Tag Archives: Jamey Stegmaier

Red Rising to gra karciana, w której naszym celem będzie zbudowanie na ręce kombinacji kart, które dadzą nam możliwie najwięcej punktów. Każda ze 112 występujących w grze kart postaci jest unikatowa i posiada wartość punktową, postać, akcję wykonywaną po zagraniu i akcję bądź właściwość przydatną na koniec gry.

W ostatnich dniach na kanale youtube ThinkerThemer pojawił się pewien filmik, który wzbudził w internecie falę komentarzy i dość mocnych reakcji. Dwie recenzentki informują, że nie będą recenzować dodatku do Viticulture – Viticulture World, na który bardzo czekały.

Tapestry ma kilka cech, których w mniejszym lub większym stopniu w planszówkach nie cenię. Bardzo wysoki poziom abstrakcji odbierający mi poczucie umocowania części mechanizmów w temacie gry. Rozstrzyganie efektu części akcji rzutem kością. Duże kolorowe figurki które są mi doskonale obojętne, a przy tym wątpliwie użyteczne. Mimo to zostałem fanem Tapestry. Jest coś szczególnego w tej dziwnej grze, w której odtwarzamy rozwój cywilizacji poruszając się pionkami po czterech torach.

Wiecie, że Viticulture Essential Edition jest jedną z zaledwie sześciu gier rankingu TOP’50 BGG, która nie doczekała się jeszcze polskiego wydania? Wyżej są tylko Spirit Island i 7th Continent. Taki stan rzeczy potrwa jednak jedynie do środy, bo właśnie 20 maja premierę będzie miało polskie wydanie gry od wydawnictwa Phanlanx.

Kiedy o nowej grze zaczyna się mówić, że będzie to gra cywilizacyjna, wydany zostaje na nią wyrok. Z jednej strony wytworzy się ekscytacja i oczekiwania, bo gra cywilizacyjna to dla wielu graczy jedna z najwyższych form „poważnych gier”. Z drugiej strony pojawi się presja, bo gra cywilizacyjna jest to określenie równocześnie bardzo nieprecyzyjne, a zarazem szalenie wąskie i przystawiane do jednego konkretnego szablonu. Jakoś tak się utarło, że gra cywilizacyjna to ma być gra jak Sid Meier’s Civilization albo Cywilizacja: Poprzez wieki. Najlepiej, żeby była taka sama, ale inna.

Zgodnie z zapowiedzią kontynuuję dziś wyliczankę rozpoczętą przedwczoraj w poprzednim wpisie. Tam też dokładniej wyjaśniam, o co chodzi, tu tylko w skrócie przypominam: wziąłem listę najbardziej utytułowanych projektantów i podglądam, co przygotowali na tegoroczne targi w Essen. Dziś zaczynamy od pozycji jedenastej na wspomnianej liście.

W ostatni weekend zasiadłem do partii w polską wersję Charterstone wydaną przez Rebel. Ponieważ cała kampania w Charterstone wymaga rozegrania 12 partii i to najlepiej w tym samym składzie osobowym, może okazać się, że pełna recenzja pojawi się dopiero po nowym roku. Zdecydowałem się więc napisać niniejszy rzut okiem, opisujący krótko podstawowe zasady gry i prezentujący moje wrażenia po rozegraniu pierwszej partii.