Tag Archives: Richard Garfield

Richard Garfield to uznany projektant. Magic: The Gathering. Potwory w Tokio. Królestwo królików. KeyForge. Mindbug. Od zmierzchu do świtu. Koło takiego nazwiska nie można przejść obojętnie, zwłaszcza jeśli tematyka i mechanika wydaje się trafiać w moje gusta. Dungeons Dice & Danger. Musiałam ją kupić.

Mindbug to szybka i zadziorna gra pojedynkowa dla dwóch graczy, autorstwa Richarda Garfielda (znanego m.in. jako twórcę Magic The Gathering). Z talii 48 kart każdy z nich otrzymuje 10 - pięć bierze na rękę, pięć tworzy stos dobierania.

W grze Mindbug dwójka graczy będzie pojedynkować się ze sobą za pomocą krzyżówek różnej maści zwierząt czy fikcyjnych postaci. Na przepięknie zilustrowanych kartach macie szansę zobaczyć takie mutacje jak: Misiosa, Tygrywiórka, Kangurozaur czy, moja ulubiona, Rekinia Krabo-Psio-Mumiornica.

Wraz ze wschodem księżyca wampiry wyłaniają się z zamczyska, by pod osłoną nocy rozpocząć polowanie. Niektóre zwabione eterycznym urokiem róż przemierzają całą krainę, aż do odległego labiryntu, tylko po to by je zdobyć. Inne wolą najeść się do syta, pozostają w bezpiecznej okolicy. Jednak bez względu na to, czy podążają za ulotnym pragnieniem piękna, czy bardziej przyziemny pragnieniem krwi, wszystkie muszą powrócić do swej kryjówki przed brzaskiem. Nawet najsilniejszy wampir, pod palącymi promieniami słońca, staje się tylko popiołem na wietrze.

Nie ma opcji, żeby jedna z najbardziej rozpoznawalnych gier turlano-kościanych dostępnych na rynku była niedostępna na rynku przez dłuższy czas. Dziesięć lat. Tyle minęło od premiery pierwszej edycji Potworów w Tokio. Kawał czasu. Po drodze zmieniło się parę rzeczy. Grafika na pudełku. Liczba wydanych podobnych gier mogących uchodzić za konkurencję. A koniec końców nawet wydawca, bo tym razem na pudełku znalazło się logo Portalu. Czy przesuwająca się nieubłaganie wskazówka zegara wywarła jakiś znaczący wpływ na ten tytuł? 

Zgodnie z zapowiedzią kontynuuję dziś wyliczankę rozpoczętą przedwczoraj w poprzednim wpisie. Tam też dokładniej wyjaśniam, o co chodzi, tu tylko w skrócie przypominam: wziąłem listę najbardziej utytułowanych projektantów i podglądam, co przygotowali na tegoroczne targi w Essen. Dziś zaczynamy od pozycji jedenastej na wspomnianej liście.

KeyForge to rewolucja. Ta karcianka od samego początku wzbudzała zarówno mocne zainteresowanie, jak i ogromne niedowierzanie – przecież taki zamysł nie może sprawdzić się w praktyce! Mieszane uczucia graczy nieodzownie łączyły się z niecierpliwym wyczekiwaniem. W końcu po raz pierwszy zaserwowano nam tytuł, gdzie nie tyle zrezygnowano ze wcześniejszego tworzenia decku lub budowania go w trakcie partii, o ile zaproponowano zmagania… całkowicie unikalnymi taliami! Tak w KeyForge każdy zakupiony deck jest niepowtarzalny, odznaczając się różnym stopniem synergii między kartami. Czy Richard Garfield (twórca między innymi Magic: The Gathering, Android: Netrunner czy Potworów w Tokio) tym razem nie posunął się za ...

Zapewne każdy z was, jeżeli nie widział to przynajmniej słyszał o takich produkcjach jak „Godzilla” bądź „King Kong” – monstra o kolosalnych rozmiarach siejące spustoszenie w gęsto zaludnionej metropolii. Jak to zazwyczaj bywa w kinowych hitach, liczne zastępy wojsk, rzucone naprzeciw szalejącej bestii podejmują desperacką próbę zażegnania bądź co bądź gigantycznego zagrożenia. Dzisiaj przyjrzymy się właśnie jednej z odsłon opowieści o gigancie w dużym mieście, z tą różnicą, że tym razem to my kierujemy poczynaniami bestii.

Kajū to japońska nazwa dobrze nam wszystkim znanego gatunku filmowego, w którym pojawiają się gigantyczne potwory siejące zniszczenie w wielkich metropoliach, od czasu do czasu walczące z innymi potworami, a czasem nawet ratujące ludzi. Stany Zjednoczone mają King Konga, Japonia Godzillę i Gamerę, ale przez lata na naszych ekranach przewinęło się też całe stado “pomniejszych” monstrów.

Króliki prowadzące wojny o marchewkę w grze planszowej? Temat cokolwiek dziwny, ale trzeba przyznać, że uroczy. Do tego te cukierkowe grafiki długouchych przybierających groźne, wojenne miny i bijąca kolorami plansza. No jak nic, gra celuje w target rodzinny, ale czy wytrawni gracze znajdą w niej coś dla siebie?