Tag Archives: Alea

Richard Garfield to uznany projektant. Magic: The Gathering. Potwory w Tokio. Królestwo królików. KeyForge. Mindbug. Od zmierzchu do świtu. Koło takiego nazwiska nie można przejść obojętnie, zwłaszcza jeśli tematyka i mechanika wydaje się trafiać w moje gusta. Dungeons Dice & Danger. Musiałam ją kupić.

To którą grę wybrać? Zamki Toskanii, czy Zamki Burgundii? Która lepsza? Czy jeśli mam już jedną, jest sens kupować drugą? Może zamienić? A może warto mieć obie? Znajomy mówił, że to bez sensu. Ale ktoś w komentarzu na fejsbuku zachwalał. 

Pisząc recenzje dla Games Fanatic dosyć często przedstawiam siebie jako fana gier Stefana Felda. Ale które tytuły moje zamiłowanie do gier tego autora rozbudziły? Z pewnością pierwszym, który przychodzi mi na myśl są kultowe Zamki Burgundii. Zaraz za nimi znajduje się – mocno niedoceniana w Polsce – Wyrocznia Delficka. Trzecim tytułem jest wydany w 2006 r. przez wydawnictwa Alea i Ravensburger Rum i Piraci.

Uczta dla Odyna, Great Western Trail czy Orlean. Zaawansowani gracze lubiący przy planszy pomóżdżyć mają się z czego cieszyć w tym roku, bo wydane niedawno hity wagi ciężkiej doczekały się szybko polskiej premiery. Co prawda trochę więcej czasu upłynęło od pojawienia się na świecie Orleanu, ale ze względu na niewielką dostępność wydań zagranicznych rodzima wersja cieszyła się sporym zainteresowaniem. Tymczasem odnoszę wrażenie, że polska premiera Zamków Burgundii, na którą zdecydował się Rebel przebiegła niemal bez echa. A to bardzo dziwne, bo o tej grze nie usłyszałem / przeczytałem / zobaczyłem jeszcze ani jednej negatywnej opinii, a w większości wypadków spotykałem ...

Są gry, które kurzą się na półkach. Są gry, w które gramy w miarę regularnie. Są wreszcie gry, w które gramy, kiedy tylko możemy i na które zapraszamy ochoczo znajomych. A oni pędzą do nas co wieczór porzucając wszelakie zajęcia, zostawiając włączone żelazko i płaczące w łóżeczkach niemowlęta. Te gry po prostu wciągają. Pozwólcie, iż w ramach wstępu posłużę się czymś na kształt minifelietonu. Czym taka gra musi się charakteryzować, aby wciągać za krawat, pochłaniać na całego i absorbować myśli na tyle skutecznie, by marzyć co wieczór o jej rozłożeniu i ponownym zmierzeniu się z przeciwnikami jak i samą mechaniką? ...

Spośród wielu mechanik gier planszowych są dwie które bardzo lubię: dice rolling (rzucanie kośćmi) i worker placement (wysyłanie robotników). Gra Alea Iacta Est od początku zaintrygowała mnie faktem, że stworzyła z nich niespodziewany koktajl. W grze rzucamy naszymi robotnikami, czyli kośćmi, aby potem umieszczać je w różnych miejscach na planszy. Koktajl ten należałoby więc raczej nazwać worker rolling, lub dice placement. Czy jest on jednak smakowity?