Tag Archives: Stefan Feld

Dziś na tapet idą i te najnowsze produkcje, i te wiekowe, dobrze znane. Wielce imponujące budowle. Amsterdam. Szczury z Wistar. Story Cubes. Bardzo się różnią - ale łączy je jedno: wszystkie czymś zaskakują. Jest też tradycyjny kącik BGA, w którym tym razem trochę narzekamy.

Zamki Burgundii to świetny tytuł, dzięki któremu zainteresowałam się planszówkami Stefana Felda. Jednak do tej pory nie miałam okazji zapoznać się z Zamkami Toskanii, które od razu skojarzyły mi się z lżejszą i mniej rozbudowaną wersją pierwszych Zamków. Czy tak jest rzeczywiście mogłam się przekonać dopiero niedawno za sprawą wydawnictwa Ravensburger, które obecnie odpowiedzialne jest za ten tytuł. 

Stefan Feld to autor wielu znanych i cenionych gier planszowych. Wśród sygnowanych jego nazwiskiem tytułów znajdziemy mniej i bardziej udane projekty, np. Trajana, Bonfire i Kokopelli. Jest wśród nich także jeden, który od kilku lat lśni na planszówkowym niebie i przestać nie zamierza. Mowa oczywiście o fantastycznych Zamkach Burgundii.

Jeżeli czytujecie moje teksty to zapewne wiecie, że uwielbiam Stefana Felda. Jest on autorem największej liczby gier z mojej kolekcji, a wszystkie jego tytuły, w które grałem oscylują na skali od doceniam do uwielbiam. Nie licząc jednak kilku minidodatków do Zamków Burgundii, nie grałem jeszcze chyba w żadne pełnoprawne rozszerzenie gry tego autora. Przynajmniej do czasu, kiedy Portal Games nie przysłał mi Bonfire: Leśne Stworzenia i Pradawne Drzewa.

To którą grę wybrać? Zamki Toskanii, czy Zamki Burgundii? Która lepsza? Czy jeśli mam już jedną, jest sens kupować drugą? Może zamienić? A może warto mieć obie? Znajomy mówił, że to bez sensu. Ale ktoś w komentarzu na fejsbuku zachwalał. 

Co lepsze? Stary i brzydki, ale wyrazisty i charakterny zamek w Burgundii? Ten sam zamek, nieco nawet ulepszony, ale upstrzony i kolorowy, jakby przygotowany na herbatkę u Barbie. A może nieco skromniejszy, skrywający mniej możliwości, ale dzięki temu nieco przystępniejszy i bardziej rodzinny zamek w Toskanii?

Pisząc recenzje dla Games Fanatic dosyć często przedstawiam siebie jako fana gier Stefana Felda. Ale które tytuły moje zamiłowanie do gier tego autora rozbudziły? Z pewnością pierwszym, który przychodzi mi na myśl są kultowe Zamki Burgundii. Zaraz za nimi znajduje się – mocno niedoceniana w Polsce – Wyrocznia Delficka. Trzecim tytułem jest wydany w 2006 r. przez wydawnictwa Alea i Ravensburger Rum i Piraci.

Stefan Feld to jedyny autor, którego więcej niż jedna gra (Zamki Burgundii i Wyrocznia Delficka) znajduje się w moim osobistym rankingu TOP10. Patrząc z perspektywy czasu, żadna z jego gier, które poznałem do tej pory mnie nie zawiodła, stąd też na każdy kolejny tytuł tego autora patrzę z dużymi oczekiwaniami. Tym razem zderzył się z nimi Bonfire, który swoją oficjalną polska premierę będzie miał jutro za sprawą wydawnictwa Portal Games.

Jak tu zorientować się w setkach nowych gier, które będą sprzedawane lub prezentowane na targach w Essen? Ilu fanów, tyle pomysłów. Można spróbować przejrzeć całą listę na BGG, można kierować się kciukami danymi przez innych użytkowników, można wypatrywać ciekawych tytułów czy okładek. Ja jednak przypomniałem sobie o pytaniu, które prędzej czy później co roku pojawiało się w rozmowach ze znajomymi miłośnikami gier. A co nowego na tegoroczne Essen stworzył [tu wstaw nazwisko ulubionego projektanta]?

Niektórzy mówią, że Feld się skończył na Trajanie (2011 r.). Inni do grona jego wybitnych dzieł zaliczają też jeszcze Bora Bora i Amerigo (2013 r.), większość graczy jednak raczej zgodnie uznaje, że spadek formy zaczął się wyraźnie od La Isla (2014 r.). Ja dzieł pana Stefana nie poznawałem chronologicznie więc moje podejście do tego autora ewoluował trochę inaczej. Po Zamkach Burgundii i Wyroczni Delfickiej, Feld stał się z miejsca jednym z moich ulubionych autorów, którego gry byłem w stanie kupować w ciemno. Z czasem mój zapał nieco ostygł i bez większego żalu pozbyłem się kilku jego pozycji. Wciąż jednak z ...