Tag Archives: Bruno Cathala

Już niedługo za sprawą wydawnictwa FoxGames na sklepowych półkach pojawi się cała rodzinka gier domino w wersji Bruna Cathali. A zatem powraca Kingdomino i po raz pierwszy na polski rynek wkracza, moim zdaniem jeszcze lepsze, Queendomino oraz dodatek do obu tych gier Era Gigantów. Ja już nie mogę się doczekać, bo to jedne z moich ulubionych gier i  jestem wielką fanką całej serii. Dziś chcę Wam przedstawić szybki rzut oka na dodatek.

Jurassic Snack to ślicznie wydana, logiczna gra dla dzieci o diplodokach, które zjadają trawę i boją się spotkania oko w oko z tyranozaurem.

Istnieje kilka implementacji Mr. Jacka - poza wersją klasyczną mamy jeszcze Nowy Jork oraz Upiora w Operze. Jacka kieszonkowego nie liczę, bo to jest w zasadzie zupełnie inna gra. Obecne rozszerzenie to dodatek do tej najbardziej klasycznej, pierwszej gry.

Misja: Czerwona Planeta to gra, której polska premiera przebiegła dość cicho. W naszych mediach planszówkowych znalazłem zaledwie trzy jej pisane recenzje i żadnego materiału video. To niewiele, zważywszy, że autorami Misji są Bruno Cathala (Cyklady, Pięć Klanów, Yamatai, Abyss) i Bruno Faidutti (Cytadela, Diamenty, Maskarada), a gra całkiem dzielnie trzyma się w pierwszej dwudziestce gier familijnych rankingu BGG, wyprzedzając w tej chwili tak utytułowane produkcje jak np. Kingdomino (nagroda SdJ), Small World, Potwory w Tokio (obie zdobyły polską nagrodę Planszowa Gra Roku). Pachniało to fajna grą, postanowiłem więc sprawdzić.

Z zeszłorocznego Essen przywiozłam Kingdomino – grę, która bardzo mnie oczarowała. Proste zasady, wciągająca rozgrywka i piękne wydanie sprawiły, że był to jeden z moich ulubionych przerywników w ubiegłym roku. Gra ma w sobie niesamowitą elegancję. A zatem, skoro tylko dowiedziałam się, że na tegorocznym Essen swoją premierę ma Queendomino, od razu wiedziałam, że muszę to mieć. I tak oto dziś prezentuję Wam młodszą siostrę mojego ulubionego fillerka.

W ostatnim czasie popularne stało się osadzanie gier planszowych w uniwersach wikingów (Blood Rage, Najeźdźcy z Północy, Królestwa Wikingów, Jorvik, Uczta dla Odyna) i Marsa (Terraformacja Marsa, Wiertła Skały Minerały, Misja: Czerwona Planeta, Pocket Mars). Duży wpływ na to miały z pewnością sukcesy serialu Wikingowie oraz filmu Marsjanin. Jest jednak jeszcze jedna tematyka, której popularności nie można wytłumaczyć żadnym niedawnym hitem dużego czy małego ekranu – Japonia. To właśnie w jej realiach zostały osadzone wydane w niedalekiej przeszłości gry Nippon, 7 Samurajów, Kanagawa, Wyspa Kwitnącej Wiśni, Gejsze, a ostatnio i recenzowane dzisiaj Yamatai.

Wydawnictwo 2Pionki zdecydowanie ostatnio postawiło na gry ze zwierzętami. Były krówki na farmie, były zwierzaki w cyrku (a w zasadzie w pociągu), teraz będą zwierzęta na obrazach. Ale nie tylko zwierzęta, bo będą też ludzie, budynki i drzewa. A my wcielimy się tym razem w adeptów sztuki malarskiej w XIX-wiecznej Japonii. Zapraszam do recenzji Kanagawy.

Dom[ino] dla króla O Kingdomino napisano już tak wiele (np. tu i tu), że dodać coś jeszcze i do tego zaskoczyć będzie niezwykle trudno. Bo Kingdomino to … no nie, to wcale nie jest domino.

Najpierw była angielska wersja z polską instrukcją, następnie miała być polska wersja. Później miało jej nie być, aż w końcu jednak jest. Było Five Tribes, miało być Pięć Plemion, ostatecznie zostało Pięć Klanów. I chwała wydawnictwom, że się dogadały i skończyły tę telenowelę, bo dzięki temu gracze mogą nareszcie cieszyć się tą zacną grą autorstwa Bruna Cathali w polskiej wersji językowej. Zapraszam do recenzji Pięciu Kalnów: Dżiny Naqali od wydawnictwa Rebel.

Kingdomino to pięknie wydana gra autorstwa Bruno Cathali. Jak tylko ją zobaczyłam na tegorocznych targach Gramy, to nie mogłam się oprzeć  i musiałam zagrać od razu, bo jestem trochę taką „cathalomaniaczką”. I jakoś się złożyło, że tydzień później na Planszówkach na Narodowym tłumaczyłam zasady tej gry dla wydawnictwa Games Factory Publishing. Przez bite 10 godzin przekazywałam treść instrukcji wszystkim chętnym graczom i wspólnie z nimi rozgrywałam partię.  Choć 10 godzin to bardzo dużo, gra mi się absolutnie nie znudziła!