Tag Archives: G3

Tajemne skrytki, mroczne sarkofagi, zatrute kolce, toczące się głazy. To naturalne środowisko dla archeologa-rozrabiaki, który przy użyciu bicza i pochodni, a nierzadko też broni palnej, stawia czoło największym niebezpieczeństwom stojącym mu na drodze do skarbów dawno wymarłych cywilizacji. Opowieści w duchu Indiany Jonesa żyją w zbiorowej świadomości od ponad trzydziestu lat i, mimo upływu czasu, wciąż są częstym tematem dzieł popkultury. W tym oczywiście gier planszowych. W zbliżonym settingu powstały zarówno klasyczne przygodówki, jak chociażby Awanturnicy: świątynia boga Chaca, jak i jednoosobowe gry logiczne (Tajemnice świątyni). Powstała też matematyczna łamigłówka Kod Faraona, o której piszę w niniejszym tekście.

Są gry, o których fajnie się opowiada i fajnie się w nie gra. Są też gry, o których fajnie się opowiada, ale kiedy się do nich zasiada, to jakoś tak… przestaje się chcieć w nie grać. Są też gry, o których się nie opowiada, tylko wyciąga na stół i gra. I tak to jest w przypadku… – Halo, może już dość tego wstępniaka?! Dziś oddajesz nam głos. – Właśnie, właśnie!

Wydawnictwo G3 ujawniło swoje plany na bieżący rok. W pierwszym półroczu dominować będą małe karcianki, które są znakiem firmowym G3, ale na jesieni nie zabraknie też większych tytułów. Będzie kilka ciekawych pozycji z zeszłorocznego Essen, będzie nowa edycja gry nagrodzonej tytułem Spiel des Jahres, będzie Cramer, będzie Knizia, będzie … a zresztą zobaczcie sami…

Pod długich konsultacjach wewnątrz Redakcji i z Wydawnictwem G3 zdecydowaliśmy się na wybór zwycięzcy i… na przyznanie dodatkowych nagród.

Z pisaniem recenzji „dużych” gier mam zazwyczaj dwa problemy. Pierwszy jest prozaiczny – „duże” gry długo trwają, a jak długo trwają, to trudniej znaleźć okazję do wyciągnięcia jej na stół. A jeśli jeszcze trzeba wyłożyć zasady (których jest zazwyczaj sporo) nowym graczom i przez 20–30 minut przygotowywać rozgrywkę, to już zupełna kaplica. Drugi kłopot mam w tym, że duży tytuł posiada zazwyczaj różne warianty rozgrywki, różnie się skaluje czy posiada diametralnie odmienne czasy rozgrywki w parze i w pełnym składzie, więc po każdej partii zastanawiam się, czy już odpowiednio wiele o tytule wiem, żeby zacząć się brać do pisania recenzji. ...

W dniach 19–21 lutego 2016 roku odbył się pierwszy ZGRYW, czyli Zlot GamesFanatikowych Redaktorów Y Współpracowników. I jakkolwiek granie nie było motywem przewodnim naszego spotkania, to jednak nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy nie oddali się naszej pasji w dość istotnym wymiarze godzin. A było to tak….

Podobnoż autorzy La Granja nie ukrywali, że wzorowali się na  grach Rosenberga (klimat) czy Felda (mechanika). Nie ma tu jednak mowy o przerobieniu jakiegoś tytułu i wypuszczeniu odgrzewanego kotleta, a o nowej, oryginalnej  grze. Na temat La Granja pisała co  prawda już Veridiana (TUTAJ), niemniej jednak było to w czasie kiedy La Granja nie było jeszcze na polskim rynku. Teraz już możemy się cieszyć i polską wersją tego tytułu, którą niedawno wypuściło wydawnictwo G3. Jeżeli więc chcecie poznać opinię o grze mniej wytrawnego eurogracza niż Monika, to zapraszam do recenzji.

Cut the Rope wziąłem do recenzji chętnie z uwagi na sentyment, jakim ongiś darzyłem mobilną wersję przygód przesympatycznego fana lizaków i ciasteczek – potworka Om Nom. O karciance wydanej przez G3 nie wiedziałem wcześniej nic. Brałem w ciemno po cichu licząc na ciekawą mechanicznie grę logiczną na podobieństwo pierwowzoru. O tym czy moje pragnienia się spełniły przeczytacie w recenzji.

Ostatnio, przy okazji recenzji Game of Trains zadałem pytanie czy wszystkie gry o pociągach muszą być dobre. Z mojej perspektywy odpowiedź była wówczas twierdząca. Doceniam ciężkie gry o pociągach (Steam, Russian Railroads), uwielbiam wręcz poznane tytuły rodzinne nawiązujące do tej tematyki (Wsiąść do Pociągu, Colt Express), nawet opisywany w tamtej recenzji lekki, karciany fillerek trafił wyjątkowo w mój gust. Licząc na prawo serii bez wahania wziąłem więc do recenzji Twoją Kolej wydaną w grudniu ubiegłego roku przez wydawnictwo G3.

Robota X nie od razu wrzuciłam na świetlicową półeczkę z grami. Wesołe ilustracje i motyw licytacji zachęciły mnie do spróbowania gry w gronie dorosłych. A co, nawet amatorzy Cywilizacji i Agricoli lubią czasem się zabawić! Ale była to przygoda dość krótka… O wiele dłuższa zapowiada się, mimo wszystko, w towarzystwie kwiecia narodu w wieku 7+. Ale, czy to oznacza, że małoletnim wszystko się podobało?