Tag Archives: gry dla początkujących

W okresie wakacyjnym małe karcianki zyskują na wartości, a w stronę gier podczas podróży zerkają nie tylko wytrawni gracze, ale i laicy. W ich przypadku im prościej, tym lepiej. Jedną z propozycji dla tej grupy osób mogłaby być gra Jinx od wydawnictwa Piatnik. 

Bitwa warszawska to z pewnością ważne wydarzenie w historii naszego kraju. Warto trochę lepiej poznać tę słynną bitwę, aby nie tylko poszerzyć naszą wiedzę, lecz także wyrobić sobie zdanie na temat jej konsekwencji. Przeniesienie się do tych dramatycznych dla stolicy dni umożliwia nam gra Bitwa Warszawska od Instytutu Pamięci Narodowej, zatem w pudełku na pewno znajdziemy sowity dodatek historyczny. Jednak jak z innymi, bardzo ważnymi dla graczy, rzeczami? Jak ta gra wojenna dla dwóch graczy radzi sobie z regrywalnością, jaki typ rozgrywki nam proponuje oraz jakie emocje budzi? Czy wszystko udało się tutaj zapiąć na ostatni guzik?

Uwielbiam zarówno gry wojenne, jak i tytuły, które nie dotyczą konfliktów zbrojnych, ale też odwołują się do prawdziwych wydarzeń. Mają dla mnie zdecydowanie więcej klimatu, niż jakiekolwiek machanie mieczem za pomocą rzutu kostką. Nawet jeśli nie są w stanie realnie oddać ducha przeszłości, to człowiek przynajmniej może dowiedzieć się z nich coś ciekawego. W ORP Orzeł przenosimy się do początków II wojny światowej, gdy załoga tytułowego okrętu zostaje internowana 15 września w Tallinie, ale mimo wszystko postanawia uciec do Wielkiej Brytanii, aby kontynuować walkę z Niemcami. I tak celem jednego z graczy jest uniknięcie wykrycia przez niemieckie lotnictwo oraz uważanie na ataki ...

Trudno jest pisać o grach legacy. Nie dość, że człowiek nie może za bardzo mówić o konkretach, to jeszcze wypadałoby sprawnie zobrazować swoje wrażenia płynące z rozgrywki. A to o czym chciałoby się powiedzieć często jest blokowane przez zakaz spoilerów. I tak się kluczy i brodzi między tymi tajemnicami. Moje miasto od wydawnictwa Galakta to kolejna pozycja od doktora Knizi, gdzie łączy legacy, tetrisa i rodzinną formę rozgrywki. Niezwykle ciężki miks. Czy to mogło się udać?

Kiedyś zobaczenie na pudełku nazwiska Rosenberg oznaczało, że będziemy mieli do czynienia z czymś naprawdę fajnym. Porządną grą bez prądu, w której prostota zasad przełoży się na wiele godzin przyjemnej rozkminy. Tytuł, gdzie z partii na partię będziemy stawać się coraz lepsi, a nasze wyniki punktowe będą powodem do dumy. Obecnie to… na dwoje babka wróżyła. Czasami mu się uda, a czasami nie. Nie ma już pewności, pozostało liczyć, że tym razem dana pozycja będzie bliżej  Agricoli niż Reykholta. W przypadku Novej Luny nadzieję dawał jej rozmiar. Cóż Uwemu ostatnio  lepiej wychodziły mniejsze pudełka. Jak poszło tym razem?

Fallout to marka, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Wszyscy od razu wiedzą o co chodzi i czego możemy się spodziewać. Oczywiście w kolejnych odsłonach serii czekają na nas trochę inne wyzwania. Nie wspominając już o tym, że zawsze w przypadku takiego „kasowego” uniwersum pojawią się „produkty uboczne”, wyciskające ostatnie złocisze z fanów serii. W dzisiejszych czasach nikt już nie kręci nosem na kubki i koszulki. Niemniej w przypadku gier planszowych sprawa wygląda trochę inaczej. W końcu muszą one robić coś więcej, niż po prostu wyglądać na falloutowe. Niechby chociaż działały. A Fallout Shelter to jeszcze bezprądowa wersja gry symulacyjnej stworzonej ...

Miasteczka szturmem wbiły się na mój stół. Przyznam szczerze, że trochę obawiałam się tego tytułu. Cóż, nie jestem dobra w grach „przestrzennych” – zawsze udaje mi się z bezbłędną precyzją osiągnąć minusowy wynik w Patchworku. A historia lubi się przecież powtarzać… Nieoczekiwanie nie tylko udało mi się uzyskać dość satysfakcjonujące wyniki (w ogonie, ale wciąż bez wstydu), lecz także pojawiła mi się ochota na nieustanne granie… Każdy wieczór planszówkowy (w tamtych starych, dobrych czasach) musiał zakończyć się partyjką w Miasteczka. No i często też nimi się zaczynał! Jednakże, co sprawia, że ten niewielki tytuł dostarcza aż tyle frajdy?

Już sam tytuł jest majestatyczny. Czujemy patos w każdej sylabie Pojedynku Superbohaterów Deck Building Game od Egmontu. I wszystko jest też w nim zawarte. Budujemy talię i pierzemy łotrów całą potęgą uniwersum DC. Dla fanów komiksu jest to naprawdę wielka gratka. Pojawiają się ukochani posiadacze super mocy oraz uwielbiani złoczyńcy, obdarzeni głębokimi traumami oraz nie do końca jasnymi celami. Gadżety też będą. I słynne miejsca. Ale czy w ogóle warto w to grać?

Leśne duchy od razu przyciągają wzrok. Piękne pudełko, które może służyć także jako ozdoba półki. Śliczne, błyszczące kafelki. Nawet boki i środek pudełka zostały przecudownie ozdobione. Niemniej tak przygotowane gry,  sugerujące zwłaszcza przyjemną, familijną rozgrywkę, zazwyczaj nie powalają na kolana. Ot kolejne z wielu podobnych, w które może i da się grać, ale nie wiadomo po co, gdyż zachwycają o tyle, o ile gramy we współczesne gry planszowe po raz pierwszy. Idealny prezent dla standardowego klienta Empiku, jednak gracze raczej nie mają powodów by po nie sięgać. Czy Leśne Duchy od FoxGames również powielają ten stereotyp?

Reinera Knizię z pewnością można uznać za ojca gier bez prądu. I to takiego, który nadal eksperymentuje i tworzy, a nie tylko odcina kupony od swych najsłynniejszych dzieł. Choć ma na  koncie również dość skomplikowane tytuły, to mimo wszystko jego znakiem rozpoznawczym pozostaje połączenie prostych oraz schludnych mechanik o niskim progu wejścia z przyjemną, wręcz familijną rozgrywką. Niemniej jego grom  zazwyczaj było daleko do banalności. Fenomenalnie nadawały się do rozpoczęcia przygody ze światem współczesnych gier planszowych, a i zaawansowani gracze znajdowali w nich coś dla siebie (niech żyje nieśmiertelny Samuraj oraz Eufrat i Tygrys). Tym raziem doktor (i to od ...