Tag Archives: deckbuilding

W zeszłym roku byliśmy świadkami powrotu tego najważniejszego dzieła Donalda X. Vaccarino. Jego come back był nie tylko udany, ale również … wyczerpujący. Kto był niezdecydowany albo czekał na okazje cenowe srodze się zawiódł – nakład dość szybko się skończył.

Z pisaniem recenzji „dużych” gier mam zazwyczaj dwa problemy. Pierwszy jest prozaiczny – „duże” gry długo trwają, a jak długo trwają, to trudniej znaleźć okazję do wyciągnięcia jej na stół. A jeśli jeszcze trzeba wyłożyć zasady (których jest zazwyczaj sporo) nowym graczom i przez 20–30 minut przygotowywać rozgrywkę, to już zupełna kaplica. Drugi kłopot mam w tym, że duży tytuł posiada zazwyczaj różne warianty rozgrywki, różnie się skaluje czy posiada diametralnie odmienne czasy rozgrywki w parze i w pełnym składzie, więc po każdej partii zastanawiam się, czy już odpowiednio wiele o tytule wiem, żeby zacząć się brać do pisania recenzji. ...

Dolina Kupców do niewielka deckbuildingowa gra wydawnictwa Fullcap Games o kolorowych, bajkowych grafikach. Może się w nią bawić od 2 do 4 osób a czas spędzony będzie wprost proporcjonalny do ilości graczy (od 20 minut nawet do godziny – ponieważ każdy dodatkowy gracz to dodatkowa talia kart w grze).

Deckbuildingowa gra Darwina Kastle dla 2–4 osób osadzona w uniwersum H.P.Lovecrafta.  Reimplementacja Star Realms. I do tego z komiksową kreską. Czyż można przejść obok niej obojętnie?

Rokoko to nurt w sztuce, zwłaszcza dekoracyjnej, który zakończył barok, kontestując jego przepych i generalne nadądanie na rzecz lekkości, płynności, skromności (choć wyrafinowanej!). Tak przynajmniej mówi teoria. Jak dla mnie, laika, to wielkiej różnicy nie ma – i tu i tu naćkane różnymi cacuszkami, upiększaczami, kolorkami i frędzelkami. W grze Mathiasa Cramera, oraz Louisa i Stefana Malzów przepych widać jedynie w oprawie graficznej, reguły, na szczęście, są już znacznie bardziej przejrzyste. Może właśnie na tym polega prawdziwy rokoko’n’roll?

Karol Madaj ma dar tworzenia łatwych i prostych gier. Wystarczy kilka minut objaśnień i można cieszyć się rozgrywką. Drugi talent wiąże się z umiejętnością powiązania mechaniki gry z jej tematyką. Już po pierwszych akcjach czujemy napięcie walki powietrznej, emocje kolejkowych przepychanek czy atmosferę podwarszawskiego kurortu. Najnowsza jego gra to Strajk osadzona tematycznie w gorących sierpniowych dniach 1980 roku. Gracze starają się tak manewrować przywódcą strajków Lechem Wałęsą, aby dzięki jego słynnemu gadanemu osiągnąć swoje cele – wynegocjować dwie z sześciu dostępnych kart postulatów. W zasadzie wszystkie dotychczas wydane gry Karola Madaja są dla mnie wzorem realizacji zamierzonych celów, tworzenia gry ...