Tag Archives: REBEL.pl

TL;DR, czyli podsumowanie na początku. Podaj dalej!  jest jedna z najlepszych zabaw towarzyskich, jakie miałem okazje spróbować w ostatnich latach. W dobrym towarzystwie przy 6-8 osobach dobra zabawa jest (niemal) gwarantowana i jest duża szansa na wywołanie salw śmiechu. Reszta artykułu jest próbą wyjaśnienia zjawiska i uzasadnieniem czemu  gra jednak nie dostała oceny 10/10

Tegoroczny festiwal Gramy był wydarzeniem, na które czekałam długo. Same planszówki (i zabawki), mnóstwo znajomych, wyprzedaż Rebela, sala Essenowa, wiele turniejów i prelekcji. Nie zawiodłam się – było świetnie! Poniżej przeczytacie w co zagrałam, kogo spotkałam oraz na jakich wspaniałych prelekcjach byłam.

Odkąd poznałem 7 Cudów Świata Antoni Bauza stał się jednym z moich ulubionych twórców. Moja sympatia do tego autora została wystawiona na próbę dwukrotnie – kiedy zagrałem w Hanabi oraz po rozgrywce w Tokaido. Obie gry, powszechnie cieszące się raczej dobrą opinią, zupełnie mi nie podeszły. Z drugiej strony znalazłem też kilka innych perełek pana Antoniego, chociażby przeurocze rodzinne Takenoko czy dziecięce Potwory do Szafy. Do Ghost Stories podchodziłem więc z nadzieją, chociaż już nie taką wielką, jak byłoby to 2-3 lata temu kiedy znałem tylko Cuda.

Scenariusz Reklamówki Pewnie nieraz byłaś w sytuacji, gdy zostałaś wysłana na misję wraz z zupełnie nieznanymi ludźmi. Normalna sprawa. Ale co zrobić, gdy na punkcie zbiórki przed misją pojawia się o jedna osoba za dużo? Co zrobić, gdy ktoś z pozornie zaufanego zespołu nie jest tym za kogo się podaje? Co zrobić, gdy jest tylko klika minut na eliminacje „wtyczki”? Doświadczeni agenci znają odpowiedź na takie pytania. To oczywiście Spyfall. Tak, tak, nasz doskonały przenośny zestaw kontrwywiadowczy sprawdzał się wspaniale w każdych warunkach od już od 3 lat. Otrzymywaliśmy wiele podziękowań od zadowolonych klientów. Powtarzały się jednak pytania: „Co zrobić ...

W tym roku mija 10 lat od ukazania się na rynku dwóch świetnych gier Stefana Felda: Notre Dame i W Roku Smoka. Rok 2007 rozpoczął wielką karierę Niemca, którą osobiście dzielę na 2 okresy – okres „przed kółkiem” i okres „kółka”.  Chodzi o pola akcji ułożone w kształcie okręgu, które to rozwiązanie pojawiło się po raz pierwszy w grze Trajan (choć pierwsze przymiarki do bardziej kanciastej wersji tego mechanizmu widać już było w Macao). Potem mieliśmy kółka w Amerigo, Badaczach Głębin, Wyroczni delfickiej i czeka nas to także w Merlinie. Między tymi tytułami Feld na szczęście wymyśla i inne rozwiązania ...

Słoneczna 156? Czy to tu jest ten wspaniały Domek? Słoneczna 156 to dodatek do tej przepięknej familijnej gry, którą wszyscy znacie i kochacie ;). Ten Domek coś w sobie ma. Niby taki prosty, a jednak daje tyle frajdy. Ja nie przypuszczałam, że będzie mi się tak podobał. Ale że jest prosty – to fakt. I to rozszerzenie idealnie wpasowuje się w nastroje graczy, który chcieliby coś więcej, ale chcieliby jednak w Domku.

Serię Wsiąść do Pociągu zna chyba każdy (lub prawie każdy) kto to przeczyta. Sagę o kolejowych podróżach kojarzą nie tylko stali bywalcy tego serwisu – najczęściej zapaleni gracze – ale też osoby, które do planszówek zasiadają jedynie podczas świąt rodzinnych. Ticket to Ride wymieniany jest często jako idealny gateway, wprowadzający kolejnych ludzi do nowoczesnych gier planszowych. Ja mam dzisiaj możliwość recenzowania już czwartej (licząc dodatki) gry z tej serii.

W czasach, kiedy zalewają nas coraz obfitsze fale nowych gier planszowych, modyfikujących, łączących i przetwarzających znane już mechaniki i motywy, element charakterystyczny jest na wagę złota. Gra powinna się czymś wyróżniać, żeby w ogóle została zauważona. Najlepiej jeśli będzie to coś prostego, przemawiającego do wyobraźni i łatwego do zapamiętania, a przy tym intrygującego. „Ta gra gdzie staramy się stracić wszystko, co posiadamy”, „ta gra z wieżą bitewną”, „ta gra, w której drzemy karty” i tak dalej. Tak więc dzisiaj zapoznamy się z „tą grą, w której modyfikuje się ścianki w kostkach”.

Ocaleni najwyraźniej padli ofiarą zainteresowania kilku osób w naszej redakcji. Pisała już o nich Asia, pisał Robert. To chyba „wina” klimatu post-apo, który jest bardzo wdzięcznym środowiskiem lęgowym dla fajnych gier planszowych, że chociażby wspomnę serię 51. Stan (ale tę starą! ;).  Mnie Ocaleni zwabili jeszcze eurosucharową mechaniką pozbawioną szwendających się zombie czy kości rzucanych mutantom pod nogi.

Od kiedy po raz pierwszy usłyszałem frazę „war never changes” pokochałem niebezpieczne i groźne uniwersum świata postapokaliptycznego. Z tego powodu zwrócili moją uwagę Ocaleni. W tej grze planszowej gracze wcielają się w przywódców małych społeczności, którym udało się przetrwać wojnę nuklearną w małych schronach. Jak się grało? I ile Fallouta znajdziemy na planszy? Odpowiedzi w pierwszych wrażeniach.