Tag Archives: Kristian Amundsen Ostby

Ciche chrobotanie i znikający ser może oznaczać tylko jedno. Dom Kotów nawiedziły myszy. Łapiemy więc za kości i ołówki, zabieramy się za zamykanie pokoi, strategiczne rozmieszczenie mruczków, a czasem i kolejnych… gryzoni.

Rozpoczęty kilka lat temu boom na wykreślanki wydaje się powoli uzpokajać. W tym czasie udało mi się poznać całkiem pokaźną liczbę tytułów z tego „gatunku”. W sporą część z nich zagrałem raz i już więcej nie chcę / nie potrzebuję do nich wracać, kilka z nich uznałem za warte posiadania w kolekcji (głównie ze względu na brak ograniczenia liczby osób przy stole), ale zalazły się też takie, które mnie zachwyciły. Do której z tych kategorii zaliczyłbym Wyspy Tukana? Przekonacie się po lekturze tej recenzji.

Powiadają, że fiord Trolli, był niegdyś zamieszkiwany przez rozumne stworzenia przypominające ludzi. Podobnie jak człowiek, istoty te posiadały swoje wierzenia i przesądy, niektóre tak stare, że nie sposób określić kiedy dokładnie powstały. W jednym z tekstów można natrafić na wzmianki o nikomu nieznanym przybyszu, osobie z zewnątrz która po długiej tułaczce trafiła do ukrytego przed światem zewnętrznym domostwa Trolli.

Kristian Amundsen Østby jest autorem dość dobrze znanym przez polskich graczy. Dzięki kilku wydawnictwom mogliśmy poznać jego Winnicę, Kosmopolis, Ucieczkę: Świątynie Zagłady i Sante Marię. Bardzo dobre recenzje zebrała jego Automania, a Hotel Samoa lub Mammut również należą do dość rozpoznawalnych pozycji. Na zeszłorocznych targach w Essen wraz z Bårdem Tusethem, zaproponował nam oryginalne połączenie quizu i gry dedukcyjnej. W Destination X szpieg ucieka przez żądnymi aresztowania detektywami, gdzie kooperacja jest wspomagana wiedzą geograficzną. Gra od 2 do 10 graczy?! Czy to się w ogóle mogło udać?  

Kwiecień jest u nas miesiącem Santa Maria. Do tej pory rozdaliśmy już 3 egzemplarze tej gry, a obecnie trwa konkurs, w którym macie szansę wygrać czwarty. To już ostatnia szansa, żeby zdobyć od nas swój egzemplarz gry więc nie zwlekajcie. A jeżeli nie jesteście przekonani czy warto Santa Marię mieć w swojej kolekcji to zapraszamy do niniejszej recenzji.

Kosmopolis zostało po raz pierwszy wydane w 2016 roku pod nazwą Capital Lux, a w Polsce pojawiło się rok później za sprawą wydawnictwa Granna. Jest to gra karciana, w której zarządzamy kartami na ręce w taki sposób, aby uzyskać z nich jak najwięcej punktów, a jednocześnie nie przekroczyć pewnych ustalonych wartości. Pudełko obiecuje zabawę w gronie od 2 do 4 graczy powyżej 10 lat, trwającą około 20-30 minut.

I już po Essen. Ale właśnie teraz zaczyna się ta najlepsza część – ogrywanie nowości. Spośród kilku tytułów, które dostałem od Naczelnego, postanowiłem zacząć od gry najkrótszej i najmniejszej, a mimo to wcale nie najgorszej. A było to tak…

Gry przygodowe z reguły zawierają zachęcającą zajawkę, która stanowi preludium do demonicznie fascynującego klimatu.  Jesteście poszukiwaczami skarbów uwięzionymi wewnątrz Świątyni Zagłady… Po takim wejściu zazwyczaj  rozlegają się okrzyki podniecenia zwerbalizowane w postaci: O matko, o matko! Naprawdę nimi jesteśmy!  Fani przygotówek są nakręceni jeszcze przed wykonaniem jakichkolwiek działań. Ludzie odporni na efemeryczne emocje poczekają, poczytają, zagrają, a potem dołączają do grona „Omatkokrzyczących”.  Ucieczka: Świątynia Zagłady to jedna z tych pozycji, która przyciąga już samą grafiką na pudełku i zapowiedzią niepowtarzalnego klimatu. Przygoda zaczyna się już po uchyleniu wieka…