Tag Archives: Rebel

Bruno Cathala to mój ulubiony projektant gier. Nie miałam okazji zapoznać się ze wszystkimi tytułami, które stworzył, ale przyglądam się każdemu pudełku, które ma wydrukowane jego nazwisko na okładce. Moje serce zdobył średniej ciężkości planszówkami (Cyklady, Pięć klanów), więc byłam ciekawa, co udało mu się zmieścić w niewielkiej Konspiracji: Uniwersum Abyss. 

Nasz świat jest miejscem, w którym mało już istnieje nieodkrytych obszarów. Zapomnijmy jednak na chwilę o teraźniejszości. W nowej planszówce Wydawnictwa Rebel przenosimy się w bliżej nieokreśloną przeszłość. Czy dzięki grze Zaginiony ląd przeżyjemy epicką wyprawę? Sprawdźmy!

Ostatnio marudziłam, że niewiele znam dobrych gier dla mocno nieletnich graczy. Nie ukrywam, że wybierając takie planszówki, zależy mi na tym, żeby były one atrakcyjne w jakiś sposób także dla dorosłych. Dlaczego? Ponieważ z doświadczenia wiem, że chętniej po takie właśnie tytuły sięgam, spędzając czas ze swoją pociechą. Dziś zamierzam podzielić się z Wami moimi spostrzeżeniami na temat Pluszowych Snów od Wydawnictwa Rebel. Została ona stworzona z myślą o dzieciach już od czwartego roku życia. Czy spełnia ona powyższe kryterium? Zapraszam do lektury recenzji.

O budowaniu miasta powstało już wiele gier. Wykorzystują one różne mechaniki, ale cel jest zawsze ten sam – należy sprawić, by metropolia rozwijała się dynamicznie, ale i równomiernie pod kilkoma względami. Kwestie o które musimy zadbać, bywają różne. O co musimy zatroszczyć się w Szczęśliwicach Wielkich? Nowa karcianka od Wydawnictwa Rebel zmusza nas do szukania złotego środka między inwestowaniem w budynki przynoszące mam dochód, tymi, które dają schronienie mieszkańcom oraz takimi, dzięki którym będą oni się w mieście czuć dobrze.

Jeśli urzekły Was Odjechane jednorożce, to na pewno zwróciliście również uwagę na To ja go tnę. Autorem, a zarazem ilustratorem, jest ta sama osoba – Ramy Badie. Przedstawione postaci są równie urocze co wspomniane koniowate, ale tym razem wydają się bardziej wojownicze. Czy rozgrywka również taka jest? 

Dzieci, które wychowywały się na filmach z serii Toy Story, Potworach i Spółce, czy Gdzie jest Nemo, dawno przekroczyły już próg dorosłości. Wiele z nich chętnie jednak wybiera się w sentymentalną podróż do lat dawno minionych. Świetnym sposobem, aby to zrobić, jest sięgnięcie po klasyczne animacje. O dziwo, są one interesujące nie tylko dla najmłodszych. Osoby z nieco większym bagażem życiowym, mogą zobaczyć je z zupełnie innej perspektywy, niż młodzi widzowie. Jedna i druga grupa będzie się niewątpliwie świetnie bawić przy kolejnej już odsłonie wszystkim doskonale znanej gry rodzinnej od Wydawnictwa Rebel. Zapraszam do lektury recenzji Dobbli Pixar.

Keskówka Jak ukraść księżyc wpuściła do naszego świata małe, szalone stworki. Zdobyły one serca milionów dzieci i dorosłych. Minionki, bo o nich mowa, doczekały się też własnego filmu. Widzowie mogą się z niego dowiedzieć m.in. skąd się właściwie wzięły i co je spotkało, zanim trafiły do Gru. Ich rosnąca popularność nie mogła pozostać niezauważona przez miłośników gier bez prądu. 11 lat po premierze pierwszego filmu, w którym dane nam było poznać przerośnięte, żółte Tic Taki, o wyjątkowo kreatywnym podejściu do demolki, Wydawnictwo Rebel sprezentowało nam Dobble Minionki. Nie pozostaje mi nic, jak tylko zakrzyknąć „Baanaanaa!”… I zaprosić Was do recenzji ...

O zaletach gier bez prądu nikogo z czytelników GF przekonywać nie trzeba. Cięższe tytuły potrafią rozprostować zwoje mózgowe nawet doświadczonym graczom, lżejsze pomagają im ćwiczyć np. spostrzegawczość i kreatywność, często dostarczając przy tym sporej dawki emocji. I do tej właśnie kategorii należy Imago Family, stworzona z myślą o najmłodszych gra Wydawnictwa Rebel.

Dość modne w grach ostatnimi czasy stały się wszelkiego rodzaju reimplementacje, big boxy czy kolejne edycje starszych gier. Szukać nie trzeba daleko, bo chociażby zwycięzca nagrody Zaawansowanej Gry Roku sprzed 5 lat – Marco Polo doczekał się niedawno reimplementacji w postaci Marco Polo II: W służbie Khana. Niektórym tytułom takie odświeżenie wyszło zdecydowanie na dobre. Wystarczy spojrzeć na bgg-ową pozycję Brass: Birmingham czy Cywilizacji 3. Niektóre gry jednak, mimo wszelkich predyspozycji do sukcesu, przeszły bez większego echa. Jednym z takich tytułów jest opisywany dzisiaj Caylus 1303, czyli odświeżona wersja hitu z roku 2005.

Z Dylematem Wagonika miałam niezły… dylemat. Brzmi to banalnie i sztampowo, ale już nic nie da się na to poradzić. Ogólnie nie przepadam za grami tego typu. Nie kręcą mnie Eksplodujące Kotki, a Odjechane Jednorożce wcale nie wydają mi się odjechane. Ani nie przemawia do mnie reprezentowany przez te tytuły humor, ani nie jest to ten rodzaj rozgrywki, który wywołałby rumieńce na moich polikach. Dlaczego więc wzięłam ten tytuł na warsztat?