Tag Archives: poradnik

Rozdział „Anatomia wydawcy” zawiera bardziej szczegółowe informacje na temat procesu powstawania gry, w porównaniu z przedstawionym w 8 odcinku cyklu rozdziale „Skąd się biorą nowe gry”. Ponieważ rozdział jest dość długi, przedstawię go w dwóch częściach. Pierwsza zawiera opis kolejnych etapów pracy nad grą w firmie wydawniczej, a druga opis zadań poszczególnych działów wydawcy.

Treścią dzisiejszego odcinka jest zamieszczony w książce wywiad z Reinerem Knizią. Jako że czytelnicy Games Fanatic znają tego autora znacznie lepiej niż przeciętny amerykański odbiorca książki, pominę wstęp, przedstawiający bohatera wywiadu. Jako ciekawostkę podam tylko nazwy trzech gier Knizii, podane w tym wstępie: Władca Pierścieni, Zaginione Miasta i … Quandary.

Rynki na gry Z punktu widzenia amerykańskiego projektanta, są cztery podstawowe rynki na gry. Rynki te zdefiniowane są przez typy konsumentów, metody dystrybucji i preferencje wydawców odnośnie produktów.

Skąd się biorą nowe gry? Takie naiwne pytanie stanowi tytuł kolejnego rozdziału książki Briana Tinsmana. Dla czytelników bloga większość zawartego w tym rozdziale tekstu to zapewne „oczywista oczywistość” aczkolwiek pewne informacje, np. na temat dystrybucji gier, a szczególnie rynku hurtowego w Stanach, były nawet dla mnie zaskakujące.

W poprzednim odcinku była mowa o dobrych powodach tworzenia gier. Teraz kolej na złe powody może nie tyle do tworzenia, ale do tego by gry mogły zostać wydane.

Jakie są według autora książki powody, by tworzyć gry? Zacznijmy od dobrych powodów. Dobry powód #1: Radość tworzenia Tworzenie gier to wspaniałe doświadczenie. Ludzie w tej branży są inteligentni, otwarci na innych i kochają dobrą zabawę. Twórcy gier mogą zaprzyjaźnić się ze wspaniałymi ludźmi i grać do upadłego. To fascynujące patrzeć, jak twoje dzieło zmienia się ze zbioru reguł w grę o eleganckiej mechanice. Gdy nabierasz doświadczenia w tworzeniu gier, zdobywasz jednocześnie wiedzę o ludzkiej naturze, o tym jak ludzie myślą i jakie są motywy ich działania.

Zgodnie z zapowiedzią, dziś druga część wywiadu, którego autorowi książki udzielił Mike Gray z Hasbro.

Dzisiaj przedstawiam pierwszą część wywiadu, udzielonego autorowi książki przez Michaela Graya. Gray zaczynał od tworzenia gier (m.in. Fortress America i Samurai Sword), po czym zajął się oceną i wdrażaniem do produkcji gier innych autorów. Obecnie jest szefem działu gier w amerykańskim Hasbro. Jak wszyscy czytelnicy bloga zapewne wiedzą, firma Hasbro jest największym wytwórcą gier na świecie – tygodniowo produkuje około milion egzemplarzy. Oczywiście przy takich nakładach, gry Hasbro musza być skierowane do bardzo szerokiego kręgu klientów i najczęściej są sprzedawane za pośrednictwem hipermarketów.

W dyskusji, związanej z poprzednim odcinkiem „Tworzenia gier”, dominusmaris napisał, że do tego, by w Polsce wydać grę, potrzebne jest własne lub przynajmniej zaprzyjaźnione wydawnictwo. A jak jest na świecie? Knizia, Kramer czy Seyfarth własnych wydawnictw nie mają, a ich gry są przecież wydawane i to przez różne firmy. Dzisiaj chciałbym jednak opisać (również na podstawie Game Inventor’s Handbook) przypadek autora, któremu brak własnego wydawnictwa na wiele lat zablokował możliwość wydania nietuzinkowej gry.

W poprzednim odcinku opisałem największy komercyjny sukces w historii planszówek. Liczba sprzedanych egzemplarzy Trivial Pursuit jest rzeczywiście imponująca, ale trzeba pamiętać, że nie jest to „gra dla graczy”, tylko produkt dla masowego odbiorcy. Świadczy zresztą o tym pozycja tej gry w rankingu Boardgamegeek. Zanim więc potencjalni autorzy gier zaplanują, na co przeznaczą miliony, zainkasowane za swoje pomysły, proponuję by przeczytali zapis rozmowy, którą przeprowadził autor książki z Frankiem DiLorenzo, prezesem firmy R&R Games. Jest to niewielkie amerykańskie wydawnictwo, produkujące głównie „party games”, choć ostatnio zapowiedziało wydanie eurogry Masters of Venice, o czym zresztą pisał przed tygodniem Pancho.