Tag Archives: Hobbity.eu

Festiwal Antoine’a Bauza’y trwa :) Rano o Takenoko pisała Pingwin, teraz ja opowiem o Tokaido. Na Games Fanatic tę grę opisywała już Scheherezade, więc jeżeli interesuje Was szczegółowa recenzja kliknijcie tu. Tymczasem ja (pozdrowienia dla Margielma!) zapraszam w kilkuminutową  podróż. Chodźcie!

Droga z Kioto do Edo za każdym razem jest ciekawą przygodą. Nigdy nie wiadomo kogo się na niej spotka, jak często uda się odwiedzić Sklep z Pamiątkami, Świątynię czy Gorące Źródła. Tokaido to tytuł doskonale wpisujący się w kategorię gier, dzięki którym można wciągnąć do świata planszówek nowe osoby. Do tej pory stanowił dość urozmaiconą, ale nie obarczoną wielkimi wyborami wędrówkę ze startu do mety. Dodatek Rozdroża (skądinąd niebywale adekwatna nazwa) to przede wszystkim pakiet kart oferujących nowe akcje, jeszcze ciekawsze postaci i możliwości podrasowania gry, poprzez nadanie jej strategicznego kolorytu.

Dziękujemy wszystkim za udział w konkursie. Tym razem otrzymaliśmy prawie 200 odpowiedzi.

Oto przedstawiamy nominacje oraz rekomendacje jury do najważniejszej nagrody planszówkowej na świecie.  Niestety w tym roku też bez nominacji dla polskich autorów. Po cichu liczyłem na Ignacego Trzewiczka i jego Robinsona. Zatem jakiego wyboru dokonało jury w tym roku?

Od wczoraj oficjalnym dystrybutorem i wydawcą serii Dixit w Polsce stał się Rebel.pl, tym samym pozbawiając tego lukratywnego kąska nowosądeckie wydawnictwo Hobbity.eu. Nie zaglądamy nikomu do portfela (zresztą wydawnictwo Hobbity.eu nie odpowiedziało niestety na zadane przez nas pytania, tym samym pozbawiając Was, czytelników, możliwości wysłuchania ich części tej opowieści), ale oczywistym jest, że seria Dixit przynosi więcej zysku niż dodatek do Oddville czy Rokoko (bardzo przeze mną skądinąd lubiane). Dixit to kolejny już tytuł, którym wydawnictwo Rebel uzupełnia swoje portfolio. Po Szogunie i Abalone (G3), Galaxy Truckerze (Albi) przyszedł czas na tytuł Hobbitów. Czy Rebel.pl dąży do monopolizacji rynku? Czy ...

Kolejne zapowiedzi przed nami. Tym razem dostaliśmy informacje o tym co w najbliższych miesiącach szykuje dla graczy wydawnictwo Hobbity.eu

Jako dziecko byłam chuda i mała, w dodatku niezbyt urodziwa, co podkreślone było szczególnie mocno przez moją łysinę po panującej wszawicy. Do tego nosiłam ubrania po starszym bracie, więc wszyscy wołali na mnie chłopczyca. Nie było mi z tym źle, bo jak inni chłopcy mogłam bezkarnie kręcić się po zaułkach. Tak zaczęła się moja kariera jako dziecka z Baker Street, dziecka, które było uszami i oczami słynnego Sherlocka Holmesa.

Czeka mnie długa podróż z Kioto do Edo. Ponad 500 km pieszo, w dodatku w stroju mężczyzny, bo kobietom nie wolno samotnie podróżować. Wiem, że momentami z zazdrością będę patrzeć na podróżujących w kago, jednak przygoda jaka mnie czeka zrekompensuje trud. Będę musiała pozostać nierozpoznana w każdym Tōkaidō gojūsan-tsugii, a takich rządowych stacji jest 53. W dodatku muszę zgromadzić jak najwięcej pamiątek z podróży, na dowód jej przebycia. Owari yokereba subete yoshi. Trzymajcie za mnie kciuki.

Szybko! Rzucaj. Co mam teraz zrobić? Pstryknij, tylko celuj dobrze. Za mocno! Wypadło na drzewach. No już, skacz jak żaba wokół stołu. Rany, piasek się przesypał, odwracaj i kładź na następnym polu. Dawaj! Rzut z góry i udało się, inversus temporus ostatniego! Teraz moja kolej, rzut, curling, sesamus secretus, uff. Dalej, szybko, czas się kończy! Rzut, sanki, drzewa, zrób straszną minę! Dawaj… Dużo emocji, dużo aktywności. Co to za sport?

Pierwszego dnia, po rozpakowaniu gry, rozegrałam z moją 4latką 30 partii pod rząd. Około 20tej partii mój umysł był już tak zmęczony, że nie byłam w stanie zapamiętać co i gdzie wyłożyłam. Dziecko zaś pełne energii i radości, co było widać i słychać, ani myślało o zakończeniu. Tak zaczęła się przygoda z Polowaniem na skrzaty Alexandre Garcia.