Tag Archives: Lucky Duck Games

„Czy widziałeś już, co te niesfory narobiły? Znamienite detektywistyczne przygody, fascynujące śledztwa, długie godziny policyjnej służby zebrane w jedno tomiszcze i wydane razem – jeszcze jako zgadywanka, zabawka, gra na planszy! Też mi obyczaje! Drogi Łotsonie, zajrzyj jeno szybko do swej skrytki listowej i sprawdź, czy również otrzymałeś swój egzemplarz – czem prędzej napisz do mnie, gdy już dokonasz wstępnych oględzin tego cudu. Na wieczku znajdziesz inskrypcję MikroMakro…”

Diuna, pustynna planeta. Myślisz, że wiesz o niej wszystko... deckbuilding i workerplacement dość mocno ze sobą powiązane. Efekty z kart i planszy całkiem przyzwoicie osadzone w uniwersum. Dobra strategia z dobrze wyczuwalną nutą losowości, która fanów tej mechaniki jednak nie powinna przerazić.

Wydawca może podejść do gry logicznej na jeden z dwóch sposobów. Może to zrobić z otwartą przyłbicą: wypuszczając na rynek składającą się z drewna i nerwowych spojrzeń w stronę przeciwnika łamigłówkę bez grafiki, którą zainteresuje się garstka pasjonatów. Może też jak w przypadku poniższego tytułu przebrać grę w kubraczek jakiejś fabuły (a może nawet uniwersum?) licząc na szersze zainteresowanie. Trochę wstyd się przyznać, ale ja na ten lep się złapałem. 

Po pozytywnych odczuciach po spotkaniu z Kronikami zbrodni: 1400 nie miałam wątpliwości, że kolejne części też muszę wypróbować. Czy przeniesienie się 500 lat w przyszłość dostarczy lepszych czy gorszych wrażeń? 

Chciałem zacząć tekst od zdania w stylu: “Planszówki na licencji gier z przeglądarki to śliska sprawa”, ale dotarło do mnie, że w Kingdom Rush grałem już bardzo dużo lat temu. Na tyle dużo, że zdążyła przeskoczyć na telefony z dotykowym ekranem i bez klapki. Ech, jak ten czas leci. Tak czy siak, sprawa nadal jest odrobinę śliska, bo przeszczepienie rozgrywki z medium cyfrowego w analogowe potrafi być problematyczne. Trzeba spojrzeć na projekt trzeźwym okiem i zdecydować, co trzeba wyrzucić (bo komputer tego za nas już nie policzy) a co zachować, żeby duch rozgrywki pozostał niezmieniony. Bo przecież jeśli duch rozgrywki ...

Wydaje się, że to będzie kolejny dzień Twojego życia. Zwykły, najzwyczajniejszy dzień. Nie tym razem. Zdajesz sobie sprawę z tego, że nie żyjesz, a nieznani Ci ludzie pochylają się nad Twoim ciałem. Dobrze, że ktoś się nim zainteresował, będziesz mógł wskazać sprawcę. Tylko jak to zrobić, żeby zrozumieli? 

  Hura! Udało nam się przetrwać koszmarny dla sporej części społeczeństwa rok 2020. Przed nami nowy, miejmy nadzieję lepszy okres w dziejach ludzkości. Po obfitującym w zarazy, katastrofy, polityczne afery i wszelkiej maści problemy czasie, każdy chyba marzy o wakacjach. A, że nadal jesteśmy zmuszeni do zachowania dystansu społecznego, może warto się wybrać na Samotną wyspę? Taką właśnie podróż proponuje nam Wydawnictwo Lucky Duck Games.

Kevin Russ nie ma na swoim koncie zbyt wielu gier, a tym bardziej gier znanych w naszym kraju. A wszystkie 6 (wliczając w to promki) są tegoroczne. Ups, pardon, już zeszłoroczne. I oto pojawia się abstrakcyjna gra o szyciu kołderki dla kota z przeuroczym futrzakiem na okładce, która w/g społeczności BoardGameGeek.com zasługuje na ocenę aż 8.0. Ciekawe, prawda?

Właściwie tym jednym zdaniem można byłoby zakończyć recenzję tej kieszonkowej gry, ale jednak trochę się rozwinę i uzasadnię postawioną tezę. W małym pudełku znajdujemy 18 dwustronnych kart, instrukcję i notes do zapisywania punktów. Wszystko bardzo przejrzyste i ładnie wpasowane w opakowanie. Najpierw zajmijmy się awersami kart, gdyż to ich układ będzie nam zaprzątał głowę w czasie rozgrywki. Każda karta jest podzielona na cztery obszary: mieszkalny (pomarańczowy), handlowy (niebieski), przemysłowy (szary) i park (zielony). Układy obszarów na kartach są różne, a dodatkowo są one poprzecinane drogami. Z kart będziemy budować swoje miasto, wedle kilku określonych zasad:

Dziki Zachód i gra dla dwóch graczy? Jak dla mnie nie może istnieć lepsze połączenie. Obiecano nam tutaj jeszcze szybką rozgrywkę z dodatkiem strategicznej głębi… Nic tylko siadać i grać. A w rzeczywistości… No nic, musicie posłuchać pewnej opowieści o zasiedlaniu terytoriów w Nowym Świecie.