Tag Archives: Agricola: Chłopi i Ich Zwierzyniec

W tym tygodniu Ginet testuje nowe strategie, które nie wychodzą mu na dobre. Veridianę spotkało coś niewyobrażalnego – brak czasu na granie! (Całe szczęście, że wygospodarowała choć chwilę na jeden tytuł, bo nie byłoby o czym czytać!) AnKa dzieli się wrażeniami po pierwszym spotkaniu z dwoma imprezowymi nowościami. Poczytacie również o ciekawym projekcie – grze o dawnej, przedchrześcijańskiej Polsce –  Zawierucha 956 – powstającej w zaciszu małej Osady Słowiańskiej na Podkarpaciu. Zapraszamy do lektury!

Czy Homeland to następca Battlestar Galactica? Czy Nippon dorównuje Brassowi? Czy Blood Rage zżynał z Chaosu w Starym Świecie? Czy Ginet poznał coś nowego i czy Asia znowu się w czymś zakochała? Na te pytania (i kilka innych, które można by zadać) znajdziecie odpowiedzi w poniższych wpisach naszych redaktorów :).

Wstęp mniej ważny… Ważne, że sporo ciekawych gier opisaliśmy! Jest i walka o miejsca w niemieckim parlamencie, o egipskie skarby, o rolki sushi. Jest polowanie na Chimerę, zachwyty nad małą Agricolą i pięknym Kakao, ale i cięższe gry, jak Terra Mystica, La Granja, czy Wir sind das Volk. Smacznego!

Dzisiaj rządzą wielkie nazwiska (Feld, Rosenberg, Wallace); wielkie nadzieje gier rodzinnych (Granny i Lucrum Games); wielkie niedocenienie (House, Prince i Borgia) oraz wielkie grafiki (Menzel kontra Elizjum). Zapraszamy do lektury!

Jestem miłośnikiem gier ciężkich, skomplikowanych i mózgożernych. Kilka lat temu moim ulubionym autorem był Uwe Rosenberg, który stworzył moją pierwszą planszówkową miłość – Agricolę. Dzisiaj w moich oczach gwiazda Agricoli trochę zbladła, lecz nadal jest tytułem, w który chętnie grywam. Gdy Uwe w 2012 roku wydał – jak to napisała w swojej recenzji Veridiana – najmłodsze dziecko utytułowanej matuli czyli skromniejszą, dwuosobową Agricolcię z podtytułem Chłopi i ich zwierzyniec, od razu znalazła się ona na moim celowniku. Dzięki wydawnictwu Lacerta, gra – o ile dobrze pamiętam – jeszcze w tym samym roku trafiła do nas w polskiej wersji językowej. Brawo. ...

Czy trzeba być fanem Agricoli, aby polubić jej namłodsze dziecko? A może odwrotnie: czy pomimo nielubienia Agricoli można polubić jej namłodszą latorośl? W niniejszej recenzji wypowiem się z pierwszej perspektywy, starając się jednak nakreślić podobieństwa i różnice w taki sposób, aby i druga grupa odbiorców mogła się zorientować, czy gra przypadnie im do gustu.