Tag Archives: Pegasus

Wojna, Zaraza, Głód, Śmierć i Urlop – pięciu jeźdźców Planszokalipsy przetrzebiło naszą redakcyjną obsadę Cotygodnika. Na placu boju pozostała jedynie trójka redaktorów: Board Game Girl, która dzielnie budowała słoneczne miasto, Veridiana, która zagrała w dwie gry Felda i jedną, którą to on powinien zrobić i KubaP, który jednak jak zwykle ogrywa tony tytułów. Mamy nadzieję, że znajdziecie w tej selekcji coś ciekawego dla siebie!

Rokoko to nurt w sztuce, zwłaszcza dekoracyjnej, który zakończył barok, kontestując jego przepych i generalne nadądanie na rzecz lekkości, płynności, skromności (choć wyrafinowanej!). Tak przynajmniej mówi teoria. Jak dla mnie, laika, to wielkiej różnicy nie ma – i tu i tu naćkane różnymi cacuszkami, upiększaczami, kolorkami i frędzelkami. W grze Mathiasa Cramera, oraz Louisa i Stefana Malzów przepych widać jedynie w oprawie graficznej, reguły, na szczęście, są już znacznie bardziej przejrzyste. Może właśnie na tym polega prawdziwy rokoko’n’roll?

W połowie mijającego roku pojawiły się zapowiedzi nowej gry znamienitego duetu autorskiego Kramer i Kiesling. Zaprezentowana okładka z górnikami kopiącymi węgiel nasunęła wielu osobom pytanie o ewentualne podobieństwa do znakomitej skądinąd gry polskiego duetu Miłuński i Krupiński. Od razu mogę potwierdzić, że podobieństw jest wiele: wydobywa się cztery rodzaje węgla (jak soli w Magnum Sal z dodatkiem), realizuje się zamówienia na dostawę wydobytego surowca, używa się w grze pieniędzy, rozstawia się robotników, gra się od 2 do 4 osób (bez dodatku Muria). Na szczęście reszta jest różna i o tych różnicach postaram się jak najlepiej opowiedzieć.

W krótkim odstępie czasu pojawiły się dwie gry o podobnie brzmiących nazwach: Norenberc – Cechy miasta oraz Strasbourg – Czasy cechów. Zaintrygowało mnie to na tyle, że obie znalazły się w kręgu moich zainteresowań. Norenberc recenzowałem w pełni wiosny, teraz pora na jesienne spojrzenie na Strasbourg.