Tag Archives: REBEL.pl

Sherlock Holmes. Detektyw doradczy. To gra kooperacyjna wpisująca się w coraz bardziej popularny ostatnio nurt spraw do rozwiązania (Detektyw, Komiksy paragrafowe oraz wszelakiej innej maści escape roomy jak np. Escape Tales: Rytuał Przebudzenia oparte mniej lub bardziej na dedukcji i/lub zagadkach logicznych). Sherlock Holmes nie wymaga korzystania z aplikacji ani komputera. To gra kooperacyjna, w której dostajemy szereg scenariuszy (4 pierwsze są połączone w kampanię, pozostałe 8 to pojedyncze sprawy), które trzeba przejść niczym paragrafówkę.

Phil Walker-Harding mnie do tej pory nie zawodził. A grałem we wszystkie jego gry wydane w Polsce i każdą z nich oceniam, jeżeli nie jako bardzo dobrą to co najmniej jako dobrą.  Oczywiście są to gry rodzinne – lekkie, w miarę proste i mniej lub bardziej losowe. Tak więc, jeżeli definicją dobrej gry jest dla Ciebie tylko ciężki strategiczny mózgożer albo epicki ameritrash to nie masz czego w tytułach Walkera-Hardinga szukać. Jeżeli jednak jesteś graczem rodzinnym lub nawet geekiem, ale grywającym i ceniącym nieskomplikowane lecz przemyślane i absorbujące pozycje familijne to gry P.W-H okazać się dla Ciebie mogą strzałem w ...

Mi pasuje! to gra, na którą czekałam dwa lata. Zagrałam w nią na Gramy w tzw. Sali Essenowej w 2016 roku i od razu pokochałam. Proste zasady, niedługi czas rozgrywki, a przyjemność z grania ogromna! Kiedy rok temu dowiedziałam się, że tytuł ten w końcu w Polsce wyda Rebel, naprawdę skakałam ze szczęścia. Przedtem próbowałam znaleźć Mi pasuje! na grupach sprzedażowych, ale bez rezultatu. Fajnie jest mieć w końcu swój egzemplarz gry która choć ma swoje wady, to jest jednak jedną z moich ulubionych, prostych gier.

Przed każdym zbliżającym się Essen śledzę zapowiedzi i nowości kilku moich ulubionych wydawnictw zagranicznych. Jednym z nich jest Blue Orange. Ich gry to często tytuły rodzinne lub średniej ciężkości euro. Cechuje je prostota zasad, niski próg wejścia, ale także niebanalna mechanika oraz piękna oprawa graficzna. I już tradycją się stało, że po każdym Essen moja półka wzbogaca się o kolejną pozycję od Niebieskiej Pomarańczy. Zaczęło się od Kingdomino, które jest jedną z moich ulubionych gier rodzinnych, potem przybyło Queendomino, a w tym roku przywędrowało do mnie Planet. I ten właśnie tytuł chcę wam pokrótce zaprezentować.

Orbis to gra kafelkowa o dość prostych zasadach ale sporym poziomie decyzyjnym, podczas której tworzymy własny wszechświat.

Jednym słowem to kolejna słowna gra imprezowa, jakich wiele. Jest jednak coś, co ją wyróżnia – to gra kooperacyjna. Nie przepadam za tym typem gier, ale dałam się skusić, bo imprezówki kocham. Mogę w nie zagrać w każdym towarzystwie i na odwrót – każdy z moich znajomych niezależnie od tego czy jest w tym nowy, czy jest starym wyjadaczem, imprezówce nie odmówi.

W ostatni weekend zasiadłem do partii w polską wersję Charterstone wydaną przez Rebel. Ponieważ cała kampania w Charterstone wymaga rozegrania 12 partii i to najlepiej w tym samym składzie osobowym, może okazać się, że pełna recenzja pojawi się dopiero po nowym roku. Zdecydowałem się więc napisać niniejszy rzut okiem, opisujący krótko podstawowe zasady gry i prezentujący moje wrażenia po rozegraniu pierwszej partii.

Różnorodne wariacje gier abstrakcyjnych są coraz bardziej popularne. Nie tylko zachwycają swoją nietuzinkową oprawą graficzną, lecz także stawiają przed nami interesujące wyzwania. Czasami wymagają od nas logicznego myślenia, niekiedy sprawdzają naszą zręczność, a jeszcze innym razem łączą spostrzegawczość z szybkim podejmowaniem decyzji. Klimat bywa dowolny, lecz nieraz potrafi powiedzieć nam coś o irytujących kłopotach dnia codziennego…

Origami czyli japońska sztuka składania papieru jest popularna na całym świecie. Jak jednak przełożyć ten temat na grę planszową (a właściwie karcianą)? Pokusił się o to Christian Giove, a my w Polsce za sprawą wydawnictwa Rebel możemy przekonać się jak mu to wyszło.

Wsiąść do Pociągu, jedna z najpopularniejszych gier rodzinnych, od czasu wydania w 2004 r. doczekała się już bodaj 8 wersji, 6 kolekcji dodatkowych map i sporej ilości mniejszych lub większych fanowskich dodatków. W jedną z nich – WdP: Europa sam zagrywam się od wielu i, mimo niezliczonej liczby partii, wciąż należy ona do moich ulubionych planszówek. Niestety, większość inkarnacji i dodatkowych map, w które grałem potem (poza rewelacyjną Wielką Brytanią) nie zyskało mojej sympatii na tyle, żeby zagościć na dłużej w domowej kolekcji. Ciągle jednak każde nowe Pociągi powodują szybsze bicie mojego serca i rodzą nadzieję, że tym razem rozgrywka ...