Tag Archives: Ticket to Ride

Najnowsza odsłona Wsiąść do Pociągu powstała jako gra typu legacy. Czy jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów serii?

Czy można czerpać więcej przyjemności z gry? Oczywiście. Wprowadzając nowe komponenty poprawiające grę wizualnie. Dziś na tapet trafiają wagoniki od Meeplestudio.

Wyrusz na wycieczkę po stolicy zachodnich sąsiadów. Dzięki Wsiąść do Pociągu: Berlin masz możliwość zaplanowania swoich podróży tramwajem i metrem.

Days Of Wonder dostarcza nam gry z serii Wsiąść do Pociągu w mniejszej, szybszej wersji; przypisanej nie jak w przypadku dużego brata do obszaru kraju czy kontynentu, a do miast. W najnowszej odsłonie po wcześniejszych wizytach w Nowym Jorku, Londynie oraz Amsterdamie nastała pora na przystanek w San Francisco.

Wsiąść do Pociągu, jedna z najpopularniejszych gier rodzinnych, od czasu wydania w 2004 r. doczekała się już bodaj 8 wersji, 6 kolekcji dodatkowych map i sporej ilości mniejszych lub większych fanowskich dodatków. W jedną z nich – WdP: Europa sam zagrywam się od wielu i, mimo niezliczonej liczby partii, wciąż należy ona do moich ulubionych planszówek. Niestety, większość inkarnacji i dodatkowych map, w które grałem potem (poza rewelacyjną Wielką Brytanią) nie zyskało mojej sympatii na tyle, żeby zagościć na dłużej w domowej kolekcji. Ciągle jednak każde nowe Pociągi powodują szybsze bicie mojego serca i rodzą nadzieję, że tym razem rozgrywka ...

Serię Wsiąść do Pociągu zna chyba każdy (lub prawie każdy) kto to przeczyta. Sagę o kolejowych podróżach kojarzą nie tylko stali bywalcy tego serwisu – najczęściej zapaleni gracze – ale też osoby, które do planszówek zasiadają jedynie podczas świąt rodzinnych. Ticket to Ride wymieniany jest często jako idealny gateway, wprowadzający kolejnych ludzi do nowoczesnych gier planszowych. Ja mam dzisiaj możliwość recenzowania już czwartej (licząc dodatki) gry z tej serii.

Wśród naszych redaktorów jeszcze troszkę czuć klimat końca poprzedniego roku – ogrywają prezenty gwiazdkowe. Pojawia się też klimat „domówek” przy plaszówkach i tradycyjnego, rodzinnego grania. Jest to Cotygodnik pod znakiem łatwiejszych tytułów, ale radości z grania temu towarzystwu nie można odmówić. Przeczytajcie zresztą sami ;)

Dziś nieco egzotyki, spekulacji nieruchomościami oraz krążenia wokół tematów hanzeatyckich. Ginet podsumowuje, w co grał najczęściej w minionym roku, a dawno nie widziana Tonks odnajduje się w austriackim hotelu. 

Ticket to Ride: Europa to (obok 7 Cudów Świata) moja ulubiona gra. I mimo, że nie jestem zbyt „pro-dodatkowy” (uważam, że dodatki są za drogie i że zawsze lepiej jest zainwestować pieniądze i czas w poznanie jakiejś nowej gry niż rozszerzenia do już ogranej), to na tegoroczne TtR: Wielka Brytania & Pensylwania czekałem jak na szpilkach. A że w uwielbieniu do „Pociągów” nie jestem osamotniony, to kiedy już się doczekałem, gra w pierwszą dobę pobytu w moim domu trafiła na stół aż 4 razy. W kolejnych dniach udało mi się zagrać jeszcze pięciokrotnie i uznałem, że po 9 partiach (5 ...

Bardzo trudno jest mi zmierzyć się z opisem gry, którą mam już ponad dwa lata i darzę  takim sentymentem jak Wsiąść do Pociągu: Europa. Wielkie emocje już opadły, każda kolejna (już ponad 120) partia, chociaż w dalszym ciągu bardzo przyjemna, to nie wywołuje już takiej euforii jak za pierwszym, drugim czy … dziesiątym razem.  A mimo to chciałbym, żeby ta recenzja oddała całe moje uwielbienie dla tej gry, przekazała wszystkie moje zachwyty nad tytułem, który tak ubóstwiam, ukazała wiele, wiele bardzo przyjemnych chwil spędzonych nad tą planszówką, zachęciła do zagrania w Tickety każdego, kto tylko jeszcze nie miał okazji ich ...