Tag Archives: Reiner Knizia

Na Wyprawę do El Dorado  czekałem od dłuższego czasu. Od dawna przecież wiadomo, że dr Knizia potrafi robić świetne gry rodzinne (Pędzące ślimaki, Keltis, Tytus Romek i A’tomek), nie jest też tajemnicą, że Nasza Księgarnia ma smykałkę do wydawania dobrych gier familijnych, z Choinką i Piraniami na czele. Mój entuzjazm podsycały też osoby grające wcześniej w wersję niemieckojęzyczną i wyrażające się o niej w bardzo ciepłych słowach. W końcu dostałem swój egzemplarz, zagrałem i ….

Jesteście FANTASTYCZNI! W konkursie wzięły udział aż 233 osoby! A to oznacza, że zamiast jednej mamy dwie główne nagrody w postaci gry Wyprawa do El Dorado wraz z Promo Packiem! Oraz aż 8 pakietów promocyjnych na nagrody pocieszenia! Ale po kolei. Najpierw powiemy wam jakie są prawidłowe odpowiedzi, bo tylko 85 osób zdobyło maksymalną liczbę punktów.

25 września będzie miała premierę Wyprawa do El Dorado - deckbuildingowa gra dr Reinera Knizi. Zagrywamy karty, by kroczyć naszym ludzikiem ku legendarnemu El Dorado oraz rozbudowujemy talię, by zagrywane karty były coraz mocniejsze i było ich coraz więcej. Brzmi znajomo? Zobaczcie czy jest w niej coś zaskakującego...

Błękitna laguna kojarzy mi się tylko z jednym, a mianowicie z filmem Randala Kleisera z 1980 roku (to lata mojego dzieciństwa) pod tym samym tytułem. Wam też? Jeśliście z mojej półki wiekowej, to pewnie też ;), a jeśli nie to zapewne niekoniecznie. Anyway, jeśli liczycie na melodramat w postaci nastolatków spędzających przymusowe wakacje na bezludnej wyspie to się mocno przeliczycie.

Nogi za pas to pozycja podobna do serii o pędzących zwierzakach Egmontu: Pędzące żółwie i jeże operowały kartami, Pędzące ślimaki to – podobnie jak tu – dice rolling. Czy Nogi za pas są w stanie nas jeszcze czymś zaskoczyć?

Axio to abstrakcyjna gra logiczna stworzona przez dobrze znanego w planszówkowym świecie doktora Knizię. Przeznaczona dla 2-4 graczy, w wieku od 8 lat, zajmie nam około pół godziny… albo i więcej, bo na jednej partii zazwyczaj się nie kończy :).

Polowanie na robale nie jest nowością. Ujrzało światło dzienne w 2005 roku. O jego popularności może świadczyć choćby liczba języków na jakie zostały przełożone - aż 22, w tym tak egzotyczne jak chiński, koreański czy hebrajski. W naszym kraju pojawiły się dwukrotnie: w 2005 oraz 2014 roku.

Odnoszę wrażenie, ze jestem jednym z niewielu fanów Keltisa. Co prawda przyznanie mu nagrody Spiel des Jahres w roku, w którym w szranki stawała również Epoka Kamienia, uważam za duże nieporozumienie, trudno mi jednak nie przyznać, że w początkach mojej planszówkowej kariery spędziłem z grą Reinera Knizii wiele godzin dobrej zabawy. Skoro więc nadarzyła się okazja poznać prekursora zastosowanej w Keltis mechaniki, nie mogłem odmówić. Tak rozpoczęła się moja wędrówka w poszukiwaniu zaginionych miast w grze Lost Cities: Pojedynek, wydanej niedawno przez Galaktę.

Gdzieś w głębi gęstej południowoamerykańskiej dżungli leży El Dorado. Na odkrywcę czekają tam nieprzebrane skarby – złoto, klejnoty i cenne artefakty. Każdy z graczy jest liderem ekipy, która stara się jak najszybciej dotrzeć do El Dorado. W tym celu rekrutuje ekspertów, gromadzi specjalne przedmioty i stara się mądrze zaplanować trasę podróży. Kto pierwszy przekroczy bramy El Dorado, zostaje zwycięzcą gry.

Jakoś minąłem się z grą Amun-Re w jej planszówkowej postaci. A przecież Dr. Knizia to jeden z moich ulubionych autorów. Wiedząc o zapowiedzianej nowej wersji karcianej nie mogłem sobie odmówić.