostanie wydana od razu z dodatkiem. Wydawnictwo nie podało dokładnych dat wydania tych dwóch gier, ale będziemy starać się informować Was na bieżąco. Co ciekawe, z dużym prawdopodobieństwem Lacerta wyda niedługo jeszcze jeden tytuł z pierwszej 50 ...

Z dodatkami różnie bywa. Jedne są zwykłym, nie bójmy się tego słowa, dojonkiem. Inne wyczekiwanymi przez graczy poprawkami do podstawowego trybu gry. Wreszcie i takie, które – jak mądrze zastosowana przyprawa podkreśla smak i aromat potrawy – z wersji podstawowej potrafią wyciągnąć kolejne wyzwania dla graczy nie zmieniając przy tym samej gry.

„Ora et Labora” czyli módl się i pracuj to już nie tylko popularna sentencja rozpowszechniona  przez benedyktynów ale także tytuł nowej gry przygotowywanej przez Uwe Rosenberga (m.in. Fasolki, Agricola, Le Havre), która będzie miała premierę na najbliższym Essen. Czy piątą „dużą grą” autor zrehabilituje się po niezbyt przychylnie przyjętym Merkatorze. Jako, że niedawno pojawiły się pierwsze informacje od testerów oto kilka przesłanek do prognozowania.

Agricola – gra którą jedni kochają, drudzy nienawidzą. Gra, która zdefiniowała dla mnie pojęcie Dojonka – niezliczone dodatkowe talie kart, którymi w zasadzie grać się nie da, drewienka, plansze, pocztówki, koszulki, a nawet napoje. Z drugiej strony znakomita gra worker placement, od jakiegoś czasu królująca na szczycie rankingu Board Game Geek (choć ostatnio walczy o setne części oceny z Puerto Rico). W końcu Uwe Rosenberg postanowił wydać dodatek z prawdziwego zdarzenia, a dzięki wydawnictwu Lacerta my możemy cieszyć się jego polską wersją.

Le Grand Hameau („wielkie przedmieście”) to pierwszy, niepromocyjny dodatek do wspaniałej gry Uwe Rosenberga, Le Havre. Dodatek ten wprawdzie jest raczej mini-dodatkiem, ponieważ zawiera zaledwie 30 nowych budynków specjalnych. Nowe budynki można mieszać razem ze starymi albo używać ich niezależnie. Na początku nie radzę mieszać kart, a najpierw zapoznać się z nowymi kartami przez kilka rozgrywek.

Słowa fagitomania nie znajdziecie w słowniku wyrazów obcych. Stworzyłem je na potrzeby niniejszej recenzji. Fagito oznacza z greckiego żywność, a mania pochodzi od helleńskiego znaczenia szału, furii. Summa summarum powstała nam definicja opisująca fascynację jedzeniem. Niniejsze pojęcie nie istnieje w rzeczywistym świecie, ale świetnie oddaje słabości jednego z najpopularniejszych autorów gier planszowych ostatniego czasu – Uwe Rosenberga. Po Fasolkach, po Agricoli, po Le Havre pojawia się kolejna gra, w której żywność gra pierwsze skrzypce (o ile można w ogóle napisać o jedzeniu w takim kontekście). Jest to At the Gates of Loyang.

Zbliżają się tegoroczne targi gier planszowych w Essen. Po raz trzeci Uwe Rosenberg, autor tak świetnych gier jak Fasolki, Agricola i zeszłorocznego Le Havre, wyda kolejną, już trzecią swoją grę planszową – Vor den Toren von Loyang (znaną po prostu jako ‘Loyang’). Loyang jest zarówno trzecią i ostatnią grą tzw. cyklu żniwnego. Tak naprawdę gra powstała o wiele wcześniej niż Agricola. Jednak autor bardziej zakochał się w drugim swoim pomyśle, Agricoli, tak że ta gra została wydana jako pierwsza, a jej kontynuacja, Le Havre, rok później. Autor sam przyznaje, że decyzja o wydaniu najpierw Agricoli, a potem Le Havre, a ...