Tag Archives: Funiverse

Nazwisko Rüdiger Dorn może kojarzyć się z takimi tytułami jak Istanbuł, Goa czy Karuba. Ostatnio zawitało do Polski ponownie dzięki grze Mafiozoo zaprezentowanej przez wydawnictwo Funiverse. Jest to reimplementacja innej gry (Ludwik XIV) tego samego autora. Tym razem przenosimy się z francuskiego dworu, do półświatka, rządzonego przez antropomorficzne zwierzęta. Gracze, poprzez rozszerzanie swoich wpływów w mieście, starają się zdobyć uznanie miejscowego ojca chrzestnego – Wally’ego Długozębego, aby móc dołączyć do mafijnej rodziny.

O Seikatsu pisałam już trzy tygodnie temu, jak tylko do mnie przyszła. Wtedy miałam za sobą głównie tryb solo. Dziś jestem już po wielu partiach 2 i 3 osobowych (w 4 osoby dalej nie zagrałam, ale też jakoś kompletnie mnie do tego drużynowego trybu nie ciągnie) i w zasadzie w moim postrzeganiu Seikatsu wiele się nie zmieniło. Nadal jest to pozycja, w którą gram z przyjemnością - lekka, niezobowiązująca i piękna w swoim wykonaniu.

Wczoraj zagościło w moim domu życie… Seikatsu, czyli życie. Gra od 1 do 4 graczy (choć w podstawowej wersji dla 2-3), którzy wspólnie uprawiają ogród pomiędzy swoimi pagodami rywalizując o to, kto będzie miał najbardziej zapierający dech w piersiach widok na finalne dzieło.

Jest rok 453. Władca Hunów (rok sugeruje Attylę) będąc na łożu śmierci musi wybrać swojego następcę. Jako jeden z najwierniejszych i najodważniejszych generałów pragniesz dostąpić tego zaszczytu. Poza tobą jest jednak wielu innych chętnych, musisz udowodnić, że jesteś wart tytułu Wielkiego Chana.

Błękitna laguna kojarzy mi się tylko z jednym, a mianowicie z filmem Randala Kleisera z 1980 roku (to lata mojego dzieciństwa) pod tym samym tytułem. Wam też? Jeśliście z mojej półki wiekowej, to pewnie też ;), a jeśli nie to zapewne niekoniecznie. Anyway, jeśli liczycie na melodramat w postaci nastolatków spędzających przymusowe wakacje na bezludnej wyspie to się mocno przeliczycie.

CIV to karcianka z mechaniką zbierania setów i zróżnicowanymi umiejętnościami graczy. I czymkolwiek by jeszcze nie było - na pewno nie jest grą cywilizacyjną! Zobaczcie zatem czym jest.

Kolejna gra z dalekiego wschodu, tym razem z Japonii. Autor popełnił już kilka tytułów (m.in. Zapraszamy do podziemi). Co ciekawe Paper Tales nie jest nowością. W 2010 roku Masato Uesugi wydał grę  Vorpals, w której na przestrzeni 100 lat książęta tworzą armie i budują swoje królestwa - ale niestety tylko po japońsku. Papierowe opowieści są reimplementacją tej gry i nareszcie mogliśmy się doczekać nie tylko języka angielskiego (w zeszłym roku, na Essen), ale nawet polskiego (od teraz).

Kilka tygodni temu na rynku pojawiło się nowe wydawnictwo. Funiverse, bo o nim mowa, weszło przebojem do świata planszówkowego zapowiadając dodruk Kemeta i to wraz z dodatkiem Seth. Zanim jednak gracze będą ponownie mogli się cieszyć zmaganiami na egipskich piaskach w naszej rodzimej wersji językowej, Funiverse zapowiedziało wydanie kilku mniejszych tytułów. Trzy z nich już niedługo ujrzą światło dzienne. Poza opisywanymi w ubiegłym Cotygodniku Carta Imperia Victoria (na marginesie, bardzo fajny fillerek) i Paper Tales, do sklepów trafi też gra autorstwa Frédéric Guérard – Ilos.