Tag Archives: Bernd Eisenstein

Dziś ostatni dzień lutego, więc czas na jakieś podsumowanie miesiąca. Na nasze stoły ostatnio trafia bardzo dużo nowości. Ale co takiego nam najbardziej zapadło w pamięć? Co nam sprawiło najwięcej frajdy? Czworo redaktorów komentuje ostatni miesiąc i dzieli się swoimi oczekiwaniami

Tak się złożyło, że zeszłoroczne targi Spiel w Essen śledziłem dość intensywnie i poświęciłem im całkiem sporo czasu. Oglądałem relacje na żywo, zapoznałem się z co najmniej kilkunastoma prezentacjami wideo, czytałem o dobrych kilkudziesięciu nowych tytułach. Tworzyłem oczywiście listy życzeń – które pozycje kupić, na które namawiać znajomych, losy których tytułów śledzić, a których unikać. Ostatecznie całe mnóstwo gier przewinęło się w ten czy inny sposób przez mój radar, wywołując większe czy mniejsze zainteresowanie. Wstyd przyznać, ale „Porto Carthago” nie znalazło się na żadnej z rzeczonych list.

Peloponnes Bernda Eisensteina to bardzo szybka i prosta gra dotykająca swoim tematem początków istnienia oraz rozwoju polis greckich. Gracze startują z jednym z wylosowanych miast, z którego każde posiada odmienną charakterystykę (różna liczba ludności, surowców oraz pieniędzy). Następnie przez osiem etapów możemy dokonywać za pomocą licytacji zaborów lub podbojów ziem, lub zajmować się budowaniem obiektów.

Kto chociaż raz wyjeżdżał na tzw. rodzinne wakacje (czyli takie, po których wraca się odpocząć do pracy) dobrze wie, od czego się one zaczynają. Dla tych szczęśliwców, którzy jeżdżą jeszcze sami powiem że chodzi o pakowanie. A bardziej konkretnie, o ilość rzeczy które są KONIECZNE do zabrania, bo jak tu wyjechać bez 3 par kaloszy? :) No i najważniejsze – jak to wszystko zmieścić w samochodzie? Z podobnym problemem miał ewidentnie do czynienia Bernd Eisenstein, tworząc grę Pack&Stack. Jak można się domyślać, będziemy w tej grze pakować różne rzeczy. Co prawda konwencja gry wskazuje, że ma to związek z przeprowadzką, ...

Spośród wielu mechanik gier planszowych są dwie które bardzo lubię: dice rolling (rzucanie kośćmi) i worker placement (wysyłanie robotników). Gra Alea Iacta Est od początku zaintrygowała mnie faktem, że stworzyła z nich niespodziewany koktajl. W grze rzucamy naszymi robotnikami, czyli kośćmi, aby potem umieszczać je w różnych miejscach na planszy. Koktajl ten należałoby więc raczej nazwać worker rolling, lub dice placement. Czy jest on jednak smakowity?