Tag Archives: Rudiger Dorn

Kiedy słyszę Galakta, przed moimi oczami pojawiają się w pierwszej kolejności Gra o Tron, Horror w Arkham i Star Wars: Rebelia. Choć krakowski wydawca ma w swoim portfolio także tytuły przeznaczone dla mniej zaawansowanych graczy (żeby daleko nie szukać: Catan, Talisman czy też seria Escape roomów), to jednak kojarzy mi się on przede wszystkimi z grami o sporym stopniu skomplikowania. Tymczasem w tym roku za jego sprawą premierę miała już m.in. planszówka dla dzieci Skarpetkowe stwory. Teraz Galakta zdecydowała się na wydanie kolejnej gry rodzinnej. Autorem Na straganie jest Rüdiger Dorn, znany graczom m.in. z takich tytułów, jak Istanbul i ...

Dziś słów kilka o kolejnej grze od Queen Games i wydawnictwa Piatnika, która polską premierę miała w ciągu ostatnich kilku miesięcy a mianowicie Rune Stones, autorstwa Rudigera Dorna. Tym razem gracze wcielą się w druidów szkolących swoje umiejętności w tworzeniu kamieni runicznych i walczących o (żelazny?) tron. Po tytule spodziewałem się dużo, wszak autor znany jest z takich tytułów jak Luxor, Istanbul czy Karuba, które już dawno trafiły do mojej kolekcji i mają w niej pewne miejsce.

Zgodnie z zapowiedzią kontynuuję dziś wyliczankę rozpoczętą przedwczoraj w poprzednim wpisie. Tam też dokładniej wyjaśniam, o co chodzi, tu tylko w skrócie przypominam: wziąłem listę najbardziej utytułowanych projektantów i podglądam, co przygotowali na tegoroczne targi w Essen. Dziś zaczynamy od pozycji jedenastej na wspomnianej liście.

Gry od wydawnictwa Piatnik do niedawna nie były w obszarze mojego zainteresowania. Jednak kiedy w portfolio wydawcy pojawił się tytuł nominowany do Spiel des Jahres, na dodatek tak dobrego autora jak Rudiger Dorn (Karuba, Istanbul, Goa) to musiało się zmienić. Na mojej półce pojawił się więc Luxor, którego mam okazję Wam dzisiaj recenzować.

Nazwisko Rüdiger Dorn może kojarzyć się z takimi tytułami jak Istanbuł, Goa czy Karuba. Ostatnio zawitało do Polski ponownie dzięki grze Mafiozoo zaprezentowanej przez wydawnictwo Funiverse. Jest to reimplementacja innej gry (Ludwik XIV) tego samego autora. Tym razem przenosimy się z francuskiego dworu, do półświatka, rządzonego przez antropomorficzne zwierzęta. Gracze, poprzez rozszerzanie swoich wpływów w mieście, starają się zdobyć uznanie miejscowego ojca chrzestnego – Wally’ego Długozębego, aby móc dołączyć do mafijnej rodziny.

Rudiger Dorn to nie tylko nazwisko, lecz także marka. Co ciekawe jest to marka dość szczególna, która z jednej strony raczy nas świetnymi, niebanalnymi i powszechnie szanowanymi tytułami, podczas gdy z drugiej strony niejednokrotnie zaskakuje nas… pozycjami średnimi, a nawet kiepskimi. Nawet dobrze zapowiadająca się od Dorna gra, okazuje się zupełnie bez polotu. Przy tylu tytułach, to zawsze na dwoje babka wróżyła.  

Choć na BGG znajdziemy zapis, że Istambuł kościany to reimplementacja Istambułu (planszowego) to jednak trudno to nazwać reimplementacją w dosłownym znaczeniu. Zwykle w takiej sytuacji kojarzymy zmianę tematu, drobne zmiany w mechanice, jakieś poprawki. W przypadku gry kościanej mamy do czynienia z reimplementacją umowną - podstawa gry, czyli mechanika jest kompletnie (no, prawie kompletnie) inna, został natomiast klimat i cel gry.

To że Polska jest w tej chwili jednym z centrów gier planszowych w Europie widać niemal na pierwszy rzut oka. Obecnie jest już nie do pomyślenia, że któraś z ważniejszych europejskich produkcji mogłaby ominąć nasz kraj lub czekać na polską premierę latami jak to było w przypadku Osadników z Catanu, Dixita czy Królestwa w Budowie. Najgorętsza premiera tegorocznych Targów w Essen – Terraformacja Marsa, już od dobrych kilku tygodni jest dostępna w polskich sklepach, a niedawny zdobywca prestiżowej nagrody Spiel des Jahres 2016 – Tajniacy, walczy także o tytuł polskiej Gry Roku, podobnie zresztą jak Pandemic: Legacy, nominowana w Polsce ...

Rüdiger Dorn jest autorem o sporym i docenianym dorobku. Takie tytuły jak Goa, Louis XIV, Istanbul, Jambo czy Smocze serce na pewno zajmują poczesne miejsca w niejednej ludotece. Genua, o której dziś szerzej, pochodzi z końca ubiegłej dekady i dziwnym zrządzeniem losu nie została jeszcze opisana na naszym portalu. A gra to ciekawa, bo – jak to bywa u tego autora – z oryginalnym pomysłem na mechanikę. Jest inaczej, jest nowatorsko, jest ciekawie.

Jeżeli ktoś planuje podróż to zazwyczaj myśli o górach, morzu, ciepłych krajach, a ci z zasobniejszym portfelem może i o podróży dookoła świata. Mało kto wpada jednak na pomysł podróży do wnętrza ziemi. Tak było jednak w przypadku niejakiego profesora Otto Lidenbrock, jego bratanka Axela i islandzkiego przewodnika Hansa – bohaterów powieści Juliusza Verne’a.