Tag Archives: Terra Mystica

Era innowacji to kolejna gra z serii zaawansowanych eurasków. Chociaż nie ma tu za grosz klimatu, mechanicznie jest to bardzo dobry tytuł. Doświadczeni gracze nie będą mieli problemu z rozpoczęciem rozgrywki, ponieważ podstawowe założenia są takie jak w grach Terra Mystica i Projekt Gaja.

Czasem trzeba znaleźć właściwe słowo, żeby oddać swoje uczucia wobec gry. Są gry, które lubię. Są takie, które mnie intrygują albo fascynują. Wiele jest takich, które doceniam (ale już niekoniecznie lubię). Terra Mystica to gra, która mi imponuje.

„Moje pierwsze przymiarki do Projektu Gaja wypadły bardzo pomyślnie. Zmiany wydają się działać na korzyść. Plansza jest okrajana do liczby graczy, można grać solo, temat ciekawszy, w docelowej wersji budynki są figurkami, na planszetce gracza może występować dochód poza polami budynków, jest więcej rodzajów zasobów, zarządzanie mocą wydaje się ciekawsze, jest więcej dylematów do rozstrzygnięcia, punkty na końcu gry otrzymujemy z losowanych celów. Wszystko razem kusi, ale jak sprawdzi się w praniu? My rozegraliśmy tylko część partii, ale nie skłamię, jeśli powiem, że chętnie zagrałabym jak najszybciej w pełną rozgrywkę. No i na ładnym egzemplarzu sprzedażowym :)”

Pingwin buszuje wśród lasów poszukując fragmentów planszówki i jak co tydzień w 15 minut ucieka przed Zombie, a Veridiana jak przystało o tej Porze Roku dzielnie walczy z trawą o te nieliczne chwile, podczas których będzie mogła w Mistyczny sposób Terraformować ziemię oraz zgodnie z metodą Kanban dbać o efektywność pracy w fabryce samochodów.

Potwory w Tokio (Gra Roku) oraz Terra Mystica (Zaawansowana Gra Roku) to tegoroczni zwycięzcy konkursu Gra Roku! Gratulujemy autorom i wydawcom: Egmont Polska i Bard Centrum Gier.

Kilka dni temu, w skwarne sierpniowe popołudnie, miałem okazję odwiedzić p. Przemysława Kasztelańca w siedzibie firmy Bard w Krakowie. W czasie godzinnej pogawędki udało się porozmawiać o planach, dokonaniach, zmianach i wyzwaniach związanych z Bardem.

Sięgając po Terrę Mysticę nie wiedziałam o grze nic. Dziwne, prawda? Ale prawda. Gra trafiła do mnie przypadkiem. Nie wiedziałam, że maczał w niej palce Uwe Rosenberg, nie wiedziałam, na czym polega, o co chodzi, w jakim jest klimacie, na jakiej mechanice bazuje, do jakiego celu dąży. Wiedziałam tylko, że taki tytuł istnieje i że kilka osób się nim zachwycało. A kilka innych nie. No i że paczka już do mnie jedzie.