Tag Archives: Lacerta

Nie jestem zwolennikiem dodatków. Zwykle wolę kupić / poznać / zagrać w kolejną nową grę, niż inwestować czas i pieniądze w rozszerzenia. Ale Pracownia snów należy do moich ulubionych pozycji i po prostu musiałam.

Jeśli kiedykolwiek chcieliście dobrze przetestować grę przed jej zakupem, to Poczta Planszówkowa jest ku temu idealnym narzędziem.

Dwóch kompletnie nieznanych autorów. Chapeau bas dla Lacerty za wypatrzenie i wydanie tej perełki. Może i nasz rodzimy świat gier planszowych wiele by nie stracił, gdyby jej nie było, bo gra jest w zasadzie niezależna językowo, i równie dobrze możemy pograć w Dreamscape. Ale instrukcję miło poczytać we własnym języku, a i ceny jakieś takie bardziej przystępne się stają, gdy gra trafia na polski rynek. W każdym razie - był to strzał w dziesiątkę.

Moja sympatia do twórczości Alexandra Pfistera pojawiła się po poznaniu takich gier jak Broom Service czy Wyspa Skye. Od tego czasu wszystkie tytuły jego autorstwa wydane w Polsce trafiły lub co najmniej przewinęły się przez moją kolekcję (choć nie we wszystkie jeszcze grałem. W przypadku Boonlake nie mogło więc być inaczej.

To urocza gra w zbieranie setów i układanie ich na swojej planszy, aby przyniosły jak najwięcej punktów zwycięstwa. Twist polega na tym, że kiedy układamy zwierzaki, musimy je układać zawsze od lewej strony (choć przynajmniej nie ma znaczenia w którym rzędzie je kładziemy). Zwierzęta mają swoje "umiejętności". W swojej turze musimy najpierw ruszyć jednego, wybranego zwierzaka - jeśli to będzie orzeł - przełożymy go na pole po przekątnej, zajączek przejdzie do przodu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, kot się cofnie, niedźwiadek pozostanie w miejscu a kaczuszka poszuka najbliższej kaczuszki.

Niedawno narzekałem trochę na Phila Walkera Hardinga. Dwie jego ostatnie gry jakie poznałem – Gizmos i Miasto w chmurach zupełnie nie trafiły w mój gust W żaden sposób nie powstrzymało mnie to jednak od zakupu jego kolejnego tytułu, który pojawił się w Polsce za sprawą wydawnictwa Lacerta, czyli Lamaland. O tym czy żałuje dowiecie się z tej recenzji.

Fudżi jakoś wcześniej nie ciągnęła mnie specjalnie. Może gdybym skupiła swoją uwagę na tym, że jest to gra Wolfganga Warscha... ale nie skupiłam, a raczej nawet zupełnie umknęło to mojej uwadze. Niemniej jednak pewnego pięknego wieczora, w ramach ogrywania tytułów zgłoszonych do Nagrody Gra Roku, Fudżi zapukała i rozłożyła się na stole. A więc grajmy!

Po pierwszym Azulu przyszły Witraże Sintry, a po Witrażach nadszedł czas na Letni Pawilon. Myliłby się jednak ktoś, kto by zakładał, że to odcinanie kuponów i wystarczy mieć jednego Azula by mieć wszystkie. Każdy jest inny i każdy ma w sobie coś niesamowitego.

Wyspa Skye, jeden z moich ulubionych tytułów, doczekał się już jakiś czas temu pierwszego dodatku. WS: Wędrowiec wprowadzał do gry kilka istotnych nowinek mechanicznych czyniąc rozgrywkę zdecydowanie cięższą. Około miesiąca temu do sklepów trafiła też polska wersja drugiego dodatku – Wyspa Skye: Druidzi. Przez święta miałem okazję sprawdzić czy to rozszerzenie to kolejna rewolucja czy tylko ewolucja tytułu.

Drodzy Gracze! Byliście grzeczni w tym roku? Jeżeli tak, to macie szansę dostać fantastyczny prezent od gamesfanaticowego Mikołaja i zaprzyjaźnionej z nim Jaszczurki. Chodzi o grę Blackout: Hongkong, która zebrała świetne recenzje od naszych redaktorów i została objęta patronatem medialnym GF. GF-owy Mikołaj jest jednak wymagający – nie starczy być grzecznym, trzeba też być kreatywnym. Zobaczcie jak możecie przekonać Gwiazdora, żeby to akurat Wam przyniósł nagrodę.