Tag Archives: Donald X. Vaccarino

Faktem jest, że autor bestselera ma łatwiejsze życie. Przedstawiciele najróżniejszych wydawnictw nieustanie wpraszają się do domu, baraszkują po pokojach, dobierają się do szuflad i wyciągają stamtąd dawno zapomniane prototypy. Nerwowo przeglądają prymitywnie narysowane plansze i zadają setki pytań: „A to skończyłeś?”, „A to o czym?”, „A w to jak się gra?”, „A może to przerobisz zgodnie z naszymi wymaganiami?”, kończąc najważniejszym: „Pozwolisz nam to wydać?”. Miło podłechtany takimi pytaniami Donald X. Vaccarino z przyjemnością się zgadza i na półkach lądują kolejne jego gry. Jedną z nich jest Kingdom Builder, wydany przez Queen Games.

Zachęcamy wszystkich graczy lubiących Dominiona (choć nie tylko) do wzięcia udziału w konkursie, organizowanym przez wydawnictwo Bard, z okazji wydania kolejnej pozycji z tej serii –  Dominion: Cornucopia.  Pięć osób ma szansę na wygranie polskiej wersji tej gry. Aby wziąć udział w zabawie należy zaproponować własne tłumaczenie podtytułu Cornucopia oraz napisać dlaczego warto zacząć grać w Dominona. Pięć osób, które otrzyma najwięcej kliknięć „Lubię to” na profilu Facebook/Bard.pl, zostanie zwycięzcami konkursu, który potrwa do 29 marca br. Games Fanatic jest patronem medialnym tej akcji.  

Kiedy w roku 2008 wydano Dominion (Donald X. Vaccarino), gra wprowadziła spore zamieszanie na rynku gier planszowych i karcianych. Budowanie talii, odkrywanie nowych kombinacji kart ponownie zaczęło fascynować nie tylko miłośników kolekcjonerskich karcianek. Obecnie, kiedy oprócz wersji podstawowej mamy już 3 dodatki, Dominion posiada tyle samo zwolenników co i przeciwników. Jednym z argumentów tych drugich jest „konieczność” kupowania kolejnych, nowych dodatków, nazywana czasem bezpośrednio „dojonkiem” ;) Czy trzeba je koniecznie kupować? Jeden na pewno, bo sama podstawka faktycznie nie daje tyle zabawy i może w końcu się znudzić. Kupowanie pozostałych to już kwestia samych graczy i ich oddania grze. Co ...

Termin “niekolekcjonerska gra karciana” obiecuje dużo zabawy za rozsądną ilość gotówki. I choć próby podbicia tego „gatunku” były podejmowane przez wielu wydawców (na czele z Fantasy Flight Games i ich nieco „oszukańczym” LCG), dopiero Dominion można opisać jako jednoznaczny sukces. Taki rodzynek musi przyciągać naśladowców – ciągle (nie)cierpliwie czekamy na polską edycję Thunderstone, a już o uwagę dopomina się kolejny „Dominion junior”. Uzbrojony w pretensjonalną nazwę i nazwiska autorów odnoszących sukcesy w Magic:The Gathering staje do walki o nasze portfele. Czy uda mu się wyszarpać parę groszy?

Matka chrzestna, na którą w spelunkach i zamtuzach portu w Dover wołali Rio Grande, z zamachem popchnęła szampan, a ten poszybował w dół i roztrzaskał się o burtę z napisem Seaside. Równocześnie puściły blokady, oficerowie wydali rozkazy i okręt ruszył w swój dziewiczy rejs. Wszystko to bacznie obserwował ze swojego tarasu twórca okrętu, człowiek, który w rubryce zawód wpisuje – „praca nad Dominionem”. Tak – choć może trochę mniej malowniczo – wyglądała na targach Spiel 09 premiera drugiego dodatku do Dominiona, pod tytułem Seaside. Udanego, wciągającego, wnoszącego coś nowego do serii? Czy przeciwnie – odgrzewającego stary kotlet, dojącego fanów niczym ...

Są pewne zjawiska, których przewidzenie nie wymaga ani ludzi parających się wróżbiarstwem, ani najtęższych analityków z NASA i meteorologii. Obejdzie się bez szklanej kuli, herbacianych fusów, jelit pokonanych wrogów, a nawet superkomputerowów przetwarzających dwieście bilionów operacji na sekundę. Pewne rzeczy wcześniej czy później muszą stać się faktem. Czymś takim było nadejście dodatku do gry Dominion. Z własnym podtytułem Intrigue.