Tag Archives: gra karciana

Chyba nie ma osoby, która nigdy nie grała w państwa-miasta. Mnie ta stara jak świat zabawa nadal się nie znudziła. W przeszłości spędziłam niezliczone godziny, szukając odpowiedzi na coraz bardziej wymyśle kategorie i pewnie jeszcze niejedną chwilę w swoim życiu na to poświęcę. Tymczasem na moim stole rozgościła się karciana gra Łap za słówka, która jest wariacją na temat wspomnianej przeze mnie zabawy.

Gdyby ktokolwiek zabrał się za pisanie recenzji gry poświęconej Harremu Potterowi, przyznając otwarcie, że nie ma o nim pojęcia… Jako nieuleczalny Potterhead spojrzałabym na niego co najmniej z oburzeniem. A jednak staję przed Wami, przedstawiając moje spostrzeżenia na temat gry Kajko i Kokosz – Szkoła Latania, mimo że w życiu nie miałam w ręce choćby jednego komiksu Janusza Christy. Mało tego! Dopiero gdy w moje ręce trafiła karcianka Wydawnictwa Egmont, dowiedziałam się o istnieniu serii komiksów o walecznych słowiańskich bojownikach. No cóż, niewątpliwie jest to kolejny argument potwierdzający teorię, że gry planszowe uczą i rozwijają.

Kojarzycie zadania matematyczne, polegające na przekładaniu zapałek tak, by równanie było prawdziwe? Choć dawno już nie chodzę do szkoły, nadal chętnie rozwiązuję tego typu łamigłówki. Gdy usłyszałam o grze, która polega na przekładaniu patyczków tak, żeby otrzymać konkretny wzór, wiedziałam, że muszę ją wypróbować. Tak trafiła do mnie maleńka karcianka wydawnictwa Piatnik, czyli Digit. 

Małych karcianek nigdy za wiele. Z takim założeniem na moim stole wylądowała gra wydawnictwa Piatnik Chicken out! Czy liczenie niesfornych kurczaków zakłócane przez podstępne lisy może być zabawne?  

Kiedy gry planszowe oparte są na historii Atlantydy, ich twórcy zwykle fundują nam zabawę w stylu „ratuj się lub giń”. Christian Fiore i Knut Happel postanowili inaczej wykorzystać motyw zatopionego miasta. Zasiadając do Atlantica nie będziemy próbowali przetrwać, tylko się wzbogacić… to znaczy wzbogacić muzea oczywiście, dzięki bezcennym artefaktom.

Nie dane mi było w dzieciństwie zagrać w Mafię. Wiele spotkań planszówkowych minęło, zanim dałam się namówić na jakąkolwiek grę, w której trzeba powiedzieć coś więcej niż “teraz twoja kolej”, “podaj mi kostki” lub “są jeszcze paluszki?”. Może to mieć coś wspólnego z zapobiegawczo stosowanym od 15 lat dystansem społecznym, który w końcu okazał się przydatny w obecnych czasach lub tym, że pojęcie “gra nad stołem” kojarzyła mi się z obrzucaniem się jedzeniem. Tak czy inaczej, nie dawałam się długo przekonać. Aż pewnego dnia moje pojedyncze veto nie pomogło i przytłoczona ilością graczy musiałam się poddać. Tak na stole zagościł Avalon. 

Na rynku gier planszowych pojawia się tak wiele tytułów, że nie sposób zagrać we wszystkie obecnie wydawane. Tym trudniej znaleźć czas na powrót do starszych pozycji.  Niewiele spośród nich jest w stanie przetrwać na stołach graczy dłużej niż kilka lat. Natłok nowych mechanik, ich ciekawych połączeń i pięknych grafik z łatwością spycha starocie.  Na szczęście jest kilka pudełek, które pomimo mijających lat wciąż cieszą się sympatią fanów planszówek. Jednym z nich jest 6. bierze! – mała karcianka, która w zeszłym roku doczekała się srebrnej rocznicy i z tej okazji także wydania jubileuszowego.  Nowa odsłona otrzymała odświeżoną okładkę, podstawowy zestaw kart, znany z ...

Cześć. Nazywam się Aga. I jestem Potterheadem. Mam też skłonności do zbieractwa. Nałogowo kolekcjonuję gry planszowe… I karciane też. W obliczu tych faktów jasne jest, że Dobble Harry Potter musiało znaleźć się w mojej kolekcji. Wreszcie maleńka karcianka Wydawnictwa Rebel trafiła w moje ręce (trochę mi wstyd, że dopiero teraz, bo premierę miała pod koniec zeszłego roku). Jak spodobała mi się kolejna odsłona jednej z najpopularniejszych gier rodzinnych ostatnich lat? Nie ma co ukrywać, że się spodobała. Ale po kolei…

Wydana po raz pierwszy ponad 20 lat temu karcianka Pchli Cyrk (Circus Flohcati) powraca w nowej szacie graficznej. Jej autorem jest Łukasz Silski, a za mechanikę odpowiada Reiner Knizia – człowiek, którego fanom gier bez prądu przedstawiać nie trzeba. Władca Pierścieni, Tygrys i Eufrat, Zaginione Miasta, Pan tu nie Stał czy Pędzące Żółwie… To tylko niektóre z tytułów doktora matematyki, który słynie z projektowania gier planszowych.

W ostatnich miesiącach nie miałam czasu na wielogodzinne rozgrywki. Z tego powodu na moim stole zaczęły ostatnio królować tytuły średniej ciężkości. Kiedy usłyszałam o ideach przyświecających debiutującemu na polskim rynku wydawnictwu Cloud Games, uznałam, że jest ono jakby stworzone dla mnie. Gry spod chmurki mają być ładne, łatwe do wytłumaczenia i strategicznie niebanalne. Ojcem założycielem wydawnictwa jest Piotr Piechowiak. Jest on też autorem Nanaki – karcianki, której prototyp miałam okazję przetestować. Kampania na platformie wspieram.to startuje 3 czerwca.