Tag Archives: gry kafelkowe

W przeciągu ostatnich kilku dni mieliśmy okazję przeczytać, jak powstawały Zaginione Wyspy, jak się zmieniały i jak to się stało, iż znalazły się na rynku. Dziś przyjrzymy się, jak wysiłki twórców przełożyły się na odbiór w społeczeństwie. I to nie tylko tym, ograniczonym do mojej skromnej osoby. Zaginione Wyspy to gra rodzinna. Nie tylko w sensie grupy docelowej (mama, tata, dziecko, a i babcia się zmieści). To gra stworzona przez rodzinę, o czym w ciepły sposób opowiadał autor, Marcin Derbis, przy czym jest to jego debiut w tej materii, jak zresztą i całego, stosunkowo niedawno powołanego do życia, rodzinnego wydawnictwa ...

Suburbia to kolejny tytuł, który na ciepło skonsumowała już większość zainteresowanych graczy smakoszy, a który ja z pewnym opóźnieniem w stosunku do premiery pragnę podsumować. Podsumować z perspektywy osoby, która skończyła budownictwo i takimi tematami się ciągle jara, która lubi tworzyć, rozbudowywać i stawiać bardziej niż obracać w perzynę lub wyrzynać w pień napływające falami zombi. Z perspektywy recenzenta, któremu ciągle ktoś nad uchem brzęczy, że ma być obiektywny i geeka, który obiektywny wcale być nie chce. 

Gry projektantów-debiutantów są narażone na dwie rzeczy. Po pierwsze, mogą okazać się niewypałem, grą opartą bardziej na ambicji niż na porządnej mechanice. Z drugiej jednak strony, wydaje mi się, że to prędzej nowicjusz wpadnie na nowy rewolucyjny pomysł niż stary wyjadacz, który z niejednej (swojej) planszy już jadł. Oczywiście to drugie „narażenie” jest jak najbardziej wskazane.

Oglądaliście film Cube? Podobało Wam się? Jeśli tak, sięgnijcie po grę debiutanta François Rouzé pod niepozornym tytułem Room 25. To, co w tej grze najciekawsze, to wiele trybów rozgrywki, wśród których każdy powinien znaleźć coś dla siebie.