Tag Archives: felieton

Neuroshima Hex! jest dla mnie jednym z tych tytułów, który na dobre otworzył przede mną planszówkowe hobby. To właśnie „pykanie w Neuroshimkę” z licealnymi kumplami zaprowadziło mnie na pierwsze turnieje

Czas odpowiedzieć na niewygodne pytania. Uchylić rąbka tajemnicy, odkryć sekrety alkowy i rozprawić się z niby-mitem. A przy okazji uspokoić kilku bardziej emocjonalnie nastawionych osobników, którzy gotowi są na widłach wynosić ze wsi recenzentów, którzy zamiast uczciwie gry kupować, proszą o nie wydawców.

Sprawa zaczęła się chyba od moich komentarzy pod recenzją gry Pitagoras. Sugerowały one, że gra mogłaby się stać bardziej atrakcyjna, gdyby dopuścić większy zakres działań. Redakcja Games Fanatic poszła tym tropem i ogłosiła konkurs, w którym wylosowaną na kostkach liczbę można układać z liczb na kartach korzystając ze wszystkich znanych uczestnikom działań.

Ten poważny temat w bardzo rozrywkowym hobby już wiele razy zaprzątał mi głowę, ale dopiero niedawno postanowiłam zebrać moje myśli w jeden tekst. Nie ma on na celu atakowania nikogo ani wypowiadania się za wszystkie kobiety spędzające swój wolny czas nad planszą, a jedynie przywołanie kilku sytuacji, w których poczułam się zignorowana i potraktowana protekcjonalnie z racji mojej płci, co przy tego typu hobby nie powinno mieć żadnego znaczenia. 

Jak uprzyjemnić sobie plenerowy czas? No przecież nie weźmiemy ze sobą książki czy akcesoriów sportowych! Naturalnie, wypoczynek można wzmocnić tylko przy użyciu gier. Oto subiektywny przewodnik po niekoniecznie kieszonkowych, ale używalnych w plenerze pozycjach karcianych i planszowych!

Skąd można czerpać wiedzę historyczną? Oczywiście ze źródeł materialnych i pisanych. Źródła materialne to elementy gier, odkrywane przez archeologów. Najstarszymi, jakie odnaleziono na terenie obecnej Polski są zapewne pionki z założonych przez Wikingów osad na terenie wyspy Wolin oraz w pobliżu Elbląga. A jakie mamy źródła pisane, w których można o grach przeczytać? To nie tylko kroniki i dzieła literackie z dawnych epok, ale także zbiory praw i kroniki sądowe.

Zapewne niewielu graczy wie, że w tym roku przypada okrągła rocznica – 300 lat od wydania pierwszej gry po polsku. Oczywiście dużo wcześniej w Polsce znane były szachy, warcaby, tryktrak, młynek czy forteca ale to są wszystko gry niezależne językowo, nie wymagające żadnych tekstów na planszy. A „Gra włoska ucieszna, gąską nazwana”, wydana w Krakowie w roku 1721 przez Oficynę Franciszka Cezarego, była pierwszą grą „lokalizowaną” tzn. miała na środku planszy instrukcję w języku polskim i polskie nazwy ważnych dla rozgrywki pól, takich jak studnia, więzienie czy gospoda.

Próbując zareklamować znajomym nową grę czy zarekomendować wybór na najbliższy planszówkowy wieczór ze smutkiem odkrywam, iż gry planszowe nie są wdzięcznym tematem do marketingowych opowieści.

Dwudziesta piąta edycja Mat Handlu znajduje się właśnie w półmetku. Czyli – licząc z dogrywkami – za graczami już ponad 7 lata i 42 edycje mniej lub bardziej udanych wymian. Ja uczestniczę w wymianach nieprzerwanie od MH’13, czyli od 4 lat. Przez ten czas wymieniłem sporo ciekawych gier, zebrałem wiele, głownie pozytywnych, doświadczeń, zaobserwowałem i zdefiniowałem sobie też pewne standardy, na których uważam, że powinna opierać się wymiana, aby satysfakcjonowała wszystkie strony. I właśnie tą moją subiektywna listę uwag pozwolę Wam dzisiaj przedstawić. Większość zdaje mi się oczywista, ale ponieważ z nikim ich nie konsultowałem, liczę na ewentualne propozycje i ...

Gry planszowe bardzo często sprowadzają się do jakiegoś konfliktu. Gracze znajdują się w konflikcie z jakąś wielką siłą (gry kooperacyjne), walczą ze sobą, czy po prostu starają się stworzyć coś lepiej niż pozostali. Co jednak jeśli konflikt pojawia się już na poziomie wyboru gry i jak sobie z nim poradzić? Spróbujmy rozłożyć to na czynniki pierwsze.