Tag Archives: Portal

Nie wiem jak zacząć. Po prostu nie wiem. Dla kogo ma być ta recenzja? New Frontiers to gra, której genealogia jest pokręcona jak rodzinne zażyłości połowy bohaterów netfliksowego serialu Dark. Wspominać o Perto Rico? Mam zapomnieć, że mój licznik rozegranych partii w Race for the Galaxy przekroczył niedawno okrąglutki tysiąc? Odnoszę wrażenie, że to szczegół, który może mieć leciutki wpływ na moją perspektywę. 

Gra planszowa w świecie Race for the Galaxy. Czy jest to godny następca Race'a i Rolla? Dla mnie tak. Ale może ktoś z was ma inne zdanie?

Die Macher to jedna z tych gier, o których się słyszało. W klubach planszówkowych krążyły legendy o jakiejś starej i absolutnie hermetycznej grze przedstawiającej niemiecki proces wyborczy. A żeby było zabawniej, gra miała być naprawdę dobra, mózgożerna i trwać lekką ręką trzy godziny plus. Idealny przykład produktu do wydania na rynku polskim nigdy i przez nikogo. A wtedy przez drzwi wchodzi personifikacja planu wydawniczego wydawnictwa Portal i krzyczy, żeby ktoś potrzymał jej piwo. Będę opowiadał wnukom, że tak to właśnie wyglądało. 

Gra jest śliczna. Bez dwóch zdań. Mepelki ogrodników, drzewka do sadzenia, a nawet konewka, którą przesuwamy po rondelku. Do tego wszystkiego super fajne (to nie jest czyste piękno, to zabawne piękno, co jeszcze bardziej przykuwa wzrok) ilustracje na kartach drzew i kolorowe kryształki. Jestem gadżeciarą. Wydało się. Równie dobrze można byłoby zagrać pionkami od chińczyka, żetonami z papieru oraz kartami byle-jak naszkicowanymi, ale przyznajmy szczerze, lubimy gdy gra cieszy oko.

Root podbił już serca graczy na całym świecie. Wiem jak to brzmi i czym to pachnie – przesłodzoną recenzją, w której wszystko jest wow, super i cudowne. Czasami jednak nie można postąpić inaczej, niż stwierdzić fakt – proszę państwa oto przed nami świetna gra, a szał i hype na kickstarterze był słuszny. Szukacie nowatorskich mechanik? Prawdziwej asymetryczności frakcji? Nowatorskiej oraz dobrze skonstruowanej otoczki fabularnej? Fantastycznej zabawy przy stole? Kochacie negatywną interakcje? Zapraszam do świata, gdzie zwierzęta wytłumaczą wam o co tak naprawdę chodzi w zdobywaniu władzy. Wydawnictwo Portal zadbało o rodzimych graczy i postarało się, aby przygody w Leśnogrodzie toczyły ...

Osadnicy: Królestwa Północy to (przynajmniej w/g BGG) reimplementacja O:NI, czyli Osadników: Narodziny Imperium. Niesie ona jednak ze sobą tyle istotnych zmian, że IMHO możemy mówić o daleko idących podobieństwach, bądź o grze z tej rodziny bardziej niźli o typowej reimplementacji.

Wykreślane Imperium jest osadzone w uniwersum O:NI - dysponujemy podobnymi surowcami, budujemy budynki, a nawet mamy odniesienie do ludzików, choć nie mają one znaczenia zasobów - liczba ludzików bowiem to liczba dostępnych na daną rundę akcji. Zagramy 10 rund, podczas których będziemy rzucać kośćmi (wspólny rzut i wspólne zasoby/akcje dla wszystkich graczy) oraz wybierać żetony przysług (tu każdy gracz dostanie unikalną umiejętność do wykorzystania w danej rundzie) a następnie wykreślać pola na swoich arkuszach gry.

Halo, halo! Czy jest tu ktoś, kto nie lubi sadzić fasolek, zbierać plonów z pól oraz rozmnażać bydła rogatego? Jest? a to nie szkodzi, bydła nie musicie rozmnażać, to nie ta bajka.

Kiedy jakaś gra odnosi taki sukces, to grzechem jest nie odcinać od tego kuponów. Portal też miał taki zamiar i postanowił stworzyć grę, która będzie naturalnym zakupem dla graczy zachwyconych Robinsonem Crusoe. Tak powstali Pierwsi Marsjanie, czyli gra która miała być jak Robinson tylko lepsza! Hajp był duży, a później gra trafiła do graczy.

Gdy siadałem do pisania recenzji Monolith Arena dopadły mnie rozterki. Jak w ogóle podejść do tego tekstu? Traktować grę jako zupełnie nowy tytuł? Jako remake Neuroshimy Hex? Pisać dla tych graczy, którzy Hexa nie znają? Czy w ogóle tacy odbiorcy się znajdą? Dodatkowym osobistym smaczkiem jest fakt, że Neuroshima Hex jest w gronie tych tytułów, które wprowadziły mnie w nowoczesne planszówki i są dla mnie fundamentem, na którym opierało się poznawanie kolejnych pozycji. Jest dla mnie trochę jak szachy – a jak tu pisać recenzję szachów?