Tag Archives: Egmont

Recto Verso, znane w poprzednim życiu jako La Boca, to sympatyczna gra o układaniu kolorowej bryły z drewnianych klocków w taki sposób, żeby dwie osoby jednocześnie były zadowolone. Rozgrywkę tłumaczy się sprawnie, zasady są intuicyjne, partyjka trwa dosłownie chwilę. W związku z tym postaram się streszczać, bo głupio byłoby gdyby ten tekst czytało się dłużej niż grało w grę. która jest jego tematem.

Wysoki sądzie! To był chłodny deszczowy poranek. Uliczki tonęły w strugach deszczu. Wracając do swojego hotelowego pokoju pomyliłam drzwi. Weszłam do apartamentu na pierwszym piętrze i zamarłam z przerażania. W pościeli leżał trup. Starając się nie zacierać śladów postanowiłam nieco rozejrzeć się dookoła. Niestety nie zobaczyłam nic więcej, gdyż nagle, naprzeciw mnie zamajaczyła postać w czerni i ku mnie wyciągnęła się olbrzymia dłoń pozbawiając mnie przytomności. Upadłam. Gdy się ocknęłam na miejscu zdarzenia leżała już tylko czerwona róża...

Jakiś czas temu miałam okazję wypróbować planszówkę wydawnictwa Egmont, stworzoną z myślą o maluchach już od drugiego roku życia. Pierwsza gra: Przyjaciele bardzo się spodobała mojemu dziecku, dlatego też z chęcią wypróbowałyśmy kolejną pozycję z tej serii. Co ciekawe, twórcą gry: Miau! Hau! Kwa! jest doskonale znany w planszówkowym świecie Wookie Łukasz Woźniak. Czy nowość autora wyczekiwanego przez tych dojrzalszych graczy Wiedźmina: Stary Świat, wzbudzi wśród maluczkich tyle samych emocji? Kto wie! :D

Papua czy Nowa Gwinea? Wam też się wydawało, że to jedno i to samo? Otóż nie. Przynajmniej nie w grach planszowych :) Półtora roku temu, w Papui, układaliśmy mosty z wyspy na wyspę, aby połączyć je wszystkie (albo prawie wszystkie) w jedną całość z punktem startowym. W Nowej Gwinei zaś będziemy dokładać chatkę do chatki aby przykryć na planszetce wszystkie źródła i jak najwięcej drzew.

Matematyka przez jednych nazywana jest królową nauk, przez innych zmorą najgorszą, złem koniecznym lub wymyślnym sposobem na torturowanie nieletnich… Niezależnie od tego, jakie miano jej nadamy, bezsprzecznie przydaje się nam ona w życiu codziennym. I dlatego warto zachęcać dzieciaki do tego, aby rozwijały umiejętności matematyczne, a zwłaszcza arytmetyczne. No dobrze, tylko jak to zrobić? Wydawnictwo Egmont we współpracy z niewątpliwie najbardziej znanym matematykiem wśród twórców gier planszowych ma dla nas całkiem ciekawą propozycję. Zapraszam do lektury recenzji gry Archimedes.

Jako wielka fanka uniwersum Marvela, ale i gier książkowych, nie mogłam przegapić nowości wydawnictwa Egmont. Za gamebooka Escape quest: Superbohaterowie zabrałam się ze sporymi oczekiwaniami. Dotychczas miałam okazję wypróbować kilka części z tej serii. Najbardziej przypadły mi do gustu dwa tytuły: Arsene Lupin rzuca wyzwanie oraz Alcatraz. Infiltracja. Niestety lektura najnowszej książko-gry wydawnictwa Egmont upewniła mnie w przekonaniu, że ich pozycja liderów jest, póki co niezagrożona. Dlaczego? Odpowiedzi znajdziecie w mojej recenzji. Zapraszam do lektury!

Gry quizowe, wydawałoby się adresowane są do graczy oczytanych, ciekawych świata, lubujących się w wyszukiwaniu różnych ciekawostek w Internecie, najprościej mówiąc, adresowane są do graczy z pewną wiedzą. Może to dotyczyć wiedzy ogólnej, czy też bardziej specjalistycznej, jak chociażby wiedzy z historii, biologii, czy też – jak w przypadku gry Terra, – z geografii. W grach tego typu możemy poczuć się trochę jak w teleturnieju i posiłować się na zasoby wiedzy ze znajomymi. Minusem tego typu gier będzie fakt, że nie każdy zechce z nami w nie zagrać wiedząc, że mniej ciekawski i oczytany gracz od innych, ma mniejsze szanse ...

Seria Escape quest prezentuje dość oryginalne podejście do escape roomów. Każdy tytuł w tym cyklu jest de facto grą paragrafową, w której, aby przejść do kolejnego fragmentu opowieści, musimy rozwiązać łamigłówkę. W poprzednich Escape questach mogliśmy m.in. wcielić się w adepta sztuk złodziejskich, stanąć do walki ze zbudowaną sztuczną inteligencją, czy też zwiedzić Salem. W Alcatraz. Infiltracja spróbujemy uciec z legendarnego więzienia o zaostrzonym rygorze, z którego podobno nie prysnął jeszcze nikt.

Zawsze uwielbiałam wszelkiego rodzaju zagadki oraz filmy z archeologią i poszukiwaczami przygód w tle. Dziwne więc, że moje pierwsze zetknięcie z typowym escape roomem nastąpiło dopiero w zeszłym roku (o tym doświadczeniu można poczytać na łamach naszego portalu). Tym razem przyszła kolej na escape room w domowym zaciszu, czyli serię książek-gier Escape Quest od wydawnictwa Egmont.

Grzegorz Rejchtman zdaje się nie zamierza spoczywać na laurach, jeśli chodzi o gry z serii Ubongo. I bardzo dobrze, ponieważ od pierwszej partii w klasyczne Ubongo zakochałem się w tym tytule i każdą kolejną wersję chętnie wypróbuję. Banalne zasady, oraz emocje jakie wiązały się z ułożeniem trudnych układanek, w dodatku pod presją czasu sprawiły, że długo polowałem na własny egzemplarz tej gry. Czy jednak każda wersja Ubongo dawała mi równie dużo frajdy jak wersja klasyczna 2D? Czy skoro Ubongo jest tak świetne, a kolejne jej wersje bazują na tej samej zasadzie – masz tu klocki i przykryj nimi białe pola ...