Tag Archives: portal games

Gra nie jest nowa, w wersji angielskiej bowiem pojawiła się już 5 lat temu. Nadal jednak pozostaje dość oryginalnym produktem - a to z powodu sposobu rozwijania talii. Deck building w tym przypadku nie polega na nabywaniu nowych kart, lecz na ulepszaniu tych, które już mamy. Zaczynamy i kończymy grę zaledwie z 20 kartami. Karty te muszą być zakoszulkowane - koszulki są integralną częścią talii, gdyż rozwój kart będzie polegał na wkładaniu doń półprzezroczystych kart ulepszeń przez co nasza karta będzie zyskiwać dodatkowe symbole i nowe właściwości.

Mimo że uwielbiam gry wzorowane na pokojach zagadek, nie miałam okazji wypróbować Escape Tales: Rytuał Przebudzenia. Nie wpadł mi też w ręce jeszcze Escape Tales: Low Memory… Już jutro swoją premierę mają kolejne z tej serii Escape Tales: Dzieci Żmijowego Lasu. Do trzech razy sztuka! Gra Wydawnictwa Portal Games, którą GF objęło patronatem, na dobre rozgościła się na moim stole. I choć nie zakończyłam jeszcze przygody z mroczną, pełną przerażających zakamarków głuszą, to już teraz mogę się z Wami podzielić kilkoma spostrzeżeniami.

Premierowa redakcyjna rozgrywka w polską wersję Mystic Vale za nami. Zanim jednak przyjdzie czas na szersze recenzje kilka moich wrażeń z pierwszej (dwuosobowej) partii.

Stefan Feld to jedyny autor, którego więcej niż jedna gra (Zamki Burgundii i Wyrocznia Delficka) znajduje się w moim osobistym rankingu TOP10. Patrząc z perspektywy czasu, żadna z jego gier, które poznałem do tej pory mnie nie zawiodła, stąd też na każdy kolejny tytuł tego autora patrzę z dużymi oczekiwaniami. Tym razem zderzył się z nimi Bonfire, który swoją oficjalną polska premierę będzie miał jutro za sprawą wydawnictwa Portal Games.

Opisać grę po czterech dniach od premiery wydaje się niezłym czasem jak na recenzenta. Tymczasem kiedy zasiadałem w sobotę do swojej partii w internecie o Mezo już grzmiało i huczało. Opinie – wiadomo – różne, ale wyłaniała się z z nich pewna prawidłowość: słaba instrukcja, nie najlepsze wykonanie, ale grywalność świetna. Postanowiłem się jednak nie kierować opiniami innych tylko sam sprawdzić i podzielić się z Wami moją własną. Pamiętajcie jednak, że zagrałem póki co tylko raz więc to będą jedynie pierwsza wrażenia, a nie szczegółowa analiza.

Terrors of London to deck building w klimacie wampirów i Londynu od Portal Games. Szybkie pojedynki, emocjonujące starcia, to i moje wrażenia muszą być na gorąco. Jednakże na początku pojawiły się pewne problemy…

Pierwsza partia w Terrors of London za mną. Zagrałem Lilith przeciwko Fenrisowi. Postanowiłem iść drogą czyszczenia decku z bletek i zakup silnych potworów zapewniających kombosy. Mój przeciwnik tymczasem zainwestował w relikty.

Podwodne miasta – jeden z najlepszych eurosucharów zeszłego roku oczekuje właśnie na polską premierę pierwszego dużego dodatku. Ja miałem okazję już w Podwodne miasta: Nowe odkrycia zagrać i jakbym miał go określić jednym zdaniem to „jest to ewolucja nie rewolucja”. Czyli to co ja lubię najbardziej.

Nigdy nie myślałem o Simone Lucianim w kategoriach mojego ulubionego projektanta. Zawsze pozostawał on dla mnie drugim nazwiskiem na pudełku obok innych autorów, jak Daniele Tascini, Flaminia Brasini czy Virginio Gigli. Z drugiej strony jednak, pan Luciani maczał palce w wielu świetnych i lubianych przeze mnie tytułach, jak Tzolkin, Marco Polo czy GAH i tak po prawdzie każda pozycja tworzona z jego udziałem trafiała na mój radar. Nie inaczej było w przypadku Barrage, wydanego w Polsce przez Portal Games. Ostatnio miałem okazję zagrać dwie partie dwuosobowe (w tym jedną z dodatkiem) więc chciałem się na gorąco podzielić z Wami moimi ...

W zalewie nowych tytułów starsze gry często zbyt szybko odchodzą do lamusa. Kiedyś, w tych zamierzchłych czasach, kiedy jeden tytuł ogrywało się, aż do konwulsji, można było rozkoszować się wieloma rozgrywkami, a dana pozycja służyła lata. Nie oznacza to, że w tym mistycznym kiedyś było lepiej… było po prostu inaczej. Obecnie nowość goni nowość. Chcemy poznawać nowe gry, codziennie grać w coś innego. A im świeższa gra, tym lepiej. Czy w takim świecie może odnaleźć się Die Macher, który swoją premiere miała w… 1986 roku (jeszcze mnie wtedy nie było na świecie!)? Niby jest to edycja odświeżona, lecz za dużo ...