Tag Archives: gry dla zaawansowanych

Kiedyś zobaczenie na pudełku nazwiska Rosenberg oznaczało, że będziemy mieli do czynienia z czymś naprawdę fajnym. Porządną grą bez prądu, w której prostota zasad przełoży się na wiele godzin przyjemnej rozkminy. Tytuł, gdzie z partii na partię będziemy stawać się coraz lepsi, a nasze wyniki punktowe będą powodem do dumy. Obecnie to… na dwoje babka wróżyła. Czasami mu się uda, a czasami nie. Nie ma już pewności, pozostało liczyć, że tym razem dana pozycja będzie bliżej  Agricoli niż Reykholta. W przypadku Novej Luny nadzieję dawał jej rozmiar. Cóż Uwemu ostatnio  lepiej wychodziły mniejsze pudełka. Jak poszło tym razem?

W zalewie nowych tytułów starsze gry często zbyt szybko odchodzą do lamusa. Kiedyś, w tych zamierzchłych czasach, kiedy jeden tytuł ogrywało się, aż do konwulsji, można było rozkoszować się wieloma rozgrywkami, a dana pozycja służyła lata. Nie oznacza to, że w tym mistycznym kiedyś było lepiej… było po prostu inaczej. Obecnie nowość goni nowość. Chcemy poznawać nowe gry, codziennie grać w coś innego. A im świeższa gra, tym lepiej. Czy w takim świecie może odnaleźć się Die Macher, który swoją premiere miała w… 1986 roku (jeszcze mnie wtedy nie było na świecie!)? Niby jest to edycja odświeżona, lecz za dużo ...

Niektórzy ufają danym projektantom gier. Bez wahania kupują każdą nową pozycję od ich ulubionego autora. W końcu, i tak czy siak, dla nich będzie to pewny hit. Ja mam jeszcze gorzej, ponieważ pokładam wiarę w wydawnictwo Capstone Games. Żadna ich gra mnie nie zawiodła, wszystkie w ostateczności okazały się stałym gościem moich planszówkowych spotkań. Dlatego też nie mogłam sobie odpuścić Cooper Island, które pojawiło się na halach tegorocznego Essen. Niedawno gruchnęła wiadomość, że dzięki Portal Games doczekamy się również polskojęzycznej edycji. Niemniej czy jest w ogóle o co kruszyć kopie? Warto robić hałas?

Root podbił już serca graczy na całym świecie. Wiem jak to brzmi i czym to pachnie – przesłodzoną recenzją, w której wszystko jest wow, super i cudowne. Czasami jednak nie można postąpić inaczej, niż stwierdzić fakt – proszę państwa oto przed nami świetna gra, a szał i hype na kickstarterze był słuszny. Szukacie nowatorskich mechanik? Prawdziwej asymetryczności frakcji? Nowatorskiej oraz dobrze skonstruowanej otoczki fabularnej? Fantastycznej zabawy przy stole? Kochacie negatywną interakcje? Zapraszam do świata, gdzie zwierzęta wytłumaczą wam o co tak naprawdę chodzi w zdobywaniu władzy. Wydawnictwo Portal zadbało o rodzimych graczy i postarało się, aby przygody w Leśnogrodzie toczyły ...

Alexander Pfister już dawno stał się autorem, który wywołuje mocne bicie serca u zapalonych eurograczy, przekładających mechanikę nad kwestie klimatu. Ja w każdym razie nigdy nie mogę  odmówić sobie przyjemności rozegrania kolejnej partyjki w Mombasę bądź Great Western Trail. W sumie na każdy jego tytuł czekam z nieukrywaną niecierpliwością. Dlatego też szybciutko pragnęłam się zatopić w scenerii Hongkongu bez prądu. Całe szczęście, że Lacerta migiem zdecydowała się na wydanie tego tytułu. Ale w pudełku były tylko karty, trochę znaczników i – nie oszukujmy się! – brzydka plansza (nawet jak na niemieckie standardy!). Czy sama rozgrywka była w stanie zatrzeć kiepskie pierwsze ...

Great Western Trail to świetna gra. I zdania nie zmienię, chociaż spotkałam się z kilkoma krytycznymi opiniami, jednak puściłam je mimo uszu. Nie dość, że Alexander Pfister należy do zaszczytnego grona moich ulubionych autorów, to jeszcze któż przecież nie lubi majestatycznych krów?! Pamiętajcie – Black Angus to najlepsza rasa na świecie. Nie było innej opcji – koniecznie musiałam sprawdzić, czy dodatek Kolej na Północ da radę ulepszyć i tak fenomenalną rozgrywkę. Sprawdźmy jak działają w kolejne moduły! A może lepiej zachować pieniądze w portfelu?

Sagrada zalicza się do tych tytułów, o których już od samego początku było głośno. Intrygujące wydanie, ciekawy temat, proste zasady – czego chcieć więcej? Witraże wdarły się szturmem na stoły graczy. O tym tytule napisano już tyle, że każde kolejne słowo wydaje się jedynie powtórzeniem tego, co znane i powszechnie wiadome. Postaram się sprawdzić o co tyle szumu i czy dużo gadania zawsze przekłada się na świetny tytuł.

Anachrony jest tytułem, który wywołał wiele szumu i dyskusji wśród graczy. Duży sukces na kickstarterze, mnóstwo pozytywnych opinii po kilku partiach, ale również spora doza krytyki i rozczarowania. Trochę słów popłynęło, ale raczej w dość zamkniętym gronie, gdyż nikt nie spodziewał się, że ktokolwiek wyda ten tytuł w naszym rodzimym języku. Jak widać świat zmierza nie tylko do upadku, lecz także do niespodzianek. Tytuł określany jako bardzo klimatyczne euro już za sekundę zawita pod nasze strzechy.

Czasami przed przejściem do konkretów, warto zastanowić się nad pewnymi ogólnymi kwestiami. Niekiedy na forum bądź na jakiejś grupie na facebooku, ktoś zada pytanie o sensowność kupowania coraz to nowych gier, skoro można bez przeszkód grać w perfekcyjne skrojone klasyki. Nie mogę być reprezentantem wszystkich graczy, ale przynajmniej mam okazję do przedstawienia własnego zdania. Z łatwością mogłabym zbyć wewnętrzne wątpliwości tym, że po prostu uwielbiam grać, więc niezmiennie potrzebuje coraz to nowych „bodźców”. Jednakże im więcej pozycji mam okazji poznać, tym więcej średniaków gości na moim stole. Nadal jednak mój wzrok przykuwają mechaniczne nowinki, które wydają się wprowadzać powiew świeżości do ...