Tag Archives: Trefl Joker Line

Wielcy bohaterowie z całej krainy wyruszają do pobliskich lochów zmierzyć się z plugawymi sługusami zła, by zdobyć sławę i bogactwo. Przedzierają się przez kolejne komnaty pełne pułapek i niebezpieczeństw, aby zgładzić wielkiego bossa zaszytego w najgłębszych czeluściach lochu – CIEBIE. Tak, w tej grze to ty jesteś tym złym, zagrożeniem czyhającym na nierozważnych, zbyt pewnych siebie herosów.

Jednoręki bandyta to częsty widok we wszelkiego rodzaju kasynach. Obracające się cylindry z różnokolorowymi symbolami mają dla wielu niemal magiczną, hipnotyzują moc. Wiśnie, śliwki, dzwonki, koniczynki czy szczęśliwe siódemki – jeśli tylko uda się ułożyć je w linii możemy liczyć na wygraną.  Trefl zaoferował nam grę tematycznie opartą właśnie o tę maszynę.

Czy kiedykolwiek wyobrażaliście sobie jak by to było, móc obudzić się w skórze kogoś innego? A gdyby okazało się, że ten ktoś nie jest człowiekiem? Ostre pazury, doskonały słuch oraz możliwość widzenia w ciemności- brzmi zachęcająco? Stworzenie o którym mowa to najprawdziwszy miejski predator. Przyczajona i bezszelestna bestia zamieszkująca tereny betonowej dżungli zwana… kotem.

Rzutem do mety do kościana gra rodzinna z serii Trefl Joker Line przeznaczona dla od 2 do 4 graczy powyżej 10 lat. Czas rozgrywki to 30-45 minut i mniej więcej zgadza się on ze stanem rzeczywistym. Kości – pierwsze skojarzenie – będzie losowo. Po szybkim zerknięciu do instrukcji okazało się, że rzucania nie będzie za wiele. Wstąpiła we mnie nadzieja, że może jednak będzie tu trochę więcej planowania niż liczenia na ślepy traf.

Z klasyfikacją tej gry jest trochę kłopotu. Bardziej powinna być znana jako Flip City aniżeli Design Town. Tak sugeruje okładka. Tak sugeruje opis i instrukcja ściągnięta z BGG. I to właśnie owo "flip" jest istotą tej gry - odwracanie kart. Żaden projekt i żadne miasteczko. Deck building i flipowanie.

Trefl Joker Line nie zwalnia tempa. Po dwóch nowościach, o których mogliście poczytać w jednym z ostatnich Cotygodników – Rzutem do mety i Sherlooku, uraczył nas kolejnym tytułem – Trefle.   Tym razem mamy do czynienia z typową grą karcianą, w którą partię na upartego moglibyśmy rozegrać zwykłą talią kart. W pudełku (które w stosunku do zawartości jest nieco przyduże) znajdziemy notatnik z ołóweczkiem, talię kart w czterech kolorach oraz karty punktów bonusowych. Jedyna różnica pomiędzy klasyczną talia kart, a talią z Trefli polega na tym, że figury zostały tutaj zastąpione kartami z numerami od 11 do 15.

Wirus!, to mała, sprytna i pełna negatywnej interakcji karcianka z serii Trefl Joker Line, przeznaczona dla grupy od dwóch do sześciu graczy. Wcielamy się w naukowców, którzy starają się powstrzymać epidemię wirusa. Jako, że w grę wchodzą gigantyczne pieniądze (zwycięzca otrzyma kasę na badania) wszystkie chwyty są dozwolone, zapomnijcie o etyce – uwaga będzie wrednie!

Gry imprezowe polegające na sprawdzaniu wiedzy są coraz częstsze. To cieszy. Bo świadczy albo o tym, że stajemy się coraz mądrzejsi i chcemy tą mądrością się pochwalić, albo że nie wstydzimy się swojej niewiedzy, a przyznanie do ignorancji nie wzbudza w nas panicznych odruchów. Gra pomyłek daje nam jednak w tym względzie fory. Jej zasady pozwalają na zakamuflowanie dziur w edukacji i zrzucenie winy na… pomyłkę!

Oczywiście tytuł jest nieco przewrotny. Sam nie jestem fanem negatywnej interakcji, więc z pewnością poznałem o wiele mniej tego typu gier niż ludzie lubujący się w rozgrywkach opartych na wbijaniu szpili przeciwnikowi. Niemniej jednak, jak na moje standardy, w Farmageddon – zważywszy, że jest on jedynie fillerem – negatywnej interakcji jest naprawdę sporo. Ale po kolei…

Wymyślić dobrą tematykę w grze planszowej to już początek sukcesu. Sztandarowymi przykładami na to są dla mnie Dice Brewing i właśnie opisywany dzisiaj Boss Monster. Żeby jednak sukces był pełny, w ślad za dobrym tematem musi podążać dobra, grywalna, dopracowana mechanicznie i porządnie wykonana gra. Kiedy testowałem produkcję Board&Dice, nie znalazła się osoba, która odmówiłaby mi partyjki w grę „o piwie”. Do Boss Monster, poza moją stałą grupą geeków, udało mi się namówić głównie niegeekowych kolegów, którzy pamiętają jeszcze czasy przedpotop… tzn. przedpecetowych maszyn do grania. A jak wyszedł ten powrót do przeszłości?  Zapraszam do przeczytania recenzji.