Tag Archives: ThinkFun

Rush Hour to chyba jedna z najbardziej znanych na świecie łamigłówek wydanych przez amerykańską firmę ThinkFun. Od pierwszego wydania w 1996 r., pojawiła się w ponad 30 krajach i sprzedano ją w milionach egzemplarzy. Uzyskała 26 nagród w różnych kategoriach i doczekała się: 3 dodatków, wersji Deluxe (uzyskała 3 nagrody), wersji dla dzieci (2 nagrody), wersji z inną tematyką: Railroad Rush Hour (7 nagród) i  Safari Rush Hour (7 nagród), oraz wersji elektronicznej dostępnej dla systemów iOs & Android (4 nagrody). Lepszej rekomendacji nie trzeba.

Pudełko z Czekoladkami leżało na stole. Wchodzi 10 letni chłopiec, przez chwilę stoi zamyślony i w końcu pyta Czy dostanę jedną czekoladkę? Nie mogłam sobie przypomnieć, gdzie ja mam jakieś czekoladki, a potem zobaczyłam to, na co on patrzył. Wybuchłam śmiechem. To łamigłówka, ale jak jesteś głodny to mogę ci dać coś do zjedzenia. Chłopiec popatrzył na mnie rozmarzonym wzrokiem i rzekł Zjem białą.

ThinkFun to amerykańska firma założona w 1985 r. przez małżeństwo Bill Ritchie i Andrea Barthello. Pierwsze łamigłówki produkowali w piwnicy, a marka jaką stworzyli znana jest dziś w 60 krajach. Ich produkty zostały przetłumaczone na 20 języków, zaś lista liczy sobie ponad 100 tytułów. W Polsce ThinkFun znane jest od wielu lat, zaś na koniec ubiegłego roku doczekaliśmy się wydania pierwszych produktów w języku ojczystym, za co odpowiedzialne jest wydawnictwo Egmont.

W tym roku wydawnictwo Egmont wydało 4 łamigłówki z serii ThinkFun. Jedną z nich jest Portret pamięciowy czyli Cartoon It!, który uzyskał kilka nagród w 2011 r.: Creative Child Magazine Game of the Year Award, Parents Choice Recommended Award, Dr. Toy Best 100 Products Awards, The Toy Insider „Top Holiday Toys”, Best Toys Guide „Best Board Game”. Jest to gra pamięciowa, w której odtwarzanie elementów odbywa się poprzez rysowanie.

Przywykamy powoli do lokalizacji produktów sprzedawanych na rodzimym rynku gier planszowych. Zaczęło się lata temu od amatorskich tłumaczeń instrukcji publikowanych w Internecie oraz polonizujących naklejek na karty, produkowanych chałupniczo w domowym zaciszu. Później niektórzy dystrybutorzy postanowili wyróżnić się spośród tłumu importerów, dodając do obcojęzycznych wydań drukowaną polską instrukcję. Często korzystali przy tym z oryginalnych plików źródłowych, stąd poziom edytorski nie stanowił zwykle powodów do narzekań. Teraz tłumaczą wszyscy: polscy wydawcy zagranicznych tytułów, europejskie koncerny decydujące się na wydanie lokalnych wersji językowych; tłumaczone są zarówno gry dla dzieci, które nie opanowały jeszcze podstaw języków obcych, jak i skomplikowane eurotytuły, wymagające znajomości ...