Tag Archives: Hans Im Glueck

Gdy nowa wersja Carcassonne trafiła w moje ręce, miałem już mgliste pojęcie, czym miała ona być. Wiedziałem, że jej autorem jest Leo Colovini. Wiedziałem także, że jednym z założeń było uproszczenie mechaniki, tak aby Carcassonne stało się dostępne dla większej liczby graczy.

Dawno, dawno temu mała grupa osadników postanowiła wybudować sławne na cały świat miasto. Wiedzieli, że miasto rozsławiają znajdujące się w nim ciekawe budynki, więc wybudowali muzea, szkoły, ratusze, kościoły, wieże strażnicze i karczmy. Niestety, w ich wspaniałym mieście brakuje jeszcze murów obronnych, dróg i rzeki. Szybko zorganizowano cztery ekipy budowlane pracujące w czynie społecznym, które podjęły się dokończenia miasta.

„Ohne Mauer keine Power!” – dumnie głosi napis na pudełku jednej z nowszych gier wydawnictwa Hans im Glück – Mauer Bauer. Motto to ilustruje murarz z zaiste szatańskim uśmieszkiem na twarzy i kamionkowa flaszeczka na tle trawiastych wzgórz. „Kładziemy lagę,/ niech brzękną szkła!/ Budowniczowie na sto-dwa!” – śpiewał Kazik, to i my ze śpiewem na ustach i z rewolucyjnym zapałem w sercu możemy porzucić te nudne gry o zdobywaniu władzy nad światem i wreszcie wziąć się do czegoś pożytecznego. Dla przykładu plansza Mauer Bauer tylko czeka na rosnące w oczach murki, domy i pałace!

Kolebka zachodnioeuropejskiej kultury; miejsce narodzin matematyki i filozofii; skarbnica architektury, rzeźby, teatru; arena wielkich bitew i niezliczonych potyczek; dom bogów, którzy po dziś dzień wpływają na wyobraźnię ludzi. Attika.

„Najwyższy czas skończyć z tą arabską zarazą. Pora przepędzić czcicieli Mahometa raz na zawsze z Europy i odzyskać Hiszpanię dla wiary chrześcijańskiej.” Takie słowa z pewnością można było usłyszeć na salonach Hiszpanii w XII wieku. Powoli kończyła się trwająca od setek lat Rekonkwista – długa walka o odzyskanie Hiszpanii spod panowania Arabów i przezwyciężenie skutków arabskiej inwazji z 711 roku. Zaczynała się za to walka o uzykanie wpływów i podporządkowanie sobie Półwyspu Iberyjskiego wśród hiszpańskiej arystokracji. Panujący król mógł być w tej walce zarówno przeszkodą, jak i narzędziem.

Andreas Seyfarth to projektant, który powinien być znany każdemu kto choć trochę interesuje się grami planszowymi. Może nie jest tak twórczo płodny jak Reiner Knizia czy Wolfgang Kramer. Nie ma tak dużej ilości sprzedanych egzemplarzy swoich gier jak Alan R. Moor czy Klaus Teuber. Nie mniej jednego mogą mu wszyscy inni autorzy tylko pozazdrościć. Mianowicie pierwszego miejsca w najbardziej znanym rankingu tworzonym przez fanów na świecie – rankingu BoardGameGeek. Za co? Oczywiście za Puerto Rico. Jedną z najbardziej klimatycznych i fascynujących gier wyprodukowanych do tej pory.

„[…] Nie pomniejszałem ofiar w świątyniach, nie umniejszałem chlebów bożych, nie zabierałem placków duszom zmarłych. […] Nie zatrzymywałem wody, gdy płynęła, nie przerywałem tam na wodzie wzburzonej, nie gasiłem ognia w czasie jego, nie odstąpiłem od dni składania ofiar z mięsa wybranego, nie związałem bydła przeznaczonego na pokarm boży, nie zatrzymywałem boga podczas procesji jego. Jestem czysty, jestem czysty, jestem czysty, jestem czysty […]”

Szczytem marzeń dla wielu z nas jest pełne konto w banku, leżenie na plaży z drinkiem w dłoni i wpatrywanie się w przezroczysty błękit otaczającej nas laguny. Nigdzie się nie śpieszyć, nic nie robić, wszystko mieć gdzieś. Trudno uwierzyć, ale są też tacy dla których to nie jest frajda. Ich spełnieniem pragnień jest życie na bezkresnych argentyńskich pampach. Prowadzenie gospodarstwa, hodowla zwierząt i zbieranie plonów. Za plecami swojska hacjenda, pod nogami własna ziemia, a nad głową amerykańskie niebo.

„Ur… Niniwa… Babilon – Biblia opisuje te miasta jako miejsca, z których wywodził swoje korzenie rodzaj ludzi. Nauka przyznaje: w żyznej Mezopotamii, między rzekami Tygrys i Eufrat, położona jest kolebka cywilizacji” (z instrukcji do T&E).

Sankt Petersburg to gra obok której nie można przejść obojętnym. Już liczba i waga nagród jakie zdobył jednoznacznie wskazują, że mamy do czynienia z tytułem nietuzinkowym. W 2004 roku zdobył nagrodę Deutscher Spiele Preis (drugie najbardziej prestiżowe niemieckie wyróżnienie) oraz International Gamers Award. Niewiele brakowało a sięgnąłby również po najważniejszą – Spiel des Jahres. Niestety w końcowym finale uległ Ticket to Ride.